Χιακά Πένθη

<<Αι ψυχαί αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσονται>> (Ψαλμ. Δαυίδ)
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΕΙΛΑΣ (Συντ/χος Διδάσκαλος)- ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ΝΕΡΑΚΗΣ (Συντ/χος Σιδηρουργός)
Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου – Κήρυκα του θείου λόγου- εκλέγμ. Δημοτικού συμβούλου Χίου

    Τις τελευταίες ημέρες, στη Χίο, μετέστησαν από τα γήινα προς τα ουράνια, προκειμένου να συναντήσουν τον Πλάστη και Δημιουργό τους, Κύριο της δόξης, δύο μορφές της τοπικής κοινωνίας, γνωστές η καθεμιά για τη δική της προσφορά. Δυο μορφές γνώριμες και λίαν αγαπητές και σ΄εμάς.
    Πρόκειται για τους μακαριστούς, ήδη, Γεώργιο Χειλά (συντ/χο διδάσκαλο-93 ετών) και Θεοδόσιο Νεράκη (συντ/χο σιδηρουργό- 73 ετών).
    Ο <<δάσκαλος>>, όπως τον αποκαλούσαμε πάντοτε, Γεώργιος Χειλάς, διέπρεψε στον τομέα της παιδείας, της μόρφωσης εν γένει και του πολιτισμού. Ήταν δάσκαλός μου, ως δ/ντης του 1ου Δημοτικού σχολείου Χίου, τα 2-3 τελευταία χρόνια πριν συνταξιοδοτηθεί. Θυμόμαστε, οι μαθητές του, τον σεβασμό που ενέπνεε σε μικρούς και μεγάλους. Βοήθησε αρκετές οικογένειες σε προσωπικά θέματα και δίδαξε ήθος και ευπρέπεια, δίδαξε την αγάπη για τον άνθρωπο, δίδαξε και ιστορία σε πολλούς και διάφορους.
    Δεν θα ξεχάσω τον αγώνα που έκανε για την ίδρυση του νέου (τότε) κτιριακού συγκροτήματος του 1ου Δημοτικού Σχολείου (στον Αγ. Ιωάννη Θεολόγο) και τη λύση που πρότεινε για την τοποθέτηση του ανδριάντα του μεγάλου ευεργέτη του σχολείου (και της Χίου ευρύτερα) Ιωάννου Πατέρα.
    Δεν θα ξεχάσω το πολυσχιδές έργο του για το αγαπημένο του χωριό, το Πιτυός, του οποίου την ιστορία μελέτησε διεξοδικά και κατέγραψε λεπτομερώς, εκδίδοντάς την, σε εποχές όπου ακόμη οι εκδόσεις αυτές φάνταζαν άθλοι.
    Δεν θα ξεχάσω την προσφορά και συμβολή του σε αλτρουιστικές προσπάθειες, όπως αυτές της Επιτροπής αναστήλωσης και προβολής της Ιεράς Μονής Μουνδών- Διευχών αλλά και της Φιλοδασικής Ένωσης Χίου, μέλος των οποίων υπήρξε για δεκαετίες, με πλούσιο έργο.
    Ο <<μαστρό- Θοδόσης>> Νεράκης, όπως τον αποκαλούσαμε, ήταν μέσα στην καρδιά μου, από όταν ακόμη ήμουν μικρό παιδί. Με αγαπούσε σαν παιδί του, με συμβούλευε, με εκτιμούσε και τον εκτιμούσα απεριόριστα. Από μικρός πήγαινα μαζί του όταν επισκευάζαμε τον οικογενειακό μας Ναό, την Αγ. Μαρίνα (στο Πυργί). Μου είχε φτιάξει πολλές κατασκευές. Και ήταν δίπλα μου σε όλα τα στάδια της ζωής μου.
Πάντοτε τον καμάρωνα και τον αγαπούσα γιατί αγαπούσε την Εκκλησία συνειδητά και φρόντιζε να είναι σε κάθε περίσταση αξιοπρεπής και δίκαιος.
Εάν μου ζητούσε κάποιος να του δείξω έναν πραγματικό χριστιανό, που είμαι βέβαιος ότι κληρονόμησε τον Παράδεισο και βρίσκεται κοντά στον Θεό, δίχως κανένα ενδοιασμό θα του έδειχνα τον <<μαστρό>> Θεοδόση. Χριστιανός και οικογενειάρχης όσο λίγοι στις ημέρες μας. Από το στόμα του ποτέ δεν είχες ακούσει άσχημη κουβέντα και για κανέναν. Με κόπο πολύ και δουλειά ανέστησε την οικογένειά του και έδωσε ανθρώπους χρήσιμους και σωστούς στην κοινωνία.
Τα τελευταία χρόνια προβλήματα υγείας τον είχαν καθηλώσει. Κι όμως, γογγυσμός από το στόμα του δεν ακούστηκε ποτέ. Αντιμετώπισε με πρωτοφανή καρτερία την ασθένειά του, όπως διαβάζουμε στο Συναξάρι και το Γεροντικό, σαν τους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Μόλις πριν από 15 ημέρες τον είχα επισκεφθεί.   
Ας είναι η μνήμη αμφοτέρων αιωνία. Και το παράδειγμά τους, παράδειγμα φωτεινό, ζωής και σωτηρίας, για εμάς τους ζώντες άρτι στην επίγειο Ιερουσαλήμ.-

ΓΕΩΡΓΙΟΥ Φ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Βιβλίο για την Παλαιοχριστιανική Βασιλική του Αγίου Ισιδώρου

Βιβλίο για την Παλαιοχριστιανική Βασιλική του Αγίου Ισιδώρου (Κατακόμβη) στην περιοχή του Νοσοκομείου της πόλης της Χίου από τους μαθητές του τμήματος Γ1 του στο 4ου Γυμνασίου Χίου (Πιλοτικό)

Οι μαθητές του τμήματος Γ1 του σχολείου μας εκπόνησαν κατά τη διάρκεια του Β΄ Τριμήνου του σχολικού έτους 2013–2014 στα πλαίσια του μαθήματος της Τοπικής Ιστορίας ένα σε εκλαϊκευμένη μορφή και σε απλή από όλους κατανοητή γλώσσα γραμμένο 32 σελίδων βιβλίο με την καθοδήγηση των Θεολόγων Καθηγητών τους κ. Μπεκριδάκη Δημητρίου και Καρατζά Κωνσταντίνου. Το αποτέλεσμα της συλλογικής προσπάθειας των παιδιών έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό που υπήρχε στην χιακή εκκλησιαστική ιστοριογραφία. Για πρώτη φορά συντάχθηκε αυτοτελές βιβλίο, που αφορά την Παλαιοχριστιανική Βασιλική του Αγίου Ισιδώρου (Κατακόμβη), η οποία είναι παρεκκλήσιο του Ιερού Ναού της Ζωοδόχου Πηγής Λέτσαινας. Γι’ αυτήν μέχρι σήμερα υπήρχαν σποραδικές μόνο αναφορές σε διάφορα συγγράμματα, άρθρα χιώτικων εφημερίδων και περιοδικών. 

Από τις βιβλιογραφικές αυτές αναφορές και από δύο ημίωρης διάρκειας συνεντεύξεις που πήραν από τον π. Ιωάννη Τσιμούνη, εφημέριο του Ιερού Ναού Ζωοδόχου Πηγής Λέτσαινας, άντλησαν οι μαθητές το απαραίτητο υλικό για τη σύνταξη της εργασίας τους. Αξίζει να αναφέρουμε ότι, η ενασχόληση με το Ναό του Αγίου Ισιδώρου ήταν επιλογή των ιδίων των παιδιών, μιας και τα περισσότερα κατοικούν στη γειτονιά που είναι κτισμένος ο Ναός.

Την εκτύπωση και βιβλιοδεσία των βιβλίων ανέλαβε ο εκδοτικός οίκος «άλφα πι» του Γιάννη Ν. Παληού. 

Όσον αφορά τώρα στο κόστος έκδοσης αυτό καλύφθηκε από το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ιερού Ναού Ζωοδόχου Πηγής Λέτσαινας και από τον Σύλλογο Γονέων του Σχολείου μας. Όλους τους παραπάνω τους ευχαριστούμε θερμά. Τα βιβλία θα διατεθούν δωρεάν στους μαθητές του τμήματος Γ1 του σχολείου μας, σε εκπαιδευτικούς και σε Βιβλιοθήκες του νησιού μας.

Είμαστε βέβαιοι ότι η παρούσα ομαδική εργασία θα αποτελέσει παράδειγμα και πηγή έμπνευσης και θα ενθαρρύνει κι άλλες τέτοιου είδους μαθητικές δράσεις, που αποσκοπούν στη διατήρηση της παράδοσής μας και στην ευαισθητοποίηση των χιωτόπουλων για τα μνημεία του τόπου τους. Θα συμβάλει στην ενίσχυση των προσπαθειών που γίνονται για την προβολή της ιστορικής παράδοσής του νησιού μας και το άνοιγμα του δημοσίου σχολείου στην κοινωνία. Θα αποτελέσει, επίσης, πολύτιμο εκπαιδευτικό υλικό για τυχόν επίσκεψη που θα πραγματοποιήσουν σχολεία της Χίου, και όχι μόνο, στον εν λόγω Ιερό Ναό.

Μπεκριδάκης Δημήτριος          Κων/νος Γεωργ. Καρατζάς

Θεολόγος Καθηγητής              Θεολόγος Καθηγητής– ΜΑ Ιστορίας

– ΜΑ Θρησκειολογίας

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

22 Ἰ­ου­νί­ου 2014 - Κυ­ρια­κὴ Β΄ Ματ­θαί­ου

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀ­ριθ­μὸς 25

Κυ­ρια­κὴ Β΄ Ματ­θαί­ου

22 Ἰ­ου­νί­ου 2014

Ματ­θαί­ου δ΄ 18 – 23 

Με­τὰ ἀ­πὸ τὸν κύ­κλο τῶν ἑ­ορ­τῶν τοῦ Πεν­τη­κο­στα­ρί­ου, βλέ­που­με ὅ­τι τὸ ἔρ­γο τοῦ Κυ­ρί­ου γιὰ τὴ σω­τη­ρί­α τοῦ ἀν­θρώ­που, προσ­λαμ­βά­νει δυ­να­μι­κὲς πλέ­ον δι­α­στά­σεις, ὅ­πως αὐ­τέ­ς ἀ­πο­κα­λύ­πτον­ται αὐ­θεν­τι­κὰ μέ­σα στὸ χῶ­ρο τοῦ ἰ­δί­ου τοῦ Σώ­μα­τός Του, ποὺ εἶ­ναι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α. Ἡ πρό­σκλη­ση ποὺ ἀ­πηύ­θυ­νε πρὸς τοὺς πρώ­τους μα­θη­τές Του, ση­μα­το­δο­τεῖ τὴ νέ­α πε­ρί­ο­δο σὲ πο­λὺ δι­ευ­ρυ­μέ­νους ὁ­ρί­ζον­τες, μὲ φόν­το τὴν πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, τὰ βή­μα­τα τῆς ὁ­ποί­ας κα­τευ­θύ­νει ἀ­δι­ά­λει­πτα εἰς «πᾶ­σαν τὴν ἀ­λή­θεια», ἡ συ­νε­χὴς πα­ρου­σί­α τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Ἡ κλή­ση τῶν πρώ­των μα­θη­τῶν τοῦ Κυ­ρί­ου, στὴν ὁ­ποί­α ἀ­να­φέ­ρε­ται τὸ ση­με­ρι­νὸ εὐ­αγ­γε­λι­κό ἀ­νά­γνω­σμα, ἀ­πευ­θύ­νε­ται οὐ­σι­α­στι­κὰ σὲ ὅ­λους τοὺς ἀν­θρώ­πους. Ὅ­πως τό­τε οἱ μα­θη­τὲς ἔ­τσι κι ἐ­μεῖς σή­με­ρα μπο­ροῦ­με νὰ δεί­ξου­με τὴν ἴ­δια προ­θυ­μί­α. Μὲ τὴν πα­ρου­σί­α τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος ἔ­χου­με τὴ δυ­να­τό­τη­τα νὰ βι­ώ­νου­με μέ­σα στὴν πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ὅ­λα τὰ γε­γο­νό­τα τῆς Θεί­ας Οἰ­κο­νο­μί­ας ὡς πα­ρόν­τα. Μέ­σα ἀ­πὸ αὐ­τὰ τὰ γε­γο­νό­τα, ὁ Χρι­στὸς μᾶς φα­νε­ρώ­νει καὶ μᾶς προ­σφέ­ρει τὴν Βα­σι­λεί­α Του. 

Ἡ κλή­ση τῶν μα­θη­τῶν τοῦ Κυ­ρί­ου, δὲν εἶ­ναι βέ­βαι­α ἔρ­γο ἀν­θρώ­πι­νο. Πρό­κει­ται γιὰ Θεῖ­ο προ­σκλη­τή­ριο ποὺ ἐκ­φρά­ζει τὴ βού­λη­ση τοῦ Θε­οῦ νὰ σώ­σει τὸν ἄν­θρω­πο. Ὁ Χρι­στὸς προ­σκα­λεῖ ὅ­λους μας νὰ με­τά­σχου­με στὴν πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, γι­’ αὐ­τὸ ἡ ἀν­τα­πό­κρι­σή μας θὰ πρέ­πει νὰ εἶ­ναι ἀ­νά­λο­γη. Οἱ μα­θη­τὲς δέ­χθη­καν τό­τε ἀ­μέ­σως καὶ χω­ρὶς ἀ­να­στο­λὲς τὴν κλή­ση τοῦ Κυ­ρί­ου: «Οἱ δὲ εὐ­θέ­ως ἀ­φέν­τες τὰ δί­κτυ­α ἠ­κο­λού­θη­σαν Αὐ­τῷ». Ἡ ἄ­με­ση αὐ­τὴ ἀν­τα­πό­κρι­ση, πή­γα­ζε ἀ­πὸ κά­ποι­α χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, ὅ­πως ἦ­ταν ἡ ἁ­πλό­τη­τα τῆς καρ­διᾶς τους. Ἦ­ταν τό­σο ἀ­νοι­κτή, ποὺ δε­χό­ταν τὰ μη­νύ­μα­τα τῆς ἀ­γά­πης τοῦ Θε­οῦ καὶ μά­λι­στα τὰ ἀν­τι­πρό­σφε­ρε καὶ στοὺς ἄλ­λους ἀν­θρώ­πους. Δι­έ­θε­ταν ἐ­πί­σης οἱ μα­θη­τὲς αὐ­τὸ ποὺ ὀ­νο­μά­ζου­με ἀ­γα­θὴ προ­αί­ρε­ση. Ἀ­γά­πη­σαν μὲ ὅ­λη τὴν ψυ­χὴ τους τὸ Χρι­στὸ καὶ πί­στε­ψαν σ’ Αὐ­τόν, ὅ­τι εἶ­ναι ὁ μό­νος ἀ­λη­θι­νὸς Σω­τῆ­ρας. Ἀ­κρι­βῶς, αὐ­τὴ τὴν ἀ­γα­θὴ προ­αί­ρε­ση ποὺ πλημ­μυ­ρί­ζει τὸν ἄν­θρω­πο ἀ­πὸ τὴν ἀ­γά­πη τοῦ Κυ­ρί­ου μας, ζη­τεῖ ὁ Θε­ὸς ἀ­πὸ τὸν κα­θέ­να μας ὡς προ­ϋ­πό­θε­ση γιὰ μα­θη­τεί­α κον­τὰ στὸ Χρι­στό.

