ΣΤΑ ΙΕΡΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (21 Νοεμβρίου)
Του Γεωργίου Φωτ. Παπαδόπουλου- Κήρυκα του θείου λόγου
Στις 21 Νοεμβρίου εκάστου έτους, η Αγία μας Εκκλησία τιμά και πανηγυρίζει τα ιερά Εισόδια της Παναγίας, Αχράντου, Υπερευλογημένης, Ενδόξου, Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Τι εορτάζουμε εκείνη την ημέρα ? Και ποιο το νόημα της εορτής αυτής ?
Η Παναγία, αδελφοί μου, προήλθε από μια αγία οικογένεια. Προήλθε από ένα ευλογημένο ζεύγος το οποίο ενώθηκε με τα ιερά δεσμά του Γάμου και διήγε βίο ενάρετο, πορευόμενο σύμφωνα με τον Νόμο και το θέλημα του Θεού. Ήταν ο Ιωακείμ και η Άννα. Όμως, το ευλογημένο αυτό ανδρόγυνο είχε έναν καημό. Δεν είχε αποκτήσει παιδί. Παρά τις προσπάθειές τους ο Θεός δεν τους έδωσε παιδί. Μα εκείνοι δεν απελπίστηκαν, παρά το γεγονός ότι τα χρόνια πέρασαν, ούτε γόγγυζαν κατά του Θεού για τούτο. Παρά αύξησαν την πίστη τους και την προσευχή τους, παρακαλώντας τον Ύψιστο και Παντοδύναμο Θεό να εκπληρώσει τον ιερό τους αυτό πόθο και το παιδί που θα Τους έδιδε θα αφιέρωναν σ΄ Εκείνον.
Και ο Θεός τους άκουσε. Και γέννησε η Άννα την Παναγία Μητέρα του Θεού μας, την Μαρία, το εκλεκτότερο και ιερότερο όνομα που έμεινε στην αιωνιότητα και ταυτίστηκε με τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους εν Χριστώ Ιησού, όπως προείπαμε, ως Μητέρα του Θεού. Ο Ιωακείμ και η Άννα τήρησαν την ιερή τους υπόσχεση και μόλις η μικρή Μαρία έγινε τριών ετών την πήγαν στον Ναό των Ιεροσολύμων και την παρέδωσαν στον Αρχιερέα Ζαχαρία, ο οποίος την έβαλε μέσα στα Άγια των Αγίων, τον ιερότερο χώρο του Ναού (που ούτε οι Ιερείς δεν επιτρεπόταν να μπουν, αλλά μόνο ο Αρχιερέας και αυτός μια φορά τον χρόνο για να θυμιάσει). Εκεί παρέμεινε επί δώδεκα έτη και τρεφόταν με τρόπο θαυμαστό και υπερφυσικό, αφού σε καθημερινή βάση της έφερνε τροφή ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. Εγνώριζε, λοιπόν, η Παναγία μας τον Αρχάγγελο Γαβριήλ από τότε. Και αφού πέρασαν τα δώδεκα εκείνα χρόνια, κι έγινε 15 ετών, την παρέδωσαν στον μνήστορα Ιωσήφ, μετέβησαν στη Ναζαρέτ κι εκεί ακολούθησαν αμέσως μετά τα παράδοξα και θεϊκά γεγονότα του Ευαγγελισμού όπου και πάλι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ γνωστοποίησε στην Παναγία αλλά και τον Ιωσήφ την άσπορο σύλληψη της Παναγίας μας εκ Πνεύματος Αγίου.
Αυτό το γεγονός τιμάται και μεγαλύνεται την ημέρα των Εισοδίων της Θεοτόκου και επάξια ο ιερός ψαλμωδός χαρακτηρίζει την εορτή αυτή και πανήγυρη ως <<ευδοκίας Θεού το προοίμιον>> και <<σωτηρίας των ανθρώπων προκήρυξις>>.
Ας έλθουμε, όμως, στα μηνύματα και τα διδάγματα που προβάλλει η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου. Ποια είναι αυτά ? Είναι τρία.
Δίδαγμα πρώτο: Τα παιδιά είναι δημιουργήματα- δώρα του Θεού. Αυτό οι γονείς δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να το λησμονούν. Τι είδαμε ? Η Αγία Άννα δεν μπορούσε να γεννήσει παιδί. Και ζήτησε την βοήθεια του Θεού. Έταξε δε το παιδί της στον Θεό. Άρα τα παιδιά μας δεν είναι δικά μας. Είναι του Θεού. Μας τα έδωσε ο Θεός, δηλαδή μας τα εμπιστεύθηκε, όχι για να τα κάνουμε εμείς ότι θέλουμε, αλλά για να κάνουν ότι θέλει ο Θεός. Κι εμείς είμαστε υπεύθυνοι, έχουμε ιερή υποχρέωση, να τους μαθαίνουμε και διδάσκουμε ποιο το θέλημα του Θεού, μέσω της Αγίας μας Εκκλησίας.
