Σάββατο 28 Μαΐου 2016

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 29 ΜΑΪΟΥ ICXCNIKA Ἀριθμὸς 22 Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος 29 Μαΐου 2016 (Ἰωάν. δ΄ 5-42) Ἀδελφοί μου, Χριστὸς Ἀνέστη!

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 29 ΜΑΪΟΥ





ICXCNIKA
Ἀριθμὸς 22
Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος
29 Μαΐου 2016
(Ἰωάν. δ΄ 5-42)
Ἀδελφοί μου, Χριστὸς Ἀνέστη! 
Κατὰ τὴν Ε’ Κυριακὴ τῆς περιόδου ποὺ διανύουμε, δηλ. τοῦ Πεντηκοσταρίου, ἀδελφοί μου, στὴν Ἐκκλησία μας διαβάζεται ἡ περικοπὴ τῆς Σαμαρείτιδος, ποὺ εἶναι καὶ αὐτὴ ἀπὸ τὶς πλέον περίφημες περικοπὲς τῆς Καινῆς Διαθήκης, γιατί ὡς ἀπόφθεγμα διακηρύσσονται ὕψιστες ἀλήθειες τῆς Χριστιανικῆς μας πίστεως.
«Πνεῦμα ὁ Θεὸς καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν». Ὁ Θεὸς καὶ ὅλη ἡ ἀλήθεια περὶ Θεοῦ δὲν εἶναι μία ἀνακάλυψη τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ ἀποκάλυψη τοῦ ἴδιου του Θεοῦ σὲ ὅσους εἶναι ἄξιοι αὐτῆς τῆς ἀποκαλύψεως. Ὁ Θεὸς ἀποκαλυπτόμενος στὸν ἄνθρωπο τοῦ χαρίζει τὴν γνώση καὶ αὐτὴ ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴν σωτηρία. Στὴ Σαμαρείτισσα ὁ Κύριος ἀποκάλυψε τὸν ἑαυτό Του καὶ αὐτὸ εἶχε ὡς συνέπεια τὴ σωτηρία της. Ὁ Χριστὸς ἀποκαλυπτόμενος στὸ «φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ» ὁμολογεῖται πρῶτον «Ἰουδαῖος», ἔπειτα «Κύριος», μὲ τὴν ἔννοια τοῦ ἀξιοσέβαστου προσώπου, κατόπιν «μείζων τοῦ Πατριάρχου Ἰακώβ», ἔπειτα «Προφήτης», ὕστερα «Μεσσίας Χριστὸς» καὶ τέλος «ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου». Στὴ συζήτηση ποὺ ἔχει ὁ Χριστὸς μὲ τὴν Σαμαρείτισσα γυναῖκα τῆς ἀποκαλύπτει τὸν τρόπο τῆς ἀληθινῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς εἶναι πνεῦμα καὶ ἐκεῖνοι ποὺ Τὸν προσκυνοῦν πρέπει νὰ Τὸν προσκυνοῦν «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ». Ὁ Θεὸς γνωρίζεται καὶ προσκυνεῖται ἐν Χριστῷ ποὺ εἶναι ἡ Ἀλήθεια καὶ ἐν ἁγίῳ Πνεύματι, ποὺ εἶναι τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας καὶ πέμπεται ὑπὸ τοῦ Υἱοῦ.
Ἀδελφοί μου, ὁ λόγος τοῦ Κυρίου στὴν Σαμαρείτιδα εἶναι ἡ πλέον πνευματικὴ διακήρυξη καὶ ὁ πιὸ ὑπέροχος ὁρισμὸς τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ· «Ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐστι, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ Πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ. Καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν». Ἡ λατρεία πρὸς Αὐτόν, τότε μόνον εἶναι δεκτὴ καὶ εὐάρεστη, ὅταν εἶναι εἰλικρινὴς ἐκδήλωση τοῦ ἐσωτερικοῦ μας κόσμου, ὅταν ἐκφράζει πνεῦμα ἀληθινῆς θεογνωσίας καὶ μία ἅγια, φλογερὴ τῆς ψυχῆς ἀφοσίωση· ὅταν μιλᾶ τὸ πνεῦμα μας στὸ Πνεῦμα, ὅταν συνομιλεῖ ὁ μικρὸς μὲ τὸν Μεγάλο, ὅταν μιλᾶ ὁ ἔσω ἄνθρωπος, καὶ ἂς μὴν κινεῖται ἡ γλώσσα, «καὶ σιωπώνων ἀκούει ὁ Θεός».
Ἡ ἀληθινὴ λατρεία δὲν κολλάει στοὺς ἐξωτερικοὺς τύπους, στὶς μορφὲς τοῦ τόπου ἢ τοῦ χρόνου. Ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ δὲν περιορίζεται σὲ εἰδικὲς ἡμέρες ἢ ὧρες. Δὲν θὰ μᾶς ρωτήσει ὁ Θεὸς πότε προσευχηθήκαμε, ἀλλὰ πῶς προσευχηθήκαμε. Δὲν θὰ μᾶς ρωτήσει ποῦ προσευχηθήκαμε, ἀλλὰ ἂν τὸν ἀγαπήσαμε καὶ χωρὶς ὑποκρισίες, προλήψεις, δεισιδαιμονίες «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ» Τὸν προσκυνήσαμε.
Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, «Ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐστίν». «Ἱδρύεται ἡ πνευματικὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ πολῖτες της θὰ εἶναι ὅσοι σὲ ὅλο τὸν κόσμο λατρεύουν τὸν Θεὸ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· ὄχι ὑλικὰ ἀλλὰ πνευματικά, ὑμνολογοῦν πανταχοῦ παρόντα Θεό. Πίστις δι᾿ ἀγάπης ἐνεργουμένη. Πνευματικοὶ πρέπει νὰ γίνουμε καὶ «ἀσώματοι, σὰν τοὺς ἀγγέλους, καὶ νὰ προσφέρουμε λατρεία διὰ τοῦ ἀσωμάτου μέρους τοῦ ἐαυτοῦ μας τουτέστιν διὰ τῆς ψυχῆς καὶ τῆς τοῦ νοῦ καθαρότητος». Ὁ Θεὸς εἶναι ἀσύλληπτος καὶ ἀνάλογη πρέπει νὰ εναι καὶ ἡ λατρεία Του. Ὁ Θεὸς εἶναι πατέρας ὅλων καὶ σώζει ὅλους διὰ τοῦ Μεσσίου. Ὁ Μεσσίας εἶναι ὁ Χριστός. Μόνον δι᾿ Αὐτοῦ μπορεῖ κάποιος νὰ ὁδηγηθεῖ σὲ θεογνωσία καὶ σὲ ἀπολύτως ὀρθὴ λατρεία καὶ στὴ σωτρία.
«Ὁ Μεσσίας, ὁ λεγόμενος Χριστός» διεκήρυξε ὅτι εἶναι τὸ «ὕδωρ τὸ ζῶν». Αὐτὸ ἔκτοτε ὑπάρχει στὴν ἐπὶ γῆς Ἐκκλησία Του. Ἔχουμε καθῆκον νὰ τὸ γευόμαστε· «Δεῦτε καὶ ἀρρύσασθε», γιὰ νὰ γίνουμε ἀληθινοὶ προσκυνητές, κατοικητήρια τῆς Ἁγίας Τριάος και βλέπονάς μας οἱ πάντες νὰ «καταθέτουν τὴν μαρτυρία»·
« Ὄντως ἠγέρθη ὁ Κύριος»!
ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου