27 Ἀπριλίου 2014 - Κυριακὴ Β΄ τοῦ Θωμᾶ
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Ἀριθμὸς 16
Κυριακὴ Β΄ τοῦ Θωμᾶ
27 Ἀπριλίου 2014
Ἰωάννου κ, 19-31
Χριστὸς Ἀνέστη!
Κλεισμένοι στὸ ὑπερῷο τῶν Ἱεροσολύμων, ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ἦταν οἱ δέκα μαθητὲς (ἀπουσίαζε ὁ Θωμάς). Καὶ αὐτὸ γιατί τοὺς διακατεῖχε μεγάλος φόβος μετὰ ἀπὸ τὰ ὅσα ἔζησαν κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Πάθους τοῦ Διδασκάλου τους. Ἰδιαίτερα μετὰ τὸ μεγάλο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως ὁ κίνδυνος καταδίωξής τους ἦταν ἰδιαίτερα ἔντονος.
Ἔτσι ἐξηγεῖται γιατί τὸ βράδυ τῆς Ἀναστάσεως ἦταν τρομοκρατημένοι καὶ βρίσκονταν σὲ ἀμηχανία γιὰ τὸ τί ἔπρεπε νὰ πράξουν. Ξαφνικὰ ὅμως καὶ χωρὶς νὰ ἀνοίξει ἡ πόρτα τοῦ ὑπερώου ἐμφανίσθηκε ὁ Ἀναστὰς Κύριος καὶ εἶπε: «Εἰρήνη ὑμῖν». Βέβαια δὲν ἐμφανίσθηκε μὲ τὸ φθαρτὸ ἀνθρώπινο σῶμα, ἀλλὰ μὲ τὸ νέο, τὸ ἀφθαρτοποιημένο. Ἡ ἐμφάνιση αὐτὴ συνδέεται πιὸ πολὺ μὲ τὴν ἀνάγκη νὰ τοὺς ἐνημερώσει καὶ νὰ τοὺς διαβεβαιώσει ὅτι τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, στὸ ὁποῖο εἶχαν κληθεῖ νὰ γίνουν συνεργοί, θὰ συνεχιζόταν. Γιὰ νὰ τοὺς στηρίξει στὴν πίστη καὶ γιὰ νὰ μὴν τοὺς ἀφήσει περιθώρια ἀμφιβολιῶν, τοὺς ἔδειξε τὰ χέρια καὶ τὴν πλευρά Του γιὰ νὰ δοῦν τὰ σημάδια τῶν πληγῶν ποὺ ἄφησε στὸ σῶμα Του ἡ Σταύρωση.
«Μεθ’ ἡμέρας ὀκτὼ», στὸν ἴδιο χῶρο τοῦ ὑπερῴου, ὁ Ἀναστὰς Κύριος πραγματοποιεῖ νέα ἐμφάνιση, παρόντος τώρα καὶ τοῦ Θωμᾶ. Ὅταν εἶχε ἔλθει τοῦ διηγήθηκαν οἱ ἄλλοι μαθητὲς τὰ ὅσα συνέβησαν. Ἐκεῖνος ἀπὸ ὑπερβολικὸ ζῆλο γιὰ νὰ συναντήσει τὸν Κύριο τοὺς εἶπε: «Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν Αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χείραν μου εἰς τὴν πλευρὰν Αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω». Θὰ πρέπει νὰ σημειώσουμε ἐδῶ ὅτι ὁ μαθητὴς τοῦ Κυρίου δὲν ἔσπευσε νὰ ψηλαφίσει τὶς πληγὲς τοῦ Διδασκάλου του διότι ἡ «ἀπιστία» του, ἂν θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηριστεῖ ἔτσι, ἦταν καλὴ, σύμφωνα μὲ τὰ ὅσα μᾶς λένε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ὁ ἐσωτερικὸς κόσμος τοῦ Θωμᾶ δὲν διέλαθε τῆς προσοχῆς τοῦ Παντογνώστη Κυρίου. Φαινόταν καθαρὰ ἡ καλὴ προαίρεσή του καὶ ὁ μεγάλος σεβασμὸς ποὺ ἔτρεφε ἀπέναντι στὸν Διδάσκαλό του. Ἔτσι ὁ Χριστὸς, ἀφοῦ τοῦ ἀπηύθυνε τὸν ἴδιο χαιρετισμό, εἶπε ἀμέσως στὸν Θωμά: «Φέρε τὸν δάκτυλό σου ἐδῶ καὶ βάλε τὸ χέρι σου στὴν πλευράν μου καὶ μὴν μένεις ἄπιστος ἀλλὰ γίνε πιστός».
Ὁ Κύριος τοῦ μίλησε τόσο ἁπλὰ καὶ ἤρεμα ποὺ ὁ Θωμὰς συγκλονίστηκε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς του. Δονήθηκαν τόσο ὄμορφα οἱ χορδὲς τῆς καρδιᾶς του, ποὺ ἀντὶ γιὰ μουσικὴ μελωδία ἀπέδωσαν τὴ σωτήρια ὁμολογία: «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεὸς μου».
Ἡ ὁμολογία αὐτὴ τοῦ Θωμᾶ ποὺ εἶναι ὁμολογία πίστεως στὴν Θεότητα τοῦ Κυρίου μας μπορεῖ νὰ ἀποδίδεται καὶ ἀπὸ τὶς χορδὲς τῆς δικῆς μας καρδιᾶς καὶ νὰ ἐκπέμπεται σὰν πράξη καθημερινῆς ζωῆς. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ ὁμολογία τοῦ Θωμᾶ μπορεῖ νὰ ἐκφράζεται στὴν καθημερινή μας ζωὴ ὡς μία γεννήτρια πίστεως ποὺ νὰ μᾶς ὑποκινεῖ νὰ ἐπαναλαμβάνουμε κι’ ἐμεῖς μὲ τὸν δικό μας τρόπο: «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεὸς μου».
Ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ἡ ὁμολογία αὐτὴ δὲν μπορεῖ νὰ περιορίζεται μόνο φραστικὰ ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ λειτουργεῖ σὰν ὁδοδείκτης στὴν πορεία ποὺ ἀκολουθεῖ ὁ κάθε ὀρθόδοξος Χριστιανός γιὰ νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Θεό. Ἡ ἀναγνώριση τῆς θεότητας τοῦ Ἀναστημένου Κυρίου μας γίνεται ἰδιαίτερα μετὰ ἀπὸ τὴν ἄξια συμμετοχή μας στὸ Εὐχαριστιακὸ Δεῖπνο, τὸ ὁποῖο μᾶς προσφέρει σὲ κάθε Θεία Λειτουργία ὡς εὐκαιρία, γιὰ νὰ συνδεθεῖ τὸ θνητὸ μὲ τὸ ἀθάνατο, τὸ φθαρτὸ μὲ τὸ ἄφθαρτο. Γι’ αὐτὸ καὶ μετὰ τὴ μετάληψη τῆς Θείας Κοινωνίας διακηρύσσουμε ὅτι «εἴδομεν τὸ Φῶς τὸ ἀληθινόν», ποὺ μπορεῖ νὰ παραλληλισθεῖ μὲ τὴν σωτήρια ὁμολογία τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ: «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεὸς μου». Χριστὸς Ἀνέστη! ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ
