Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Η πρεσβυτέρα σήμερα». Εισήγηση Αργυρώς Χονδροπούλου στην συνάντηση πρεσβυτερών Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρρών και Οινουσών /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Η πρεσβυτέρα σήμερα». Εισήγηση Αργυρώς Χονδροπούλου στην συνάντηση πρεσβυτερών Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρρών και Οινουσών /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ
E-mail Εκτύπωση PDF
Εισήγηση Αργυρώς Χονδροπούλου
στην συνάντηση πρεσβυτερών
Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρρών και Οινουσών
Τρίτη 30 Ιουλίου 2013, ώρα 11.00 π.μ.

Θέμα:
«Η πρεσβυτέρα σήμερα».


Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες και αγαπητές συμπρεσβυτέρες,
Ξεχωριστή τιμή αποτέλεσε για μένα η πρόσκληση να συμμετέχω στην συνάντηση πρεσβυτερών της φιλόξενης Ιεράς Μητροπόλεως Χίου.
Μεγάλος ο δισταγμός για την ανάληψη μιας τέτοιας ευθύνης. Να παρουσιάσει μια νέα πρεσβυτέρα απόψεις ενώπιον λογιωτάτου Μητροπολίτου. Μπροστά σε έμπειρους πνευματικούς Ιερείς και σε πρεσβυτέρες που έχουν πολλαπλάσια εμπειρία, πολλές γνώσεις και διακρίνονται για την ευσέβεια και την πνευματικότητά τους.
Η συμμετοχή μου περιορίζεται στην αναφορά ορισμένων σκέψεων και στην παράθεση σύντομων απόψεων, σχετικά με το ρόλο της πρεσβυτέρας στο σύγχρονο κόσμο. Σκοπός της παρουσίασης αυτής δεν είναι ούτε η μετάδοση γνώσεων, κάτι που θα ταίριαζε σε ομιλητές με ειδικές γνώσεις και κατάρτιση, ούτε όμως η μετάγγιση εμπειριών, καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να το πραγματοποιήσει ομιλητής με πολυετή εμπειρία.  Η σύντομη αυτή ομιλία αφορά στην περιγραφή σκέψεων για τον τρόπο που ζει μια πρεσβυτέρα την αποστολή της στο σύγχρονο κόσμο.
Θα ήταν χρήσιμο να σημειωθεί πως δεν πρόκειται να περιγραφεί κάποια μορφή πρεσβυτέρας που θα μπορούσε να αποτελέσει αντιπροσωπευτικό παράδειγμα όλων των περιπτώσεων. Όπως φυσικά δεν αποτελεί και κανενός είδους παράδειγμα προς μίμηση. Οι αναφορές που θα ακολουθήσουν έχουν όλα τα προτερήματα και συνάμα όλες τις αδυναμίες μιας προσωπικής περιγραφής. Είναι εύλογο πως τόσο οι συνθήκες ζωής και οι ιδιαιτερότητες κάθε οικογένειας είναι  ξεχωριστές. Ο τρόπος που καθεμιά από εμάς τις αντιμετωπίζει είναι προσωπικός, όπως ακριβώς είναι μοναδική η προσωπικότητα κάθε ανθρώπου με τις αρετές και τα χαρίσματα που ο Θεός του έχει εμπιστευθεί. Θα ήταν επομένως ατόπημα να προσπαθήσει κανείς να περιλάβει όλα αυτά σε μια περιγραφή που να ταιριάζει απόλυτα σε όλες τις περιπτώσεις των σημερινών πρεσβυτερών.
Στο πνεύμα αυτό ίσως είναι αναγκαίο να επισημανθούν εκ των προτέρων στοιχεία των συνθηκών που επηρεάζουν τον τρόπο ζωής μιας ιερατικής οικογένειας και οπωσδήποτε και της συζύγου του ιερέα σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο της σύγχρονης Ελλάδας. Οι ιδιαίτερες αυτές συνθήκες περιλαμβάνουν στη δική μου περίπτωση την ύπαρξη τριών τέκνων, τη διαβίωση της οικογένειας σε πυκνοκατοικημένο δήμο προαστίου της Αθήνας, σχετικά κοντά στην ενορία, στην οποία υπηρετούν και άλλοι τρεις ιερείς.
Αν κανείς θα ήθελε να χαρακτηρίσει το ρόλο της πρεσβυτέρας θα ταίριαζε να διατυπωθεί η πρόταση πως πρόκειται για αγώνα διαρκείας που εκτείνεται σε πολλά πεδία και που διαφοροποιείται με την πάροδο του χρόνου, το μεγάλωμα των παιδιών, τη διαφοροποίηση εν γένει αυτών των παραγόντων. Η πρεσβυτέρα είναι πρώτα απ’ όλα σύζυγος, και μητέρα (εκεί που υπάρχει η ευλογία της τεκνοποιίας). Έχει να αντιμετωπίσει όλες τις απαιτήσεις των δύο αυτών αυτονόητων για κάθε έγγαμη γυναίκα ρόλων. Είναι επίσης μέλος της ενορίας, περιβάλλεται από συγγενικά πρόσωπα, είναι μέλος της τοπικής κοινωνίας, ενός ευρύτερου κοινωνικού συνόλου και συχνά ασκεί και κάποιο επάγγελμα. Όλα αυτά τα πεδία θέτουν συνεχώς νέες προκλήσεις στις οποίες κάθε γυναίκα, σύζυγος, μητέρα  και συνεπώς και η πρεσβυτέρα είναι απαραίτητο να απαντά με κατάλληλο τρόπο.
Στην προσωπική μου περίπτωση από τις πρώτες συζητήσεις μας με τον σύζυγό μου ήταν ξεκάθαρη η αμοιβαία συμπάθεια, αλλά ταυτόχρονα και η επισήμανση από την πλευρά του μιας προδιάθεσης για Ιεροσύνη. Προερχόμενος εκείνος από ιερατική οικογένεια και έχοντας θητεύσει όλα τα σχολικά και φοιτητικά χρόνια ως ενεργό μέλος της εκκλησίας, μου δήλωσε από τις πρώτες μας συζητήσεις πως υπάρχει η σκέψη, ή αυτό που εκφράζεται πληρέστερα με τον όρο κλίση (με γιώτα) και κλήση (με ήτα) προς το λειτούργημα του Ιερέα.
Από την πλευρά τη δική μου υπήρχε μια αντίστοιχη πορεία ανατροφής από την πατρική μου οικογένεια. Τα παιδικά και όλα τα εφηβικά και φοιτητικά μου χρόνια ήταν πάντοτε χρωματισμένα με την ευλογία της τακτικής συμμετοχής στη λατρεία. Είχα την ξεχωριστή ευλογία να έχω πάντοτε δίπλα μου πνευματικό εξομολόγο και να συμμετέχω ενεργά σε χριστιανικές κατηχητικές προσπάθειες και σε χριστιανικές κατασκηνώσεις. Είναι γεγονός πως τόσο σε επίπεδο πνευματικής αναζήτησης, όσο και στον τρόπο που ζούσα την κάθε ξεχωριστή μέρα, είχα πάντοτε στο νου και στην καρδιά μου την έγνοια της παρουσίας του Θεού. Όσα μάθαινα στις χριστιανικές ομάδες, ό,τι άκουγα στις νεανικές παρέες μου, ό,τι συζητούσα με τις συνομήλικες φίλες και τις ομαδάρχισσες στις χριστιανικές κατασκηνώσεις, δημιουργούσαν πάντοτε το ενδιαφέρον για εφαρμογή της θεωρίας στην πράξη, για την αναζήτηση του θελήματος του Θεού στη ζωή μου. Επιπλέον, το παράδειγμα των γονέων μου και η πλούσια πνευματική παρακαταθήκη του χριστιανού συγγραφέα παππού μου Σώτου Χονδρόπουλου, που είχα την χαρά να τον ζήσω μέχρι και την ηλικία των 17 ετών, περιείχαν πάντοτε ευωδία χριστιανικής ζωής και δράσης.