Στη χώρα μας υπάρχει μια τεράστια κοινωνική πληγή εξ αιτίας της οποίας, αυτής και μόνον, θα οδηγηθούμε σε αφανισμό ως έθνος και φυλή, εμείς οι ίδιοι, από τις δικές μας αμαρτίες, αυτοτιμωρούμενοι σε τούτη τη ζωή, πέραν των όσων μας περιμένουν στην άλλη. Ποια είναι αυτή ? Οι εκτρώσεις. Ο φόνος των αθώων νηπίων. Σε 400.000 ανέρχονται τα βρέφη που θανατώνονται, σφάζονται, κάθε χρόνο στην Ελλάδα από τις εκτρώσεις που γίνονται σε νοσοκομεία, κλινικές και μαιευτήρια. Σφάζονται ανηλεώς από γονείς και ιατρούς αθώα νήπια. Αφανίζονται ψυχές οι οποίες δεν πρόφτασαν να δουν τον ήλιο της ημέρας και –κυρίως– να γευτούν την αύρα και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος διά του Μυστηρίου του Βαπτίσματος και Χρίσματος. Τα παιδιά αυτά, αναφέρουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, εν ημέρα κρίσεως, κατά την Δευτέρα Παρουσία, θα απαιτήσουν λόγο από τους γονείς των, ενώπιον του Κυρίου της δικαιοσύνης ο οποίος ήλθε στη γη να σώσει τους ανθρώπους, αλλά θα ξαναέλθει για να κρίνει τους ανθρώπους. Ας τα ακούν αυτά οι αθεράπευτοι αγαπολόγοι που παρερμηνέυουν την Αγία Γραφή και έχουν τον λόγο του Θεού περί αγάπης στο στόμα τους ως πανάκεια. Την πρώτη φορά ο Κύριος ήλθε και θυσιάστηκε από αγάπη και μίλησε για αγάπη και δίδαξε την όντως αγάπη και απαίτησε από τους ανθρώπους να αγαπούν, αλλά κατά την Δευτέρα Παρουσία Του θα έλθει ως δίκαιος Κριτής. Και όποιος κάνει έκτρωση δεν αγαπά, είναι δολοφόνος, δεν επιδέχεται οικονομία (παραχώρηση, συγκατάβαση) το ζήτημα αυτό. Αναφέρουν κάποιοι ότι <<έπρεπε να γίνει έκτρωση γιατί θα γεννιόταν παιδί άρρωστο και θα υπέφερε και αυτό και οι γονείς του>>. Και ποιος είσαι εσύ που θα αντιστρέψεις τον νόμο του Θεού ? Ποιος είσαι εσύ που κρίνεις εκ των προτέρων τι θα γίνει ? Ποιος είσαι εσύ αυτός που τολμάς να βιάζεις τη φύση που ήλθε τοιουτοτρόπως να ενεργήσει ? Έμαθαν όλοι να ταυτίζουν την ευμάρεια και την καλοπέραση με την αγάπη. Όχι, κύριοι. Αυτή δεν είναι αγάπη, είναι ωχαδελφισμός και ραθυμία. Είναι αποποίηση ευθυνών και άρνηση ανάληψης πρωτοβουλίας θάρρους και ανδρισμού. Με τη δική σας λογική δεν θα έπρεπε να υπάρχουν ήρωες, να θυσιάζονται άνθρωποι για τις αρχές και τα ιδανικά τους, για την πίστη και την αλήθεια. Με το δικό σας, άρρωστο και παθολογικό, σκεπτικό δεν θα έπρεπε και ο Κύριος να έλθει επί της γης και να θυσιαστεί για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Που ξέρετε εσείς εάν το παιδί που φονεύσατε θα γινόταν μάρτυρας κατά την προαίρεση και του στερήσατε το στεφάνι του