Οἱ μα­θη­τὲς τοῦ Κυ­ρί­ου μό­λις ἔ­γι­ναν ἀ­πο­δέ­κτες τῆς Θεί­ας πρό­σκλη­σης, ποὺ συ­νι­στοῦ­σε καὶ μί­α με­γά­λη εὐ­λο­γί­α ποὺ κα­τα­ξι­ώ­νει τὸν ἄν­θρω­πο, ἐγ­κα­τέ­λει­ψαν ὅ­λες τὶς μέ­ρι­μνες τῆς ζω­ῆς, οἱ ὁ­ποῖ­ες συ­νή­θως κρα­τοῦν τὸν ἄν­θρω­πο δέ­σμιο στὴ γῆ. Ἄ­φη­σαν τὰ δί­χτυ­α, τὰ πλοῖ­α, τοὺς συγ­γε­νεῖς τους καὶ ὅ,τι ἄλ­λο τοὺς δέ­σμευ­ε γιὰ νὰ ἀ­κο­λου­θή­σουν ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κὰ τὸ Χρι­στό. Αὐ­τὴ ἡ στά­ση βέ­βαι­α δὲν ση­μαί­νει μὲ κα­νέ­να τρό­πο ὅ­τι πε­ρι­φρο­νοῦ­με αὐ­τὰ ποὺ μᾶς προ­σφέ­ρει ἡ ἀ­γά­πη τοῦ Θε­οῦ. Ση­μαί­νει ὅ­μως ἀ­πε­λευ­θέ­ρω­ση τοῦ ἀν­θρώ­που ἀ­πὸ ὅ­λες ἐ­κεῖ­νες τὶς φρον­τί­δες καὶ τὶς μέ­ρι­μνες ποὺ δὲν ἐ­πι­τρέ­πουν πολ­λὲς φο­ρὲς νὰ θυ­μού­μα­στε τὴν ἀ­γά­πη τοῦ Χρι­στοῦ. Εἶ­ναι αὐ­τὸ ἀ­κρι­βῶς ποὺ πρέ­πει νὰ προ­σέ­ξου­με κι ἐ­μεῖς σή­με­ρα, δη­λα­δὴ μή­πως οἱ φρον­τί­δες καὶ οἱ μέ­ρι­μνες μᾶς ἀ­φή­νουν προ­σκολ­λη­μέ­νους στὶς δι­κές μας ἀ­δυ­να­μί­ες καὶ δὲν μᾶς ἐ­πι­τρέ­πουν νὰ πλη­σι­ά­σου­με τὴ δύ­να­μη τοῦ Χρι­στοῦ. Μὲ ἄλ­λα λό­για κα­τὰ πό­σο μᾶς κα­θη­λώ­νουν στὴ γῆ καὶ δὲν μᾶς ἀ­φή­νουν φτε­ρὰ γιὰ νὰ πε­τά­ξου­με στὸν οὐ­ρα­νό.

Ἀ­γα­πη­τοὶ μου ἀ­δελ­φοί, ὁ Κύ­ριος στέ­κε­ται καὶ ἀ­πευ­θύ­νει πάν­το­τε τὴν πρό­σκλη­ση ἀ­γά­πης Του σὲ ὅ­λους τους ἀν­θρώ­πους. Ἂς φρον­τί­σου­με κι ἐ­μεῖς λοι­πὸν νὰ τὴν ἀ­πο­δε­χθοῦ­με γιὰ νὰ γε­μί­σει πραγ­μα­τι­κὰ ἡ ὕ­παρ­ξή μας μὲ τὴν πα­ρά­κλη­ση καὶ τὴν πα­ρη­γο­ρί­α τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Μὲ αὐ­τὸ τὸν τρό­πο ὁ­πλί­ζε­ται ἡ ὕ­παρ­ξή μας μὲ αἰ­σι­ο­δο­ξί­α καὶ χα­ρὰ καὶ λει­τουρ­γοῦν ἔ­τσι ὅ­λες οἱ προ­ϋ­πο­θέ­σεις γιὰ νὰ γί­νου­με πραγ­μα­τι­κοὶ μα­θη­τὲς τοῦ Χρι­στοῦ. Αὐ­τὸ ἔ­πρα­ξαν καὶ ὅ­λες ἐ­κεῖ­νες οἱ ἁ­γι­α­σμέ­νες μορ­φὲς ποὺ κο­σμοῦν τὸ οἰ­κο­δό­μη­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ τὸ κα­θι­στοῦν αἰ­ώ­νια πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Τέ­τοι­α πε­ρί­πτω­ση εἶ­ναι καὶ ὁ Ἅ­γιος Εὐ­σέ­βιος, τοῦ ὁ­ποί­ου τὴ μνή­μη τι­μοῦ­με σή­με­ρα. Ἔ­γι­νε μάρ­τυ­ρας Χρι­στοῦ προ­σφέ­ρον­τας τὴν ἴ­δια τὴ ζω­ή του γιὰ τὴν ἀ­γά­πη Του. Ἡ μαρ­τυ­ρί­α Χρι­στοῦ, μπο­ρεῖ νὰ δί­νε­ται σὲ ὅ­λες τὶς ἐκ­φάν­σεις τῆς ζω­ῆς τοῦ ἀν­θρώ­που, μπο­ρεῖ νὰ δί­νε­ται καὶ ἀ­πό ἐ­μᾶς σή­με­ρα, σύμ­φω­να μὲ τὸ πα­ρά­δειγ­μα τοῦ ἁ­γί­ου ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος Εὐ­σε­βί­ου ἀλ­λὰ καὶ τῶν μα­θη­τῶν τοῦ Κυ­ρί­ου, ἡ ἀ­κο­λου­θί­α τῶν ὁ­ποί­ων γιὰ τὴν ἀ­γά­πη τοῦ Χρι­στοῦ εἶ­χε ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κὸ χα­ρα­κτῆ­ρα. Ἀ­μήν.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 1315/730/12-6-2014