Αυτό που είχα γνωρίσει ως εμπειρία ζωής μέχρι εκείνη τη στιγμή, ήταν κάτι δεδομένο που το ακολουθούσα αβίαστα. Τώρα όμως προέβαλε μια νέα υπόθεση ζωής. Ένα νέο σενάριο μελλοντικής πορείας. Ένας ρόλος πιο απαιτητικός και πιο υπεύθυνος. Στην προσωπική αναζήτηση στάθηκαν δίπλα μου ο πνευματικός μου πατέρας – εξομολόγος και οι γονείς μου. Ταυτόχρονα η συζήτηση με αδελφικές φίλες που είχαν ήδη γίνει πρεσβυτέρες συνέβαλαν στην θετική μου στάση έναντι της ιερωσύνης.
Κατά την περίοδο που ακολούθησε, το μεγάλωμα των παιδιών, η φροντίδα της οικογένειας, η επικοινωνία με συγγενείς και οικείους, και η τακτική σύνδεση με τα ιερά μυστήρια αποτελούσαν πάντοτε τους βασικούς άξονες της ζωής και της καθημερινότητάς μας. Η ενορία έγινε συν τω χρόνω  σημείο αναφοράς της ζωής όλης της οικογένειας. Τα παιδιά στις παρέες του κατηχητικού, στο ιερό και στο αναλόγιο του ναού, τακτική συμμετοχή στη θεία μετάληψη, σύνδεση με πνευματικό -  εξομολόγο για συμβουλή και πνευματική καθοδήγηση, συμμετοχή των παιδιών στις χριστιανικές κατασκηνώσεις διανθίζουν τη ροή του χρόνου. Μαζί με αυτά οι προσωπικές αγωνίες για τη μόρφωση και την μελλοντική πορεία των παιδιών, για την υγεία των γονέων, για τις μικρές ή μεγαλύτερες αντιξοότητες και τα εμπόδια, γίνονται πάντοτε αφορμές για λίγο περισσότερη προσευχή, για εναπόθεση της ζωής στα χέρια του Θεού, για καλλιέργεια της εμπιστοσύνης σε Κείνον που τόσα χρόνια μας φροντίζει ανελλιπώς.
Στο πλαίσιο αυτού του τρόπου ζωής η πρεσβυτέρα έχει συχνά τη θέση του συνδέσμου της ιερατικής οικογενείας με το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Στην περίπτωση που υπάρχουν παιδιά που φοιτούν σε σχολείο επί παραδείγματι, η πρεσβυτέρα συνδιαλέγεται με τους γονείς, των συμμαθητών των παιδιών της. Συζητά και ενημερώνεται από δασκάλους και εκπαιδευτικούς. Καλείται να παρέμβει και να πει τη γνώμη της σε συγκεντρώσεις των συλλόγων γονέων. Αναλαμβάνει ρόλους και συμμετέχει ενεργά στη ζωή της σχολικής κοινότητας. Ταυτόχρονα συνδέεται με άλλες οικογένειες, ανταλλάσσει επισκέψεις, δέχεται προσκλήσεις για συμμετοχή σε ονομαστικές εορτές ή γενέθλια συμμαθητών. Σε όλες αυτές τις ευκαιρίες, η πρεσβυτέρα δίνει το δικό της προσωπικό στίγμα. Καλείται να αντιμετωπίσει με σταθερότητα καταστάσεις κρίσεων (π.χ. μαλώματα συμμαθητών) ή να δείξει ανοχή και υπομονή σε περιπτώσεις που υπάρχουν δυσκολίες με πρόσωπα του σχολικού περιβάλλοντος (εκπαιδευτικούς ή γονείς). Η εγκάρδια συμπεριφορά, η ευγενική παρουσία, η διακριτική συμμετοχή και η ευπρέπεια αποτελούν χαρακτηριστικά που εκτιμώνται από τον περίγυρο.
Έτσι, η συμμετοχή της σε έναν «εξωεκκλησιαστικό» χώρο, όπως αυτό του σχολείου συχνά δημιουργεί εντύπωση. Δίνει το μήνυμα της καλλιέργειας της ψυχής, που εκφράζεται με την παρουσία και τη συμπεριφορά της. Όταν μάλιστα αυτά τα στοιχεία εμφανίζονται με τρόπο αυθόρμητο τότε επισημαίνονται ακόμη πιο εύκολα. Παρόμοια στοιχεία ήθους και ευγένειας, που δυστυχώς απουσιάζουν συχνά από την κοινωνία, δημιουργούν ένα σύνολο συστατικών που μορφοποιούν μια διαφορετική στάση ζωής. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν συνηθίσει στην ευγένεια, που δεν έχουν αντιμετωπιστεί με ανοχή, που έχουν εύκολη την επιθετική διεκδίκηση  των δικών τους δικαιωμάτων. Η ευγενική και διακριτική συμπεριφορά της πρεσβυτέρας γίνεται τότε αφορμή για προβληματισμό και συζήτηση. Έτσι  μερικοί μπορεί να πλησιάσουν περισσότερο. Να αρχίσουν να ρωτούν: πώς μπορείτε και είστε τόσο ήρεμη; Πώς τα προλαβαίνετε όλα; Πώς μπορείτε και χαμογελάτε ακόμα; Πώς καταφέρνετε και σας ακούνε τα παιδιά σας; Πώς πετυχαίνετε να σας ακολουθούν ακόμα; Αυτή ακριβώς η εντύπωση, που δεν αποτελεί αυτοσκοπό, αλλά συμβαίνει αυθόρμητα, γίνεται συχνά το έναυσμα για εγγύτερη ανθρώπινη επικοινωνία. Εκεί είναι η ευκαιρία να γνωρίσει ο κόσμος πως η μητέρα των παιδιών αυτών έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Είναι σύζυγος ιερέα. Πώς έχει προσωπική συμμετοχή στην πίστη. Πως έχει βρει σημαντικές αξίες που δίνουν νόημα στη ζωή της.
Παρόμοιες συνθήκες και ταυτόχρονα ευκαιρίες για ανάδειξη μιας χαρισματικής συμπεριφοράς από την πρεσβυτέρα συνυπάρχουν στον επαγγελματικό χώρο, όταν η πρεσβυτέρα έχει επιλέξει να εργάζεται. Στην περίπτωση αυτή η πίεση του χρόνου γίνεται ακόμα πιο ασφυκτική και μεταβάλλεται η ιεράρχηση των δυνατοτήτων για φροντίδα της οικογένειας και κάλυψη των αναγκών των υπολοίπων μελών της. Η πρεσβυτέρα και στο χώρο της εργασίας διακρίνεται για την εντιμότητα, την ειλικρίνεια, την προθυμία, την αλληλεγγύη, την συνέπεια και την ευγενική συμπεριφορά. Και εδώ δίνονται πολλαπλές αφορμές για να γνωριστεί με συναδέλφους και να δώσει με τρόπο ουσιαστικό και διακριτικότητα το μήνυμα της χριστιανικής ζωής.
Ο κατ’ εξοχήν χώρος στον οποίο η πρεσβυτέρα έχει κεντρικό ρόλο είναι το σπίτι της. Η πρεσβυτέρα φροντίζει να δημιουργεί ευκαιρίες με την πρόσκληση επισκεπτών, συγγενών ή γνωστών. Η προσεγμένη φιλοξενία, η ζεστή ατμόσφαιρα, η εγκάρδια αντιμετώπιση των επισκεπτών συχνά επισημαίνεται και συμπληρώνει αυτές τις θετικές εντυπώσεις. Η διοργάνωση επί παραδείγματι μιας μικρής γιορτής για την ονομαστική εορτή ενός παιδιού, η προετοιμασία και νηστίσιμων κερασμάτων, η συνεργασία και συμμετοχή όλων των μελών της οικογένειας, δημιουργούν την εικόνα μιας σταθερής οικογενειακής ατμόσφαιρας που στηρίζεται στην αγάπη και τον αλληλοσεβασμό.
Είναι γεγονός πως το λειτούργημα του Ιερέα έχει πολλαπλές απαιτήσεις και σε κόπο και σε χρόνο. Η απουσία του Ιερέα από την οικογένεια είναι κύριο χαρακτηριστικό του τρόπου ζωής της ιερατικής οικογένειας. Το στοιχείο αυτό επιτείνεται ακόμη περισσότερο κατά τις ημέρες εορτών και τις αργίες. Όταν δηλαδή οι υπόλοιπες οικογένειες έχουν την ευκαιρία να συναντηθούν μεταξύ τους, να γιορτάσουν, να ξεκουραστούν, τότε ο Ιερέας έχει να αντιμετωπίσει ένα ακόμα πιο επιβαρημένο πρόγραμμα που συνεπάγεται την απουσία του από την οικογενειακή ζωή. Και όταν επιστρέψει στο σπίτι είναι συνήθως καταπονημένος από σωματική κούραση. Η πρεσβυτέρα εδώ καλείται να αναπληρώσει αυτό το κενό. Να δημιουργήσει ευκαιρίες για τα παιδιά. Να δραστηριοποιηθεί ώστε να μη βιώσουν με τρόπο αρνητικό αυτή την απουσία. Να μη στιγματίσει την ανάπτυξή τους με μια συνεχή μεμψιμοιρία για το τι θα μπορούσε να γίνει εάν τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Εάν δεν είχε τόσες ασχολίες. Εάν δεν είχε τόσες ευθύνες. Είναι στο χέρι της όλα αυτά να ξεπερνιούνται και να εντοπίζονται οι πολλαπλές ευλογίες και η χάρη του Θεού που συνοδεύει τη ζωή της οικογένειάς της.
Η συμμετοχή στην ενοριακή ζωή είναι ένα ακόμη σημαντικό μέρος της ζωής της πρεσβυτέρας. Η σύζυγος και τα τέκνα του ιερουργούντος ιερέα συμμετέχουν στη λατρεία. Βρίσκονται μαζί συμπροσευχόμενοι. Αποτελούν μέρος του εκκλησιάσματος. Και πόσο όμορφο είναι όταν οι ενορίτες γνωρίζουν πως αυτό που πρεσβεύει ο Ιερέας, αυτό που ευαγγελίζεται η εκκλησία, το ασπάζεται και η πρεσβυτέρα και συμμετέχει ολόκληρη η ιερατική οικογένεια ολοπρόθυμα. Εδώ ο ρόλος της πρεσβυτέρας είναι κρίσιμος. Εκείνη καλείται να σηκώσει το βάρος της προετοιμασίας των παιδιών, έργο που κατά τις μικρές ηλικίες μπορεί να είναι ιδιαίτερα κοπιώδες. Ο τρόπος που θα τους δημιουργήσει την καλή συνήθεια του εκκλησιασμού της Κυριακής, η συνέπεια με την οποία θα εμπεδώσει την ανάγκη της ψυχής να προσευχηθεί, και οι παιδαγωγικοί χειρισμοί ώστε το θέμα της συμμετοχής στην κοινή λατρεία να μην αποτελεί πεδίο συγκρούσεων και αφορμή έντασης, είναι έργο που απαιτεί κόπο, προσπάθεια και προσευχή.
Έτσι η πρεσβυτέρα έχει να αντιμετωπίσει το κύριο έργο της καθημερινής διαπαιδαγώγησης. Έχει σημασία να δώσει βαρύτητα στο θέμα της κατήχησης των παιδιών και της εκκλησιαστικής αγωγής τους. Εάν δημιουργήσει ευκαιρίες ώστε οι παρέες και οι φιλίες των παιδιών να προέρχονται από το χώρο των κατηχητικών συναντήσεων της ενορίας, θα έχει δημιουργήσει ένα θεμέλιο που θα στηρίζει την ανάπτυξη του χαρακτήρα των παιδιών της. Εάν παροτρύνει τα παιδιά της στη σύνδεσή τους με έναν πνευματικό εξομολόγο και στον τακτική μετοχή στα ιερά μυστήρια της εξομολόγησης και της Θείας Μετάληψης, θα δει πως η χάρη του Θεού προνοεί και φροντίζει για κάθε λεπτομέρεια της ζωής της οικογένειάς της. Πώς το σπιτικό της γεμίζει από ευλογίες και την εν Χριστώ ειρήνη.
Είναι συνεχής η προσπάθεια να επικρατεί ειρηνική και ισορροπημένη ατμόσφαιρα στο σπίτι. Είναι πραγματική διακονία αγάπης προς όλα τα μέλη της οικογένειας, να μπορούν να βρουν το χώρο τους στην οικογενειακή εστία. Όχι μόνο από απόψεως χώρου, αλλά και σε επίπεδο συναισθημάτων και αναγνώρισης της προσωπικής αξίας και αποδοχής. Η πρεσβυτέρα, γνωρίζοντας από κοντά τις δυσκολίες του ιερατικού λειτουργήματος συμβάλλει στην ειρήνευση και στην αποφυγή εντάσεων και συγκρουσιακών περιστατικών. Το σπίτι είναι απαραίτητο να αποτελεί πραγματικό λιμάνι ανεφοδιασμού, ανανέωσης και επανεκκίνησης για το απαιτητικό έργο του ιερέα. Κάθε φορά που εκείνος επιστρέφει από κάποια ποιμαντική δραστηριότητα να επιθυμεί να επανέλθει στο σπίτι του για να ανανεωθεί και να ξεκουραστεί.
Δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες η πρεσβυτέρα έχει ιδιαίτερα χαρίσματα και δυνατότητες και συμβάλλει στο έργο της ενορίας. Κάποια μπορεί να συμμετέχει ως υπεύθυνη κατήχησης παιδιών ή συναντήσεων κυριών, ή να έχει ιδιαίτερες γνώσεις για να διοργανώσει κάποια χορωδία. Άλλη να συμμετέχει στην προετοιμασία συσσιτίου ή στην ανάπτυξη εθελοντικών δράσεων (συγκέντρωση και διανομή τροφίμων και ρουχισμού, στήριξη απόρων, κ.ά.) ή ακόμη να συμβάλλει στον ευπρεπισμό του ναού (άμφια ιερού, καλύμματα, στολισμός επιταφίου, κ.ά.). Όπου υπάρχουν παρόμοιες ευκαιρίες και δυνατότητες, είναι ακόμα μια αφορμή για ενεργότερη και ουσιαστικότερη συμμετοχή της πρεσβυτέρας, που συνήθως συμπαρασύρει και άλλους για συμμετοχή.
Όλες αυτές οι δραστηριότητες και οι χώροι στους οποίους κινείται η πρεσβυτέρα θέτουν τις δικές τους απαιτήσεις. Κι εκείνη προσπαθεί να διακονήσει αξιοποιώντας χαρίσματα και δυνατότητες και θυσιάζοντας προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες. Στον προσωπικό αυτό αγώνα η πνευματική της κατάρτιση και η εμπιστοσύνη στο Θεό αποτελούν στέρεα θεμέλια. Άλλωστε, όλοι μας στηρίζουμε τις προσπάθειές μας σ’ Εκείνον ο οποίος «τά ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί».
Σεβασμιώτατε, να εύχεστε για τις ιερατικές οικογένειες να βρίσκουν στηρίγματα και να προσεύχεστε για εμάς τις πρεσβυτέρες να στεκόμαστε αντάξια στις δικές σας προσδοκίες, και υπεύθυνα έργο που μας αναθέτει ο Θεός.
Ευχαριστώ για την προσοχή σας.