μαρτυρίου ? Ας μην μιλήσουμε δε για τους ιατρούς οι οποίοι αμείβονται αδρά για να κάνουν κάτι τέτοιο, δηλαδή φόνο, όπως ο Ιούδας τα τριάκοντα αργύρια, ή για εκείνους τους επιπόλαιους νέους που η ορμή των παθών τους έφθασε μέχρι τις ερωτικές πράξεις που κατέληξαν στο σφαγείο ενός γυναικολόγου. Αυτή είναι η αλήθεια. Η αμαρτία δεν είναι δύσκολο να φτάσει στον θάνατο, στον φόνο. Λέει η Αγία Γραφή <<τα οψώνια της αμαρτίας, θάνατος>>, ο μισθός, το ταμείο της αμαρτίας είναι ο θάνατος. Να ο λόγος της Αγίας Γραφής. Αλλά να δείτε τι είδους θάνατος, ψυχικός και πνευματικός, αιώνιος, περιμένει τους σφαγείς. Ανέφεραν και κάποιοι άλλοι ότι <<το παιδί δεν καταλαβαίνει μέχρι 3 μηνών διότι δεν είναι ολοκληρωμένος άνθρωπος>>. Μέγιστο ψεύδος. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει χαρακτηριστικά <<άμα σύλληψις, άμα άνθρωπος>>, μόλις γίνει σύλληψη αμέσως δημιουργείται άνθρωπος. Την ίδια ακριβώς στιγμή έχουμε ψυχή και σώμα. Για δε εκείνους που λέγουν ότι δεν αισθάνεται το παιδί μέχρι τριών μηνών, τους παραπέμπω να αναζητήσουν ηχογραφημένες με υπερηχογράφημα βιντεοταινίες και να δουν τι νιώθει το παιδί τη στιγμή της έκτρωσης. Προσπαθώντας ο ιατρός να τοποθετήσει το νυστέρι στην μήτρα, το παιδί το αισθάνεται και προσκολλάται στην απέναντι πλευρά της μήτρας, κινούμενο με τεράστια νευρικότητα, προσπαθώντας να σωθεί. Εάν η μάνα που κάνει έκτρωση έβλεπε εκείνη τη στιγμή τι γίνεται στην κοιλιά της ή θα αυτοκτονούσε ή θα τρελαινόταν. Και το ολίγων μηνών αγέννητο παιδί, λοιπόν, αισθάνεται και καταλαβαίνει τα πάντα. Γι΄ αυτό ας περιορίσουν κάποιοι τις ορμές τους διότι <<θα τους πάρει και θα τους σηκώσει και σε τούτη και στην άλλη ζωή>> εάν δεν επιδείξουν ειλικρινή μετάνοια. Ο Χριστός είπε <<εφόσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων εμοί εποιήσατε>>, εφόσον το κάνατε αυτό έστω και στον πιο μικρό άνθρωπο είναι σαν να το κάνατε σ΄ Εμένα. Για δε τον Ελληνισμό τι να πούμε. Θα ήμασταν σήμερα δύο Ελλάδες. 400.000 εκτρώσεις το χρόνο στην Ελλάδα, το διανοείστε ? Σε 20 χρόνια θα ήμασταν οι διπλάσιοι. Σε 20, λοιπόν, χρόνια από σήμερα οι Πομάκοι και οι Μουσουλμάνοι της Θράκης θα την μονοπωλήσουν και θα απαιτήσουν αυτονομία της περιοχής, στα νησιά του Αιγαίου θα μένουν κουκουβάγιες και στις λοιπές πόλεις της υπαίθρου μετανάστες και πάροικοι, εφόσον οι Ελληνίδες γεννούν ένα μόλις παιδί κατά μέσο όρο όταν όλες οι υπόλοιπες φυλές που ζουν στη χώρα μας γεννούν τέσσερα. Από την αμαρτία, λοιπόν, αυτή τη φοβερή θα αφανιστεί το έθνος μας σε λίγες δεκαετίες.