Ἀ­ριθμ. Πρωτ. 1315

Ἀ­ριθμ. Δι­εκπ. 730

Ἀ­ριθμ. Ἐν Χί­ῳ τῇ 12ῃ Ἰ­ου­νί­ου 2014

Μνή­μη Ὀνουφρίου ὁσ. & Πέτρου τοῦ ἐν Ἄθῳ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Πρός

τόν Ἱερόν Κλῆρον

τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱ. Μητροπόλεως

Διά τοῦ παρόντος, ἀποστέλλομεν ὑμῖν, συνημμένως, τήν ὑπ’ ἀριθ. 2951/2636/1221/4-6-2014 Ἐγκύκλιον  τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, «περί τῆς ἐτησίας Συνελεύσεως Περιφερείας τῶν λεγομένων "Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβά"», ἡ ὁποία δέον νά ἀναγνωσθῇ, ἐπ’ Ἐκκλησίας, κατά τήν Θ. Λειτουργίαν τῆς 22^ας μηνός Ἰουνίου ἐ.ἔ. μετά τήν ἀνάγνωσιν τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου.

Ἐντολῇ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Ὁ Πρωτοσύγκελλος

Ἀρχιμανδρίτης Γεώργιος Κ. Λιαδῆς

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Πανηγυρικός εορτασμός του πρωτοκορυφαίου Αποστόλου Παύλου στην πλατεία Ναυτοσύνης των Οινουσσών

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Προσευχή !

 

 

« Κύριε, κάνε την θύελλα να κοπάσει !

Σταμάτησε τα κύματα!

Λυπήσου κάθε άνθρωπο που πονά

και ελάφρυνε το φορτίο στους ώμους του καθενός !
Προστάτευσε Κύριε κάθε πλάσμα Σου
απ΄ τις παγίδες που ο πειρασμός βάζει στο διάβα της ζωής ...
Εσύ Κύριε , γνωρίζεις τον τρόπο
να κατευνάζεις τα κύματα ,
να φέρνεις την γαλήνη ...
Γι΄ αυτό σ΄ Εσένα καταφεύγουμε
Εσένα ικετεύουμε , σαν  'ρθει η μπόρα ».

Αμήν !

ΠΗΓΗ www.odevontas.blogspot.com

15 Ἰουνίου 2014 - Κυριακὴ Α΄ Ματθαίου (τῶν Ἁγίων Πάντων)

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀ­ριθ­μὸς 24

Κυ­ρια­κὴ Α΄ Ματ­θαί­ου (τῶν Ἁ­γί­ων Πάν­των)

15 Ἰ­ου­νί­ου 2014

Ματ­θαί­ου ι΄ 32 – 33, 37 – 38, ιθ΄ 27 – 30 

Οἱ Ἅ­γιοι Ἀ­πό­στο­λοι, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, ἔ­γι­ναν με­τὰ τὴν Πεν­τη­κο­στὴ Μάρ­τυ­ρε­ς τῆς ἀ­λή­θειας καὶ τῆς σω­τη­ρί­ας ποὺ προ­σφέ­ρει ὁ Χρι­στὸς «ἕ­ως ἐ­σχά­του τῆς γῆς». Τὶς δι­ό­δους τῆς φω­τει­νῆς τους πο­ρεί­ας ἀ­κο­λού­θη­σαν καὶ ὅ­λοι οἱ ἅ­γιοι ποὺ κο­σμοῦν τὸ στε­ρέ­ω­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καὶ τὴ λαμ­πρύ­νουν μὲ τὴ μαρ­τυ­ρί­α τους. Σή­με­ρα, Κυ­ρια­κὴ τῶν Ἁ­γί­ων Πάν­των, ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τι­μᾶ τὴν ἱ­ε­ρή μνή­μη ὅ­λων «τῶν ἀ­π’ αἰ­ῶ­νος εὐ­α­ρε­στη­σάν­των ἁ­γί­ων». Ἐ­πει­δὴ ὑ­πάρ­χουν καὶ πρό­σω­πα τὰ ὁ­ποί­α δὲν ἔ­γι­ναν γνω­στὰ καὶ δὲν συμ­πε­ρι­λή­φθη­καν τὰ ὀ­νό­μα­τά τους στὸ ἁ­γι­ο­λό­γιο, μὲ τὴ ση­με­ρι­νὴ ἑ­ορ­τὴ τῶν Ἁ­γί­ων Πάν­των, ὅ­λες οἱ μορ­φὲς ποὺ κα­τα­ξι­ώ­θη­καν ν’ ἁ­γιά­σουν ἀ­πο­λαμ­βά­νουν τῆς τι­μῆς ποὺ προ­σφέ­ρει ἡ Ἐκ­κλη­σί­α.

Ὁ κοι­νὸς αὐ­τὸς ἑ­ορ­τα­σμὸς γί­νε­ται ἀ­κό­μα γιὰ νὰ δο­ξα­στεῖ τὸ ὄ­νο­μα τοῦ Θε­οῦ, ἐ­πει­δὴ οἱ Ἅ­γιοι ἀ­πο­τε­λοῦν τὸν σπου­δαι­ό­τε­ρο καρ­πὸ τῶν ἐ­νερ­γει­ῶν τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, τὸ ὁ­ποῖ­ο ὅ­πως εἴ­δα­με τὴν προ­η­γού­με­νη Κυ­ρια­κή, τὴν ἡ­μέ­ρα τῆς Πεν­τη­κο­στῆς «ἐ­πε­δή­μη­σεν ἐν κό­σμῳ».

Ἕ­να ἀ­πὸ τὰ χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὰ γνω­ρί­σμα­τα τῶν μορ­φῶν αὐ­τῶν ποὺ λάμ­πρυ­ναν μὲ τὴ ζω­ὴ τους τὸ οἰ­κο­δό­μη­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, εἶ­ναι ἡ ὁ­λο­κλη­ρω­τι­κὴ ἀ­γά­πη τους πρὸς τὸν Θε­ό. Ἐ­φάρ­μο­σαν τέ­λεια τὴν πρώ­τη ἐν­το­λὴ ποὺ ἔ­δω­σε ὁ Θε­ὸς στὸν Μω­ϋ­σῆ: «Ἀ­γα­πή­σεις Κύ­ριον τὸν Θε­όν σου ἐξ ὅ­λης τῆς ψυ­χῆς καὶ ἐξ ὅ­λης τῆς καρ­δί­ας σου καὶ ἐξ ὅ­λης τῆς δι­α­νοί­ας σου καὶ ἐξ ὅ­λης τῆς ἰ­σχύ­ος σου». Εἶ­ναι γε­γο­νὸς ὅ­τι οἱ ἅ­γιοι ἀ­γά­πη­σαν ἔμ­πρα­κτα τὸ Θε­ὸ πε­ρισ­σό­τε­ρο ἀ­κό­μα καὶ ἀ­πὸ τὸν ἴ­διο τὸν ἑ­αυ­τό τους.