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

28 Ἰουλίου 2013 - Κυριακή Ε΄ Ματθαίου /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

28 Ἰουλίου 2013 - Κυριακή Ε΄ Ματθαίου /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ
E-mail Εκτύπωση PDF
ApostolosΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀριθμός  26
Κυριακή Ε΄ Ματθαίου
28 Ἰουλίου 2013
(Ρωμ. ι΄1-10)
«ἐάν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στόματί σου Κ ύ ρ ι ο ν  Ἰ η σ ο ῦ ν,
καί πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου...σωθήσῃ»
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γράφει πρός τούς χριστιανούς τῆς Ρώμης καί σέ κάθε χριστιανό κάθε ἐποχῆς, ὅτι ἄν ὁμολογήσεις μέ τό στόμα σου πώς ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Κύριος καί πιστέψεις μέ τήν καρδιά σου πώς ὁ Θεός Τόν ἀνέστησε ἀπό τούς νεκρούς, θά βρεῖς τή σωτηρία.
Καί ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἀναρωτιέται: «Τί οὖν μακαριώτερον; Τί εὐδαιμονέστερον; Ἤ τί γλυκύτερον εἶναι παρά τό νά μελετᾶ κανείς τό ἔνδοξον, τό τερπνόν καί πολυπόθητον ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Ποία δέ ἔννοια καί ἐνθύμησις εἶναι χαριεστέρα καί Θειοτέρα ἀπό τῆς ἐννοίας καί ἐνθυμήσεως τοῦ σωτηρίου καί Θεοπρεποῦς φοβεροῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ;». Σ’ ὅλους μας δέ ὁ προφήτης Ἡσαΐας παραγγέλει: «βοᾶτε τό ὄνομα Αὐτοῦ, ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσι τά ἔνδοξα Αὐτοῦ, μιμνήσκεσθε ὅτι ὑψώθη τό ὄνομα Αὐτοῦ». Ὁ Θεός πρέπει νά εἶναι  ἡ ἀναπνοή μας κατά τήν προτροπή τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου: «Τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μνημονευτέον μᾶλλον ἤ ἀναπνευστέον». Ἡ συνεχής ἐνθύμησις τοῦ Θεοῦ προηγεῖται καί τῆς ἀναπνοῆς μας.
Αὐτό μᾶς παραπέμπει στή νοερά προσευχή, στήν «Εὐχή» τοῦ Ἰησοῦ. Ἡ προσευχή αὐτή, τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», χωρίζεται σέ δύο μέρη. Τό δογματικό καί τό ἱκετευτικό. Τό δογματικό μέρος περιλαμβάνει τίς τρεῖς πρῶτες λέξεις τῆς εὐχῆς «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ», πού εἶναι ἀναγνώρισις τῆς Θεότητος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τό ἱκετευτικό μέρος περιλαμβάνει τίς ἄλλες δύο λέξεις, «ἐλέησόν με», πού εἶναι ἡ παράκλησις καί ἡ ἱκεσία γιά τή σωτηρία μας. Δηλαδή, ἡ ὁμολογία πίστεως στό Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό, συνδέεται ταυτόχρονα μέ τήν ὁμολογία τῆς ἁμαρτωλότητός μας καί ὡς ἐκ τούτου τῆς ἀδυναμίας μας νά σωθοῦμε μόνοι μας. Μᾶς σώζει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ μέσα στήν Ἐκκλησία Του  καί μέ τήν τακτική συμμετοχή μας στά Ἱερά Μυστήρια καί μάλιστα τῆς Ἐξομολογήσεως καί τῆς Θ. Εὐχαριστίας. Γι’αὐτό θέλουμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτό τό φωνάζουμε. Γι’αὐτό τό παρακαλοῦμε. Ὄχι μόνον γιά μᾶς προσωπικά ἀλλά καί γιά τό σύντροφό μας, γιά τά παιδιά μας, γιά τά ἐγγόνια μας, γιά τίς νύφες μας, γιά τούς γαμπρούς μας, γιά τά ἀδέλφια μας, γιά τούς συγγενεῖς μας, γιά τούς φίλους μας, γιά τούς ἐχθρούς τῆς πίστεως, ἀλλά καί γιά τούς ἀλλοδόξους καί ἑτεροδόξους, ἀκόμα καί γιά τούς ἑτεροθρήσκους. Γιά ὅλο τόν κόσμο. Ὅλοι νά σωθοῦν. Ὅλοι νά δοῦν τό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας. Τήν ἀλήθεια, τή μόνη ἀσφαλῆ ὁδό πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία. Ἀκριβῶς πάνω σ’αὐτά τά δύο σημεῖα, ταυτίζεται καί ὅλος ὁ ἀγώνας μας γιά σωτηρία. Πρῶτα στήν πίστη μας πρός τόν Θεόν, ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, πού γεννήθηκε ἀπό τήν Παναγία ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί δεύτερον στήν συναίσθηση ὅτι εἴμεθα ἁμαρτωλοί.
Μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή καί τήν μνήμη του Ἰησοῦ γεννιέται ἡ ἀγάπη πρός Αὐτόν. Τό βεβαιώνει καί ὁ Μέγας Βασίλειος λέγοντας ὅτι «πρέπει νά φυλάξουμε μέ μεγάλη προσοχή τήν καρδιά μας ὥστε νά μήν χάσουμε ποτέ τήν ἔννοια τοῦ Θεοῦ καί νά μήν μολύνουμε μέ μάταιες φαντασίες τή μνήμη τῶν θαυμαστῶν ἔργων Του, ἀλλά νά ἔχουμε παντοῦ τήν Ἁγία ἔννοια τοῦ Θεοῦ τυπωμένη μέσα στίς ψυχές μας ὡς ἀνεξάλειπτη σφραγίδα μέ τή συνεχῆ καί καθαρή μνήμη. Διότι ἔτσι ἔρχεται μέσα μας ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό πού μᾶς παρακινεῖ νά ἐφαρμόσουμε τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου».
Τί εἶναι λοιπόν πιό μακάριο; Τί εἶναι πιό εὐτυχισμένο; Ἤ τί εἶναι πιό γλυκό ἀπό τό νά μελετᾶ κανείς πάντοτε τό Ἔνδοξο, Τερπνό καί Πολυπόθητο ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ διά μέσου τοῦ ὁποίου ὅ, τι καί ἄν ζητήσει κανείς ἀπό τόν Πατέρα καί ἀπό αὐτόν τόν Ἴδιον τό ἀπολαμβάνει ὁπωσδήποτε; «ὅ, τι ζητήσετε ἀπό τόν Πατέρα στό Ὄνομά Μου θά σᾶς τό δώσει», καί πάλι, «ὅ, τι ζητήσετε στό Ὄνομά Μου θά τό κάνω, γιά νά δοξαστεῖ ὁ Πατέρας μέσῳ τοῦ Υἱοῦ». Καί στό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, φωνάζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, κάμπτουν ἀλλά καί θά κάμψουν τά γόνατα τά ἐπουράνια, τά ἐπίγεια καί τά ὑπόγεια.
Ὀ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέγει ὅτι ἡ εὐχή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γίνεται ὄχι μόνο ἀπό τούς μοναχούς ἀλλά πρέπει νά γίνεται καί ἀπό τούς κοσμικούς, παρόλο πού εἶναι μέσα στόν κόσμο, καί ἔτσι κάποιοι ἰσχυρίζονται ὅτι δέν εἶναι ἐφικτό αὐτό προβάλλοντας γιά παράδειγμα τή δικαιολογία ὅτι ἔχουν οἰκογένεια, φροντίδες, βιωτικές μέριμνες, ὁπότε δέν μποροῦν νά κάνουν συνεχῆ προσευχή ἤ κάποιος ὁ ὁποῖος δέν ἔχει γευτεῖ ποτέ μιά ἐσωτερική πνευματική κατάσταση, ἕνα σκίρτημα, ἕνα δάκρυ νά χύσει στό μάτι του, ἔχει μάθει μόνο τά τετριμμένα νά λέει, ὅπως ἕνα «Πάτερ ἡμῶν», θεωρεῖ ὅτι αὐτά δέν γίνονται γιά τούς λαϊκούς - ὅμως εἶναι λάθος.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος δίνει ἐντολή σέ ὅλους γενικά τούς χριστιανούς, χωρίς καμμία ἐξαίρεση, νά προσεύχονται ἀδιάκοπα: «ἀδιάλειπτα νά προσεύχεσθε» καί αὐτό τό ἀδιάλειπτο κατορθώνεται κυρίως μέσῳ τῆς καρδιακῆς προσευχῆς, πού μπορεῖ νά ἐνεργεῖται πάντοτε καί παντοῦ καί σέ ὅλα τά ἔργα κατά τόν Μ. Βασίλειο καί τόν ἱερό Χρυσόστομο. Καί ὁ λαμπρός φωστήρας τῆς Θεσσαλονίκης Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὄχι μόνο σέ πολλές ὁμιλίες του παρακινεῖ ὅλους τούς χριστιανούς νά προσεύχωνται νοερά στήν καρδιά τους, ἀλλά καί ἀποκαλύπτει ὅλα τά μυστήρια τῆς ἱερᾶς αὐτῆς προσευχῆς.
Ἀδελφοί μου! Ὁ Χριστός νά βρίσκεται μέσα στήν ζωή μας. Στήν οἰκογένειά μας, στήν ἐργασία μας, ἀκόμα καί στἠ ψυχαγωγία μας. Ὁδηγός ὅλης τῆς ζωῆς μας νά εἶναι ὁ Χριστός. ΑΜΗΝ!