Δίδαγμα δεύτερο: Τι έκαναν ο Ιωακείμ και η Άννα μόλις έγινε η Παναγία τριών ετών ? Την πήγαν στον Ναό. Έτσι και οι γονείς των παιδιών πρέπει από μικρά να τα πηγαίνουν στην Εκκλησία. Πρέπει να κοινωνούν συχνά, να εκκλησιάζονται και από το Δημοτικό σχολείο να πηγαίνουν στο Κατηχητικό, να μαθαίνουν τις αλήθειες της πίστεώς μας οι οποίες τους βοηθούν όχι μόνο να κερδίσουν την αιώνια ζωή, αλλά τους μαθαίνουν και πώς να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της παρούσας, καθημερινής, ζωής και να διάγουν βίο αξιοπρεπή. Διότι η ανέχεια τις περισσότερες φορές, όπως και ο πλούτος, οδηγούν τον άνθρωπο σε κοινωνικά και οικογενειακά ναυάγια όταν δεν υπάρχει πίστη και σταθερές ηθικές αρχές αλλά ερμηνεύονται τα πάντα στη ζωή με τη στείρα λογική, από υπερφίαλες σκέψεις και τακτικές. Να εκκλησιάζονται, να κοινωνούν, να νηστεύουν, να λένε την αλήθεια, να είναι τίμια, να σέβονται και να βοηθούν το συνάνθρωπό τους, αλλά και να μάθουν από τους γονείς τους να πηγαίνουν σε εξομολόγο Ιερέα από την νεανική τους ηλικία. Να πηγαίνουν τα παιδιά τους κυρίως οι Ιερείς και οι θεολόγοι, που στην πλειονότητά τους δεν πάνε. Και να ανοίξουν και οι ίδιοι το στόμα τους να μιλήσουν για τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, όχι μόνο να ασχολούνται με τις Τελετές και τις Ακολουθίες -που χρειάζονται οπωσδήποτε- αλλά δεν είναι μόνο αυτές μέσα στις υποχρεώσεις τους.
Και, τέλος, δίδαγμα τρίτο: Τι έκαναν ο Ιωακείμ και την Άννα με την Παναγία ? Την αφιέρωσαν στον Θεό. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσφορά: Να δίδεις στο Θεό το δώρο που σου έδωσε για να χαρείς και να γευτείτε μαζί τη θέωση, να υπηρετεί Εκείνον και να οδηγήσει και άλλες ψυχές στη θέωση, στην αγιότητα, στον δρόμο του Θεού. Και πρώτα- πρώτα εσένα, τον γονιό του. Παλαιότερα θεωρείτο -και δικαίως- ιδιαίτερη ευλογία Θεού να προσφέρει μια οικογένεια ένα ή περισσότερα παιδιά της στην Εκκλησία, είτε ως Ιερείς είτε ως Μοναχούς είτε ως Ιεροκήρυκες. Σήμερα, εάν επιχειρήσει κάποιος κάτι τέτοιο τους πιάνει πανικός. Και ξεχνούν ότι τα παιδιά δεν είναι δικά τους, αλλά του Θεού που τους τα εμπιστεύτηκε και ανά πάσα στιγμή μπορεί να τους τα πάρει ποικιλοτρόπως. <<Ο Κύριος έδωκεν ο Κύριος αφείλετο. Ως τω Κυρίω έδοξε ούτω και εγένετο>>, ο Κύριος τα δίνει και ο Κύριος τα παίρνει. Όποτε θέλει, όπως θέλει, ανά πάσα στιγμή. Καλύτερα να πάει κάποιος στον Παράδεισο και να ζήσει λίγο παρά να ζήσει πολύ (επί της γης) και να τον χάσει. Μπορεί ανθρώπινος νους να κατανοήσει τούτο το γεγονός ? Εάν μπορέσει, μόνο με τη χάρη του Θεού- δια της πίστεως, να είστε σίγουροι ότι θα θελήσει όλα του τα παιδιά να υπηρετήσουν τον Θεό. Μακάρι, χίλιες φορές μακάρι, ένα από τα παιδιά μου, αν όχι όλα, να υπηρετήσει τον Θεό.
Αδελφοί μου, αυτή είναι η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου και αυτά είναι, σε γενικές γραμμές, τα διδάγματα που προκύπτουν από την μεγάλη αυτή πανήγυρη. Τα παιδιά, η ευλογία του Θεού στα σπιτικά μας, να οδηγούνται διαρκώς και επιμελώς στην Εκκλησία, στον δρόμο του Θεού. Μόνον τότε θα μπορούμε να έχουμε ελπίδα για το αύριο, ανάσα για το μέλλον. Μόνον τότε θα μπορούμε να μιλάμε για κοινωνία ανθρώπινη. Λαός δίχως Χριστό και Ορθοδοξία είναι λαός γυμνός, ρακένδυτος, ανίσχυρος, έρμαιο και βορά των ξένων και των εχθρών του. Ενώ λαός με Χριστό και Ορθοδοξία, ακόμη και μέσα σε οικονομική ένδεια και ανέχεια, είναι λαός οπλισμένος με ψυχική δύναμη και αγιοσύνη, ικανός να αντιμετωπίσει τις μεγαλύτερες προκλήσεις και δυσκολίες της ζωής, έτοιμος να ριχτεί στη μάχη και να νικήσει. Αμήν.-
Χίος, 21 Νοεμβρίου 2013
Γεώργιος Φωτ. Παπαδόπουλος
Κήρυξ του θείου λόγου
.jpg)