Αὐ­τὸ ἄλ­λω­στε μαρ­τυ­ροῦν τὰ βα­σα­νι­στή­ρια ποὺ ὑ­πέ­μει­ναν μέ­χρι θα­νά­του, ἀλ­λὰ καὶ ἡ πε­ρι­φρό­νη­ση ποὺ ἐ­πέ­δει­ξαν ἀ­πέ­ναν­τι στὰ ὑ­λι­κὰ ἀ­γα­θά. Ἀ­πέ­δει­ξαν μὲ τὴ ζω­ή τους ὅ­τι ἡ ἀ­γά­πη πρὸς τὸ Θε­ὸ εἶ­ναι ἰ­σχυ­ρό­τε­ρη ἀ­πὸ κά­θε ἄλ­λη ἀ­γά­πη καὶ δὲν ἐ­πι­δέ­χε­ται κα­νέ­ναν πε­ρι­ο­ρι­σμό. Ἄλ­λω­στε αὐ­τὸ το­νί­ζει καὶ ὁ Ἅ­γιος Μα­κά­ριος ὁ Αἰ­γύ­πτιος ὅ­ταν μᾶς λέ­ει ὅ­τι ἡ ἀ­πό­λαυ­ση τοῦ Θε­οῦ εἶ­ναι ἀ­κό­ρε­στη. Σ’ αὐ­τὴν ἀ­κρι­βῶς τὴν ἀ­γά­πη ὀ­φεί­λε­ται καὶ ἡ δη­μι­ουρ­γί­α τοῦ νέ­φους τῶν Μαρ­τύ­ρων καὶ τοῦ ἀ­μέ­τρη­του πλή­θους ἐ­κεί­νων ποὺ προ­τί­μη­σαν ἀν­τὶ τῶν με­γα­λεί­ων τοῦ κό­σμου τὴν οὐ­ρά­νια πο­ρεί­α ποὺ ἀ­νε­βά­ζει κον­τὰ στὸ Θε­ό.

Αὐ­τὲς οἱ στρα­τι­ὲς τῶν Ἁ­γί­ων ἔ­δω­σαν καὶ ἰ­σχυ­ρὴ ὁ­μο­λο­γί­α πί­στε­ως στὴ ζω­ή τους. Ἡ ὁ­μο­λο­γί­α αὐ­τὴ δὲν εἶ­ναι βέ­βαι­α εὔ­κο­λη ὑ­πό­θε­ση, ἀ­φοῦ προ­ϋ­πο­θέ­τει τὸ ξε­ρί­ζω­μα τοῦ ἐ­γω­ϊ­σμοῦ καὶ τὴν πρό­σκτη­ση τῆς τα­πεί­νω­σης. Χω­ρὶς τὴν ἀ­ρε­τὴ αὐ­τὴ φαν­τά­ζει νὰ εἶ­ναι ἀ­δύ­να­μη ἡ ὁ­μο­λο­γί­α πί­στε­ως.

Ἡ πί­στη δὲν συ­νι­στᾶ μί­α ἀ­φη­ρη­μέ­νη ἔν­νοι­α, ἀλ­λὰ μί­α βι­ω­μα­τι­κὴ πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ποὺ ἐκ­πη­γά­ζει ἀ­πὸ τὴν ἕ­νω­ση τοῦ ἀν­θρώ­που μὲ τὸ Χρι­στό. Συ­νή­θως ἀ­πὸ τὸ ἐκ­κο­σμι­κευ­μέ­νο πνεῦ­μα ποὺ ἐ­πι­κρα­τεῖ σή­με­ρα, ἀ­πο­κο­μί­ζου­με τὴν ἐν­τύ­πω­ση ὅ­τι πί­στη εἶ­ναι ἁ­πλῶς ἡ πα­ρα­δο­χὴ με­ρι­κῶν ἀ­λη­θει­ῶν ἢ ἕ­να ἰ­δε­ο­λο­γι­κὸ σύ­στη­μα τὸ ὁ­ποῖ­ο πρέ­πει νὰ πα­ρα­δε­χθοῦ­με καὶ ἴ­σως νὰ τὸ κα­τα­νο­ή­σου­με δι­α­νο­η­τι­κά. Βέ­βαι­α, εἶ­ναι καὶ αὐ­τά, ἀλ­λὰ ἡ ἀ­λη­θι­νὴ πί­στη εἶ­ναι κά­τι βα­θύ­τε­ρο καὶ οὐ­σι­α­στι­κό­τε­ρο. Ὑ­πο­δη­λώ­νει μί­α βα­θιὰ ὑ­παρ­κτι­κὴ κα­τά­στα­ση. Προ­σφέ­ρει ἕ­να μο­να­δι­κὸ βί­ω­μα καὶ μί­α ἐμ­πει­ρί­α ζω­ῆς ποὺ ὑ­φαί­νε­ται μέ­σα ἀ­πὸ τὴ λει­τουρ­γι­κὴ πρά­ξη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ποὺ εἶ­ναι τὸ Σῶ­μα τοῦ Χρι­στοῦ.

Τὴ με­γά­λη ση­μα­σί­α ποὺ ἔ­χει ἡ ὁ­μο­λο­γί­α πί­στε­ως στὴ ζω­ή μας, το­νί­ζει ὁ ἴ­διος ὁ Κύ­ριος ὅ­ταν δι­α­κη­ρύσ­σει: «Πᾶς ὅ­στις ὁ­μο­λο­γή­σει ἐν ἐ­μοὶ ἔμ­προ­σθεν τῶν ἀν­θρώ­πων, ὁ­μο­λο­γή­σω κἀ­γὼ ἐν αὐ­τῷ ἔμ­προ­σθεν τοῦ πα­τρός μου τοῦ ἐν οὐ­ρα­νοῖς». Ὁ Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός ὅ­ταν κα­θί­σει ἐ­πὶ θρό­νου δό­ξης Του θὰ ὁ­μο­λο­γή­σει ὡς φί­λους του ἄ­ξιους νὰ εἰ­σέλ­θουν στὴν Βα­σι­λεί­α τοῦ Πα­τέ­ρα Του, ὅ­λους ἐ­κεί­νους οἱ ὁ­ποῖ­οι στὴν πα­ροῦ­σα ζω­ὴ ἔ­δω­σαν ὁ­μο­λο­γί­α πί­στε­ως μὲ τὸν ἕ­να ἢ τὸν ἄλ­λον τρό­πο.