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

ΚΑΤΑΡΤΙΣΙΣ Τεύχος 10ον ΜΑΪΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2013 / ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΚΑΤΑΡΤΙΣΙΣ Τεύχος 10ον ΜΑΪΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2013 / ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ
E-mail Εκτύπωση PDF
01a
ΚΑΤΑΡΤΙΣΙΣ
ΤΕΥΧΟΣ 10ον ΜΑΪΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2013
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ & ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ
ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΕΩΣ
ΧΙΟΣ

Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

ΓENIKO ΠPOΓPAMMA OMHPIKHΣ AKAΔHMIAΣ 2013 ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Παρασκευή, 12 Ιουλίου 2013

ΓENIKO ΠPOΓPAMMA OMHPIKHΣ AKAΔHMIAΣ 2013 ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

EUROCLASSICA – ΟΜΗΡΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ (ΑΘΗΝΑ – ΧΙΟΣ - ΟΙΝΟΥΣΣΕΣ)

12 – 21 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013

Με άκρατο ενθουσιασμό και δυναμισμό συνεχίζονται για δέκατη έβδομη συνεχή χρονιά στην πατρίδα μας, με επίκεντρο τη Χίο, γενέτειρα κατά την παράδοση του Ομήρου, οι εργασίες της EUROCLASSICA – ΟΜΗΡΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ. Από τα 1997 που ξεκίνησαν οι εργασίες της ετήσιας παγκόσμιας αυτής φιλολογικής συνόδου στη Χίο, μέχρι σήμερα, έχουν συμμετάσχει 3.500 τακτικοί σύνεδροι, εκτός των χιλιάδων άλλων ακροατών που θέλουν να απολαύσουν τα ομηρικά έπη και να εντρυφήσουν στην ελληνική γραμματεία, γλώσσα, Ιστορία, πολιτισμό, στη διαχρονική τους ροή.
Και φέτος το φιλελληνικό ρεύμα μοιάζει με ασυγκράτητο χείμαρρο. Ακαδημαϊκοί και Πανεπιστημιακοί καθηγητές, διδάκτορες, ερευνητές, φοιτητές και επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων, σπεύδουν στην πατρίδα μας, «να μάθουν και να μάθουν απ’ τους σπουδασμένους». Από Αγγλία και Αμερική, από Βέλγιο, Γερμανία, Γαλλία, Δανία, Νορβηγία, Ισπανία, Ιταλία, Βενετία, Ελβετία, Ολλανδία, Κίνα, Συρία, Τουρκία, βεβαίως από Ελλάδα κι από παντού.