Ἀ­γα­πη­τοὶ μου ἀ­δελ­φοί, μπο­ρεῖ σή­με­ρα ὡς μέ­λη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας νὰ λε­γό­μα­στε πι­στοί, ἀλ­λὰ πολ­λοὶ ἀ­πὸ μᾶς ὄ­χι μό­νο δὲν ἔ­χου­με κοι­νω­νί­α μὲ τὸν Χρι­στό, ἀλ­λὰ οὔ­τε κὰν γνω­ρί­ζου­με τὶς ἀ­λή­θει­ες τὶς ὁ­ποῖ­ες μᾶς ἀ­πε­κά­λυ­ψε. Ἀ­γνο­οῦ­με βα­σι­κὲς δι­δα­σκα­λί­ες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, τε­λοῦ­με ὑ­πὸ ἄ­γνοι­α καὶ ταυ­τό­χρο­να ἀ­δυ­να­τοῦ­με νὰ συ­ναι­σθαν­θοῦ­με τὴν ἀ­δυ­να­μί­α μας αὐ­τή. Δὲν δι­α­θέ­του­με τὸν ἀ­παι­τού­με­νο ζῆ­λο γιὰ νὰ ζή­σου­με τὴν ἀ­λή­θεια ποὺ μᾶς σῴ­ζει. Οἱ και­ροὶ σή­με­ρα μὲ ὅ­λες τὶς προ­κλή­σεις ποὺ ξε­δι­πλώ­νουν κα­θη­με­ρι­νὰ μπρο­στά μας, μᾶς προ­σφέ­ρουν τὴν εὐ­και­ρί­α νὰ δώ­σου­με κι ἐ­μεῖς ὁ­μο­λο­γί­α πί­στε­ως γιὰ τὴν πα­ρου­σί­α τῆς Ὀρ­θό­δο­ξης Ἐκ­κλη­σί­ας μας. Αὐ­τὸ μπο­ροῦ­με νὰ τὸ κά­νου­με ὅ­ταν συμ­με­τέ­χου­με στὴν μυ­στη­ρια­κὴ ζω­ή της καὶ βι­ώ­νου­με τὰ Θεί­α δι­δάγ­μα­τά της, ὅ­πως αὐ­τὰ ἀ­πορ­ρέ­ουν μέ­σα ἀ­πὸ τὴν ἀ­λή­θεια τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

Ἂς τοὺς πα­ρα­κα­λοῦ­με λοι­πόν τοὺς Ἁ­γί­ους μας, νὰ πρε­σβεύ­ουν γιὰ μᾶς γιὰ ν’ ἀ­πο­κτή­σου­με αὐ­τὴ τὴ ζων­τα­νὴ πί­στη ἡ ὁ­ποί­α θὰ εἶ­ναι ἰ­σχυ­ρὸ στή­ριγ­μα τοῦ δι­κοῦ μας πνευ­μα­τι­κοῦ ἀ­γῶ­να. Ἀ­μήν. ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Ο Μέγας Αντώνιος και ο μπαλωματής!

Πέρασε κάποτε από το λογισμό του Μεγάλου Αντωνίου σε τίνος τάχα αγίου μέτρα να είχε φτάσει. Ο Θεός όμως, που ήθελε να του ταπεινώσει το λογισμό, του φανέρωσε μια νύχτα στ' όνειρο του πως καλύτερος του ήταν ο μπαλωματής, που είχε ένα μικρομάγαζο σ' ένα παράμερο δρόμο της Αλεξανδρείας.

Μόλις ξημέρωσε, ο Όσιος πήρε το ραβδάκι του και ξεκίνησε για την πόλη.

'Ηθελε να γνωρίσει από κοντά τον περίφημο μπαλωματή και να δεί τις αρετές του.

Με πολλή δυσκολία ανακάλυψε το μαγαζάκι του, μπήκε μέσα, κάθισε πλάϊ του στον πάγκο κι άρχισε να τον ρωτά για τη ζωή του.

Ο απλοϊκός άνθρωπος, που δε του πήγαινε ο νους ποιός μπορούσε να ήταν εκείνος ο γερο-καλόγερος που ήλθε τόσο ξαφνικά να τον εξετάσει, χωρίς να πάρει τα μάτια του από το παπούτσι που μπάλωνε, του αποκρίθηκε αργά-αργά με ηρεμία:

- Δεν ξέρω, Αββά μου, να έχω κάνει ποτέ κανένα καλό. Κάθε πρωϊ σηκώνομαι, κάνω την προσευχή μου κι αρχίζω τη δουλειά μου. Λέω όμως πρώτα στο λογισμό μου, πως όλοι οι άνθρωποι σ' αυτή την πόλι, από τον πιο μικρό ως τον πιο μεγάλο, θα σωθούν και μόνο εγώ θα καταδικαστώ για τις πολλές μου αμαρτίες.

Κι όταν το βράδυ πάω να πλαγιάσω, πάλι το ίδιο συλλογίζομαι.

Ο Όσιος σηκώθηκε με θαυμασμό, τον αγκάλιασε, τον φίλησε και του είπε με συγκίνηση:

- Συ, αδελφέ μου, σαν καλός έμπορος, κέρδισες τον πολύτιμο μαργαρίτη άκοπα.

Εγώ γέρασα στην έρημο, ίδρωσα και κόπιασα, μα δεν έφτασα την ταπείνωσύνη σου.

Πηγή: Αγάπη εν Χριστώ

Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ι. Ν. Αγίας Τριάδος Ελάτης

Στιγμιότυπα από την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίας Τριάδος Ελάτης (Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος 9 Ιουνίου 2014). Το φωτογραφικό υλικό είναι του κ. Γιάννη Μαρουκάκη. Δείτε το φωτογραφικό υλικό εδώ.

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Oι γονείς μου όλο γκρινιάζουν

- Γέροντα, οι γονείς μου όλο γκρινιάζουν και πλέον δεν τους υποφέρω μέσα στο σπίτι τι να κάνω ;

- Βρε ευλογημένε , εσύ όταν ήσουν στην κούνια, μέρα νύχτα γκρίνιαζες .

Εκείνοι,τότε , σ΄επαιρναν στην αγκαλιά τους και σ΄έσφιγγαν γεμάτοι στοργή και αγάπη.

Θα σου άρεσε τότε εσένα να προβληματιζόντουσαν κι εκείνοι -όπως εσύ τώρα - και να σκεφτόντουσαν μήπως θα έπρεπε να σε στείλουν σε κανένα ίδρυμα για να ησυχάσουν ;

Η δικαιοσύνη του Θεού σου δίνει τώρα την δυνατότητα να ξεχρεώσεις λίγο από το χρέος προς τους γονείς σου με την ανάλογη εκ μέρους σου συμπεριφορά , που είχαν παλαότερα κι εκείνοι για σένα .

Πηγή: Αγάπη εν Χριστώ

8 Ἰουνίου 2014 - Κυ­ρια­κὴ Η΄ τῆς Πεν­τη­κο­στῆς

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ἀ­ριθ­μὸς 23 

Κυ­ρια­κὴ Η΄ τῆς Πεν­τη­κο­στῆς 

8 Ἰ­ου­νί­ου 2014 

Ἰ­ω­άν­νου ζ΄, 37-52, η΄12

Ἡ ση­με­ρι­νὴ Κυ­ρια­κή της Πεν­τη­κο­στῆς, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, εἶ­ναι ἡ γε­νέ­θλιος ἡ­μέ­ρα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. 

Ἡ οἰ­κο­νο­μί­α τοῦ μυ­στη­ρί­ου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας εἶ­ναι «ἀ­πο­κε­κρυμ­μέ­νη ἀ­πὸ τῶν αἰ­ώ­νων ἐν τῷ Θε­ῷ τῷ τὰ πάν­τα κτί­σαν­τι διὰ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, ἵ­να γνω­ρι­σθῇ νῦν ταῖς ἀρ­χαῖς καὶ ταῖς ἐ­ξου­σί­αις ἐν τοῖς ἐ­που­ρα­νί­οις διὰ τῆς ἐκ­κλη­σί­ας ἡ πο­λυ­ποί­κι­λος σο­φί­α τοῦ Θε­οῦ». 