Κάποιοι διακεκριμένοι Ελληνιστές θα ομιλήσουν σε άψογη ελληνική γλώσσα και θα δώσουν περίληψη της ομιλίας τους στην αγγλική, όπως ο ίδιος ο πρόεδρος της Euroclassica, ο μεγάλος φιλέλληνας Jose Luis Nanaro, ο οποίος θα κλείσει τις εργασίες του φετινού Συνεδρίου. Όλες οι ομιλίες περιέχονται στο συνοπτικό πρόγραμμα που ακολουθεί και φυσικά είναι ελεύθερες για το κοινό. Θα είναι μεγάλη τιμή, χαρά και ωφέλεια όχι μόνο να της παρακολουθήσουν οι Χιώτες, αλλά και να πλαισιώσουν τη μεγάλη αυτή διοργάνωση, από την οποία δεκαεφτά χρόνια τώρα τα ομηρικά γράμματα, η Χίος και ο πολιτισμός της φτάνουν στα πέρατα του κόσμου. 

ΓENIKO ΠPOΓPAMMA OMHPIKHΣ AKAΔHMIAΣ 2013

Κυριακή, 14 Ιουλίου 2013
Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον πρώτο Καθεδρικό Ναό της Χίου, του Αγίου Βασιλείου (Δημοτικός Κήπος).

11.00-12.00 Xαιρετισμοί των επισήμων και πολιτειακών φορέων.
12.00-13.00 Prof. Pedro Olalla, Ομηρικά επεισόδια στην ελάσσονα Ιστορία της Ελλάδας.
18.15–18.30 Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκος ΒασιλάκηςΤο ομηρικό γλωσσικό στοιχείο των επιγραμμάτων εις τον Ευαγγελιστήν Μάρκον.
18.30–18.45 Μαρία Ν. Φράγκου, Μαθήματα ζωής από το κ της Οδύσσειας.
19.00–19.30 Αναγόρευση επιτίμων δημοτών Χίου.

Δευτέρα, 15 Ιουλίου 2013. OINOYΣΣΕΣ

16.00–16.15 Prof. Iωάννης Πολέμης, Θεόδωρος Πρόδρομος και Όμηρος.
16.15–16.30 Γεώργιος Πιτζινέλης, Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης και Όμηρος.
16.30–17.00 Βιβή Ποταμούση, Παιδαγωγικά στον Όμηρο.

Τρίτη, 16 Ιουλίου 2013 

8.30–8.45 Mrs. Manana Khomeriki, H μικρή μου Οδύσσεια.
8.45–9.00 Mrs. Berner–Hurbin, Κοινές αρχές στην Ιπποκρατική Ιατρική και στην Σωκρατική Ψυχοθεραπεία.
9.00–9.15 Prof. Ιωάννα Κονδύλη, Η ταφή των νεκρών από τον Όμηρο στον Σοφοκλή. Οι απαρχές της θεωρίας του φυσικού δικαίου.
9.15 –9.30 Mαρία Δαφαράνου (Φιλόλογος), Ιδεολογικά στοιχεία στον Όμηρο.
9.30 –9.45 Στέλιος Καράβολος, Όμηρος και Ναυτιλία.
9.45 –10.00 Tζένη Συρρή-Χαννάκη, Η ασπίδα του Αχιλλέα, μια εικαστική φιλοσοφία. 
10.00 –10.15 Eυαγγελία Μελαχροινούδη, Ιλιάδα Ζ 119–236 στη χριστιανική και νεοελληνική παράδοση.
10.15 –11.00 Δημήτριος Πάνος, Ο Όμηρος στη σύγχρονη Ελλάδα. Μία μελέτη ιδεολογικής χρήσης των ομηρικών ποιημάτων στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
11.00–11.15 Παναγιώτης Γιαννόπουλος, Ένας μετεωρολόγος του 21ου αιώνα διαβάζει Όμηρο.
11.15–11.50 Δρ. Aθηνά Ζαχαρού-Λουτράρη, Παρουσίαση του αρχαιολογικού χώρου του Εμπορειού.

18.15–18.30 Prof. Στέλλα Γεωργαλά-Πριοβόλου, Ομηρική εισαγωγή του Βιργιλίου και του Δάντη στα μυστικά του βασιλείου των νεκρών.
18.30–18.45 Prof. Mαρία Κικιλιά-Βουτσινού, Η Χίος με τα μάτια του περιηγητή Buodelmonti. 
18.45–19.00 Prof. Philippomaria Pontani, Ομηρικά θέματα. Μετά από την Ιθάκη, όψεις του Οδυσσέα από τον Εύγαμο μέχρι τον Καζαντζάκη.

20.00 Αναχώρηση για Δασκαλόπετρα.
Δρ. Aθηνά Ζαχαρού-Λουτράρη, Oμηρικές χιακές παραδόσεις.


Τετάρτη, 17 Ιουλίου 2013

18.15-18.30 Prof. Kωνσταντίνος Σβολόπουλος, 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Χίου.
18.30–19.00 Mαριέλλα Βαρώνη (Φιλόλογος), Όμηρος και Καβάφης.
19.00-20.00 Δρ. Aθηνά Ζαχαρού-Λουτράρη, Παρουσίαση του Αρ­χαι­­ολο­γικού Μουσείου Χίου και της Βιβλιοθήκης Χίου «Κοραής».

Παρασκευή, 19 Ιουλίου 2013

9.15–9.30 Δρ. Mαρία Κουλούρη-Βακαλοπούλου, Ιατρική και θρησκεία στα ομηρικά έπη. Συσχετίσεις και αντιστοιχίσεις.
9.30–9.45 Prof. Βασίλης Κέκης, Η συμμετοχή των Ολυμπίων Θεών στον Τρωικό πόλεμο.
9.45–10.00 Prof. Aντώνιος Παναγιώτου - Γεωργία Ντούλια, Χιακά.
10.00–10.15 Mυρσίνη Αναγνώστου, Ο Όμηρος στον Νικηφόρο Χρυσοβέργη.
10.15–10.45 Prof. Iωάννης Ντεληγιάννης, O Όμηρος στις ηθικές επιστολές του Σενέκα του 
νεώτερου.
11.00–11.15 Prof. Kατερίνα Αλεξοπούλου, H μήνις του Αχιλλέα, ξέσπασμα οργής ή εναπόθετη μνήμη; 
11.30–11.45 Prof. Aλεξάνδρα Ροζοκόκη, Η καταγωγή και η υπόσταση της ωραίας Ελένης.

18.15–18.30 Mαριέλλα Βαρώνη (Φιλόλογος), Όμηρος και Σεφέρης.
18.30–18.45 Nίκη Σκαρβέλη, Γυναίκες στα ομηρικά έπη.
18.45–19.00 Δέσποινα Κολιού, Η ελληνική γλώσσα από τον Όμηρο μέχρι σήμερα.
19.00–19.45 Prof. Nilcun Elan, Το βυζαντινό Δορύλαιο, η πόλη της αρχαίας Φρυγίας μέσα από τα μολυβδόβουλα.

Σάββατο, 20 Ιουλίου 2013. ΙΔΡΥΜΑ «ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΚΟΣ»

18.30–19.00 Dr. Pierre Antoine-Aellig, Απεικονίζοντας τον Όμηρο
19.00–19.15 Yang Shaobo (China), Aπό τον Όμηρο μέχρι σήμερα. Ελλάδα και Κίνα ως δύο αρχαίοι πολιτισμοί.
19.15–19.30 Zang Zie, (China), Η μετάφραση του Ομήρου στην Κινέζικη από ποίημα σε ποίημα.
19.00–19.15 Prof. H.W. Shanlin (China), Odysseus from the East to the West. Homer in China.
19.15–20.00 Prof. Aristides Minguez Bànos, ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΕΛΛΑΔΑ.

Kυριακή, 21 Ιουλίου 2013

12.00–12.30 Prof. Dr. Jose Luis Navarro Gonzalez, President of EUROCLASSICA. Η Ελλάδα στο εξωτερικό. Υπάρχει ελπίδα.
12.30–13.00 Προφορικός διαγωνισμός των φοιτητών/-ιών τμήματος ομηρικών σπουδών.
13.00 Απονομή βεβαιώσεων παρακολούθησης.

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ Ο ΠΑΚΝΑΝΑΣ (1753 - 1771) Ο εν Αθήναις αθλήσας ένδοξος νεομάρτυς του Χριστού ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΠΗΓΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΧΙΟΥ

Τετάρτη, 10 Ιουλίου 2013

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ Ο ΠΑΚΝΑΝΑΣ (1753 - 1771) Ο εν Αθήναις αθλήσας ένδοξος νεομάρτυς του Χριστού ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΠΗΓΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΧΙΟΥ

Μέσα στη μακρόχρονη χριστιανική ιστορία της περιωνύμου και αγιοτόκου πόλεως των Αθηνών έζησαν αγιασμένες μορφές, οι οποίες διακρίθηκαν για το αγωνιστικό τους φρόνημα και την ακλόνητη πίστη τους στον Σωτήρα Χριστό. Ακόμα και κατά τη σκοτεινή περίοδο της Τουρκοκρατίας υπήρξαν φωτεινά παραδείγματα νεομαρτύρων που αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο Χριστός ζει και βασιλεύει σε όλους τους αιώνες, ακόμα και σε εποχές που ασθένησε η πίστη και λιγόστεψε η ελπίδα. Ανάμεσα στους νεαρούς αθλητές της πίστεως που έζησαν και μαρτύρησαν μέσα στη ζοφώδη περίοδο της Τουρκοκρατίας, συγκαταλέγεται και ένας αγράμματος, αλλά ευσεβής Αθηναίος κηπουρός, ο Άγιος ένδοξος νεομάρτυς Μιχαήλ ο Πακνανάς ή και Μπακνανάς επονομαζόμενος, ο δι’ αποκεφαλισμού μαρτυρικώς τελειωθείς στους στύλους του Ολυμπίου Διός στις 9 Ιουλίου 1771.

 

Ο νεαρός και λαμπρός αυτός αθλητής της πίστεως, ο οποίος συναριθμήθη στην ευλογημένη χορεία των αθλοφόρων ομολογητών και μαρτύρων του ονόματος του Κυρίου, γεννήθηκε το 1753 στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην ιστορική συνοικία της Βλασσαρούς που βρίσκεται στον χώρο της Αρχαίας Αγοράς των Αθηνών. Οι γονείς του ήταν φτωχοί, αλλά ιδιαίτερα ευσεβείς, κατοικούσε δε σ’ ένα μικρό σπίτι επί της οδού Αστεροσκοπείου, το οποίο συνόρευε στη βόρεια πλευρά του με τον περίφημο βυζαντινό ναό των Αγίων Αποστόλων του Σολάκη που σώζεται μέχρι σήμερα στον χώρο της Αρχαίας Αγοράς. Η μεγάλη ανέχεια των γονέων του δεν του έδωσε την ευκαιρία να μορφωθεί, γι’ αυτό και παρέμεινε αγράμματος. Ήταν όμως απλοϊκός στη συμπεριφορά του και διέθετε μεγάλη πίστη στον Ιησού Χριστό, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από τους τακτικούς εκκλησιασμούς του στον ιστορικό Ιερό Ναό της Παναγίας Βλασσαρούς, ο οποίος χρονολογούνταν από τον 17ο αιώνα, αλλά δυστυχώς κατεδαφίσθηκε το 1937 κατά τη διάρκεια των ανασκαφών της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Σχολής στον χώρο της Αρχαίας Αγοράς. Μάλιστα από τον ναό αυτό πήρε τη προσωνυμία «Βλασσαρού» η ομώνυμη ιστορική αθηναϊκή συνοικία, στην οποία κατοικούσε ο ευσεβής και ενάρετος Μιχαήλ. 


Όταν άρχισε ο Μιχαήλ να μεγαλώνει, ο πατέρας του, ο οποίος ονομαζόταν Αντώνιος, τον πήρε κοντά του στους κήπους, όπου εργαζόταν, για να τον βοηθά. Έτσι ο αγράμματος, αλλά ευσεβής Μιχαήλ έγινε κηπουρός. Είχε μάλιστα και ένα γαϊδουράκι, με το οποίο μετέφερε και πουλούσε διάφορα αγροτικά προϊόντα στα χωριά που βρίσκονταν γύρω από την Αθήνα. Μία ημέρα και ενώ επέστρεφε από τη συνηθισμένη του διαδρομή, σταμάτησε σε μία βρύση για να ξαποστάσει και να πιει νερό. Εκεί συνελήφθη από τους Τούρκους με την ανυπόστατη κατηγορία ότι δήθεν μετέφερε πυρίτιδα για να ενισχύσει τους υποκινούμενους από τους Ρώσους αρματωμένους Έλληνες στα γύρω χωριά και στη Σαλαμίνα και μάλιστα σε μία περίοδο που υπήρχε επαναστατικός αναβρασμός λόγω των Ορλωφικών. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί ότι σύμφωνα με τον συγγραφέα Δημήτριο Σισιλιάνο (1875-1974) και το βιβλίο του «Παλαιαί Αθήναι, 1205-1821», και ο ίδιος ο Μιχαήλ είχε λάβει μέρος στην εξέγερση των Ελλήνων κατά την περίοδο του Ρωσοτουρκικού πολέμου (1768 -1774). 