Ἐ­δῶ βλέ­που­με νὰ ἀ­πο­κα­λύ­πτον­ται πο­λὺ βα­σι­κὲς ἀ­λή­θει­ες: α) Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α ὑ­πάρ­χει «πρὸ πάν­των τῶν αἰ­ώ­νων» στὸ Πρό­σω­πο τοῦ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, β) εἶ­ναι ἀ­πο­κε­κρυμ­μέ­νη, για­τί ἀ­κό­μα δὲν εἶ­χε δη­μι­ουρ­γη­θεῖ ὁ κό­σμος καὶ ἔ­πρε­πε ὁ Θε­ὸς Λό­γος νὰ σαρ­κω­θεῖ ἐν χρό­νῳ, γ) τὰ πάν­τα ἐ­κτί­σθη­σαν διὰ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, ποὺ εἴ­ναι «εἰ­κὼν τοῦ Θε­οῦ τοῦ ἀ­ο­ρά­του» καὶ ὁ τε­λι­κὸς προ­ο­ρι­σμὸς τῆς ὕ­παρ­ξής μας καὶ δ) ἐ­γνω­ρί­σθη διὰ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας ἡ πο­λυ­ποί­κι­λος σο­φί­α τοῦ Θε­οῦ. 

Σή­με­ρα πραγ­μα­το­ποι­εῖ­ται ἡ με­γά­λη ὑ­πό­σχε­ση τῆς Και­νῆς Δι­α­θή­κης, ποὺ εἶ­ναι ὁ ἐρ­χο­μὸς τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Ἡ Πα­λαι­ὰ Δι­α­θή­κη ἦ­ταν ἡ ὑ­πό­σχε­ση γιὰ τὸν ἐρ­χο­μὸ τοῦ Χρι­στοῦ στὸν κό­σμο. Μᾶς ἀ­πε­κά­λυ­ψε μὲ ἀν­θρώ­πι­νο τρό­πο τὴν πα­ρου­σί­α τοῦ Θε­οῦ στὸν κό­σμο. Ἡ κά­θο­δος τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος ἀ­πε­κά­λυ­ψε τὸ πλή­ρω­μα τοῦ ἀ­λη­θι­νοῦ καὶ σω­σμέ­νου ἀν­θρώ­που.

Ὁ Χρι­στὸς χρη­σι­μο­ποι­εῖ τὸ στοι­χεῖ­ο τοῦ νε­ροῦ γιὰ νὰ μᾶς πα­ρα­πέμ­ψει στὴ ζω­τι­κὴ ἐ­νέρ­γεια τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Τὸ «ὕ­δωρ τὸ ζῶν, δη­λα­δὴ αὐ­τὸ ποὺ χο­ρη­γεῖ τὴ ζω­ὴ στὸν ἄν­θρω­πο, εἶ­ναι τὸ Ἅ­γιο Πνεῦ­μα. Κα­τὰ τὴ διά­ρκεια τῆς δη­μι­ουρ­γί­ας τοῦ κό­σμου «πνεῦ­μα Θε­οῦ ἐ­πε­φέ­ρε­το ἐ­πά­νω τοῦ ὕ­δα­τος». Τὸ Ἅ­γιο Πνεῦ­μα ἀγ­κα­λιά­ζει ὁ­λό­κλη­ρο τὸν κό­σμο καὶ μὲ τὴν πνο­ὴ του ζω­ο­ποι­εῖ τὰ πάν­τα. Καὶ στὴ δη­μι­ουρ­γί­α τοῦ ἀν­θρώ­που γί­νε­ται ἀ­να­φο­ρὰ γιὰ «πνο­ὴ ζω­ῆς», μὲ τὴν ὁ­ποί­α ὁ Θε­ὸς ἐ­νε­φύ­ση­σε τὸ Ἅ­γιο Πνεῦ­μα στὸν ἄν­θρω­πο. Χω­ρὶς τὸ Ἅ­γιο Πνεῦ­μα ὁ ἄν­θρω­πος δὲν μπο­ρεῖ νὰ εἶ­ναι ἀ­λη­θι­νὴ καὶ ζων­τα­νὴ ὕ­παρ­ξη. Τὸ Ἅ­γιο Πνεῦ­μα ἀ­νυ­ψώ­νει τὸν ἄν­θρω­πο ἀ­πὸ τὸ βι­ο­λο­γι­κὸ ἐ­πί­πε­δο στὸ χῶ­ρο τῆς ζω­ῆς τοῦ Θε­οῦ.

Ὁ κό­σμος τῆς ἐ­πο­χῆς μας ὅ­μως δὲν πα­ρου­σι­ά­ζε­ται πρό­θυ­μος νὰ ἀ­πο­δε­χθεῖ τὶς ἀ­λή­θει­ες ποὺ μᾶς προ­σφέ­ρει ἡ ἑ­ορ­τὴ τῆς Πεν­τη­κο­στῆς. Ἡ ση­με­ρι­νὴ κοι­νω­νί­α, δυ­στυ­χῶς, υἱ­ο­θε­τεῖ ἀν­τι­πνευ­μα­τι­κὰ στη­ρίγ­μα­τα. Ἐν­θαρ­ρύ­νει τὴ δι­ά­σπα­ση τῆς ἀν­θρώ­πι­νης φύ­σης καὶ ἐγ­κλω­βί­ζει τὸν ἄν­θρω­πο στὸ ἀ­το­μι­κὸ ἐ­γώ. Ἡ τρα­γω­δί­α τοῦ ση­με­ρι­νοῦ ἀν­θρώ­που εἶ­ναι ὅ­τι πι­στεύ­ει πὼς μὲ τὴ μο­να­ξιὰ του ἀ­μύ­νε­ται καὶ δι­α­σώ­ζει τὴν ἀν­θρω­πιά του, ἐ­νῶ στὴν πραγ­μα­τι­κό­τη­τα τὴν κα­τα­δι­κά­ζει καὶ τὴν ἐ­ξον­τώ­νει. 

Τὸ Ἅ­γιο Πνεῦ­μα ἀ­πο­κα­θι­στᾶ τὴν κοι­νω­νί­α τῆς ἀ­γά­πης ἀ­νά­με­σα στὸ Θε­ὸ καὶ τοὺς ἀν­θρώ­πους. Μό­νον ἔ­τσι δι­α­λύ­ε­ται ἡ σύγ­χυ­ση καὶ ἡ δι­ά­σπα­ση καὶ ἀ­πο­κα­θί­στα­ται ἡ ἑ­νό­τη­τα στοὺς ἀν­θρώ­πους. Τὸ Ἅ­γιο Πνεῦ­μα μᾶς χα­ρί­ζει τὸ ζω­ο­ποι­ὸν ὕ­δωρ ἀ­πὸ τὸ ὁ­ποῖ­ο ρέ­ει ἡ χρη­στό­τη­τα, ἡ κα­λω­σύ­νη, ἡ ἀ­γα­θω­σύ­νη, ἡ ἀ­γά­πη. Κι ἔ­τσι τὸ Ἅ­γιο Πνεῦ­μα ζω­ο­ποι­εῖ τὰ ἀν­θρώ­πι­να πρό­σω­πα. 

Ἀ­γα­πη­τοὶ μου ἀ­δελ­φοί, ὁ Κύ­ριος δι­α­λύ­ει τὰ ἀ­βά­στα­χτα σκο­τά­δια τῆς ζω­ῆς μας, ὅ­ταν μᾶς δι­α­βε­βαι­ώ­νει: «Ἐ­γὼ εἰ­μι τὸ φῶς τοῦ κό­σμου». Τὸ φῶς, ποὺ χα­ρί­ζει καὶ προ­ά­γει τὴ ζω­ή, εἶ­ναι ἡ κοι­νω­νί­α τῆς χρη­στό­τη­τας καὶ τῆς ἀ­γά­πης. Μᾶς τὴν προ­σφέ­ρει ὁ Κύ­ριος μὲ τὸ Ἅ­γιο Πνεῦ­μα, ποὺ «συγ­κρο­τεῖ ὅ­λον τὸν θε­σμὸ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας». Γι’ αὐ­τὸ καὶ ἡ Ἐκ­κλη­σί­α εἶ­ναι καὶ θὰ εἶ­ναι «τὸ στε­ρέ­ω­μα, ἡ κα­τα­φυ­γὴ καὶ ἡ σω­τη­ρί­α μας». Ἀ­μήν.

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΥΡΟΥ (5 ΙΟΥΝΙΟΥ)

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΔΩΡΟΘΕΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΥΡΟΥ (5 ΙΟΥΝΙΟΥ)

Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δορμπαράκη

“Ο άγιος Δωρόθεος ζούσε κατά τους χρόνους του βασιλιά Λικίνιου και ήταν επίσκοπος Τύρου. Επί των βασιλέων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, λόγω του διωγμού που επρόκειτο να ξεσπάσει, άφησε την οικία του και τον τόπο του και απήλθε στη Δυσσόπολη. Μετά την καταστροφή αυτών, πήγε στην Τύρο και κατεύθυνε την Εκκλησία του μέχρι την εποχή του Ιουλιανού του παραβάτη. Τότε ξαναπήγε στη Δυσσόπολη, όπου αφού συνελήφθη από τους άρχοντες του Ιουλιανού και υπέμεινε πολλά βασανιστήρια, σε βαθύτατο γήρας έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου, προσφέροντας την ψυχή του στον Θεό την ώρα που έπασχε, σε ηλικία ήδη εκατόν επτά ετών. Άφησε διάφορα εκκλησιαστικά συγγράμματα και ιστορίες, στα ελληνικά και τα ρωμαϊκά. Διότι γνώριζε και τις δύο γλώσσες, από τη μεγάλη σπουδή του και την κλίση της φύσης του”.

Ο άγιος Ιωσήφ ο υμνογράφος, όπως γίνεται συνήθως στην εκκλησιαστική υμνολογία, αξιοποιεί το όνομα του αγίου Δωροθέου, προκειμένου να τον τοποθετήσει από πλευράς πνευματικής: ο άγιος υπήρξε το δώρο του Θεού στην Εκκλησία για να βοηθήσει τους πιστούς στη σωτηρία τους, ο ίδιος προσφέρθηκε ως δώρο στον Θεό με την ασκητική του διαγωγή και το μαρτύριό του. ῾Αυτός που από την πλούσια αγάπη Του παρέχει τα δώρα ως Θεός σ᾽ αυτούς που έχουν ανάγκη, δώρισε εσένα, Δωρόθεε, σαν θεϊκό δώρο στην Εκκλησία, για τη φανερή σωτηρία των πιστών᾽(῾Σε ως θείον δώρον, Δωρόθεε, ο τα δώρα ως Θεός παρέχων πλουσία χρηστότητι τοις δεομένοις εις πιστών εναργή σωτηρίαν, τη Εκκλησία εδωρήσατο᾽) (ωδή θ´). ῾Πρόσφερες τον εαυτό σου, παμμακάριστε Δωρόθεε, ως καθαρότατο δώρο στον Θεό, με τον τέλειο βίο σου και το ιερό μαρτύριό σου᾽(῾Δώρον Θεώ, παμμάκαρ, σεαυτόν προσήξας καθαρώτατον, διά βίου τελείου και σεπτού μαρτυρίου, Δωρόθεε᾽) (ωδή α´). ῾Πρόσφερες τον εαυτό σου ως άγιο θεϊκό δώρο στον Δημιουργό, αφού προηγουμένως διέπρεψες στην άσκηση και ύστερα άθλησες με δύναμη στο μαρτύριο᾽ (῾Δώρον θείον άγιον σαυτόν προσήξας τω Κτίστη, πρότερον εν τη ασκήσει ενδιαπρέψας, ύστερον τω μαρτυρίω στερρώς αθλήσας᾽) (κοντάκιο).

Διαβάστε τη συνέχεια στο ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ

ΠΗΓΗ ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ

Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αναλήψεως Σωτήρος Βουνού της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου.

Κατά τη Δεσποτική εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου, την Πέμπτη 29 Μαΐου 2014, τελέστηκε Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αναλήψεως Σωτήρος Βουνού της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου. Στη Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Προκόπιος με συλλειτουργούς τους Σεβασμιώτατους Μητροπολίτες Δράμας κ. Παύλο και Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκο.

Η Ιερά Μητρόπολη Χίου δια του Σεπτού Ποιμενάρχου της κ. Μάρκου τίμησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Προκόπιο με τον Σταυρό του Αγίου Ισιδώρου, την ανώτατη τιμητική διάκριση της Χιακής Εκκλησίας. Ο Σεπτός Ιεράρχης κ. Προκόπιος τιμήθηκε για τα σαράντα έτη της Θεοφιλούς Ποιμαντορίας του και την προσφορά του στην Ελλαδική Εκκλησία, η οποία τιμά και τη γενέτειρά του τη Χίο.

Με εγκωμιαστικά λόγια εκφράσθηκαν για τον τιμώμενο Ιεράρχη οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Χίου κ. Μάρκος και Δράμας κ. Παύλος. Στην αντιφώνησή του ο Σεβασμιώτατος Φιλίππων κ. Προκόπιος, εμφανώς συγκινημένος, είπε: «Κάθε φορά που έρχομαι στο Βουνό και βλέπω την εκκλησία όπου ξεκίνησα, το πατρικό μου σπίτι και τους δικούς μου ανθρώπους, ανοίγει η καρδιά μου, παίρνω δύναμη και ζωή. Ευχαριστώ την Ιερά Μητρόπολη Χίου για την ύψιστη τιμή και την έκπληξη που μου επιφύλαξε και παρακαλώ το Θεό να σας έχει όλους καλά, γιατί σας αγαπώ, όπως μου έχετε αποδείξει ότι με αγαπάτε και εσείς»

Δείτε το φωτογραφικό υλικό (του κ. Γιάννη Μαρουκάκη εδώ

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