Μετά τη σύλληψη του, τον οδήγησαν στη φυλακή χτυπώντάς τον, και επί τριάντα ημέρες τον πίεζαν να ασπασθεί τον μουσουλμανισμό, υποβάλλοντάς τον σε φρικτά βασανιστήρια. Μάλιστα τον φοβέριζαν ότι εάν δεν τουρκεύσει, τότε θα τον θανατώσουν. Όμως ο ευσεβής και πάναγνος στην ψυχή Μιχαήλ αγνόησε τις απειλές και τα δελεάσματα των λυσσαλέων Τούρκων και έμεινε σταθερός και ακλόνητος στην πίστη του Ιησού Χριστού, επιδεικνύοντας αξιοθαύμαστη καρτερία και υπέρμετρο σθένος. Στη φυλακή ερχόταν και επισκεπτόταν τον Μιχαήλ ένας θεοσεβής χριστιανός, ονόματι Γεώργιος, ο οποίος μόλις πληροφορήθηκε τη φυλάκισή του, στάθηκε αρωγός στις δύσκολες στιγμές του, εμψυχώνοντάς τον να συνεχίσει με το ίδιο θάρρος και την ίδια δύναμη τον αγώνα του για του Χριστού την πίστη την αγία. Βλέποντας οι βασανιστές το ακμαίο φρόνημα και την αδάμαστη πίστη του νεαρού Μιχαήλ, αποφάσισαν να τον βγάλουν από τη φυλακή, όπου είχε υποβληθεί σε βασανιστήρια επί τριάντα ημέρες, και να τον οδηγήσουν στον Βοεβόδα. Αυτός προσπάθησε με διάφορα δελεάσματα και κολακείες να τον πείσει να αλλαξοπιστήσει και έτσι να αποφύγει τη θανατική καταδίκη. Ο θαρραλέος όμως Μιχαήλ έμεινε και πάλι σταθερός στην πίστη του, στους δε εκφοβισμούς και τις δελεαστικές προτάσεις απαντούσε με τη χαρακτηριστική φράση: «Δεν τουρκεύω». Βλέποντας ο Βοεβόδας την αμετάβλητη στάση του νεαρού αθλητού της πίστεως, τον έστειλε στον ονομαστό Καλοπασσιά από τα Ιωάννινα, ο οποίος τις ημέρες εκείνες βρισκόταν στην Αθήνα. Αυτός προσπάθησε άλλοτε με κολακείες και υποσχέσεις για πλούσια δώρα και πολλά χρήματα και άλλοτε με απειλές ότι θα τον βασανίσει και θα τον θανατώσει, να τον πείσει να γίνει μουσουλμάνος. Αλλά ο γενναίος αθλητής του Χριστού απαντούσε με την απλότητα και την ευγένεια της ψυχής του διαρκώς με δύο λέξεις που δεν ήταν άλλες από το: «Δεν τουρκεύω». Τότε ο Καλοπασσιάς απευθυνόμενος στον νεαρό Μιχαήλ, του πρότεινε να αρνηθεί τη χριστιανική του πίστη προσωρινά για να μπορέσει να γλυτώσει τη ζωή του και κατόπιν ας πάει σε άλλο τόπο και ας ασπασθεί εκεί και πάλι την πίστη του στον Χριστό. Όμως ο λαμπρός και καλλίνικος νεομάρτυς του Χριστού έμεινε σταθερός και ακλόνητος στην πίστη του, ενώ φώναζε ακατάπαυστα: «δεν τουρκεύω, δεν τουρκεύω». Βλέποντας ο Καλοπασσιάς την αλύγιστη πίστη του Μιχαήλ στον Ιησού Χριστό, δόθηκε η εντολή να οδηγηθεί στον κριτή για να τον δικάσει. Αυτός με τη σειρά του προσπάθησε με διάφορους τρόπους να τον προτρέψει να αλλαξοπιστήσει, αλλά και πάλι ο γενναίος ομολογητής της χριστιανικής πίστεως έλεγε διαρκώς τις λέξεις: «Δεν τουρκεύω». Τότε ο κριτής αποφάσισε τη δι’ αποκεφαλισμού θανάτωσή του. 

 

Κατά τη διάρκεια της μετάβασης του μάρτυρος στον τόπο της εκτέλεσης και παρόλο που ήταν δέσμιος και εξουθενωμένος από τα βασανιστήρια, πήγαινε με μεγάλη προθυμία και χαρά προς τον τόπο του μαρτυρίου, ενώ από τους χριστιανούς που έβρισκε στον δρόμο του, τους ζητούσε να τον συγχωρήσουν, ευχόταν δε ο Θεός να συγχωρήσει και αυτούς. Όταν έφτασε ο γενναίος Μιχαήλ στον τόπο της εκτέλεσης, γονάτισε και αφού προσευχήθηκε στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, έσκυψε την κεφαλή του γεμάτος χαρά και ανέμενε ήρεμος και γαλήνιος τον θάνατο, ο οποίος θα τον οδηγούσε στην αιώνια και αληθινή ζωή. Ο δήμιος χτύπησε με την ανάποδη πλευρά του σπαθιού τον λαιμό του μάρτυρος για να τον κάνει να δειλιάσει και έτσι να αρνηθεί τον Χριστό, έστω και την τελευταία στιγμή. Ο Μιχαήλ όμως του απάντησε: «Χτύπα για την πίστη». Στη συνέχεια ο δήμιος γύρισε το σπαθί από την κοφτερή του πλευρά και τον χτύπησε ελαφρά με την κόψη του σπαθιού για να τον κάνει να πονέσει και να αλλαξοπιστήσει. Αλλά και πάλι ο νεαρός αθλητής της πίστεως όχι μόνο δεν δείλιασε, αλλά απεναντίας φώναζε δυνατότερα προς τον δήμιο την ίδια φράση: «Χτύπα για την πίστη». Όμως η θαρραλέα αυτή στάση του Μιχαήλ εξαγρίωσε τον δήμιο σε τέτοιο βαθμό, ώστε επέφερε στη συνέχεια στον μάρτυρα ένα τόσο δυνατό χτύπημα, ώστε αποκόπηκε η τιμία κεφαλή του. Μ’ αυτό τον τρόπο ο δεκαοχτάχρονος Αθηναίος κηπουρός Μιχαήλ ο Πακνανάς έλαβε τον αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου και προσχώρησε στη θριαμβεύουσα Εκκλησία για να δοξάζεται αιώνια ως γενναίος ομολογητής και ένδοξος μάρτυς του ονόματος του Κυρίου. Η δι’ αποκεφαλισμού μαρτυρική τελείωση του Αγίου ενδόξου νεομάρτυρος Μιχαήλ του Πακνανά έλαβε χώρα στους στύλους του Ολυμπίου Διός στις 9 Ιουλίου 1771, που είναι και η ημέρα εορτασμού της μνήμης του. Ενδεικτικό είναι ότι μέχρι σήμερα σε έναν από τους στύλους του αρχαίου ειδωλολατρικού ναού σώζεται εγχάρακτη επιγραφή που μαρτυρεί και επιβεβαιώνει τον αποκεφαλισμό του Αγίου, και γράφει το ακόλουθο: «1771 Ιουλίου 9, απεκεφαλίσθη ο Πακνανάς Μιχάλης…». 

 

Στις 4 Απριλίου 2003 ο Άγιος νεομάρτυς Μιχαήλ ο Πακνανάς ή και Μπακνανάς όπως ονομάζεται, ανακηρύχθηκε από την Εκκλησία της Ελλάδος προστάτης άγιος των διαιτολόγων και διατροφολόγων, αφού ως κηπουρός συνέστηνε μία διατροφή πλούσια σε φρούτα και λαχανικά. Το όνομά του φέρει τιμητικά σήμερα κεντρικός αθηναϊκός δρόμος στην περιοχή του Ν. Κόσμου, καθώς και παρακείμενη στάση του τραμ. Η πανίερη μνήμη του ενδόξου αυτού Αθηναίου νεομάρτυρος τιμάται στην Αθήνα στους Ιερούς Ναούς Αναλήψεως Κυρίου Ν. Κόσμου και Αγίου Φιλίππου Βλασσαρούς, ενώ από το 2010 τελείται κατ’ έτος στη μνήμη του υπαίθρια Θεία Λειτουργία στον αρχαιολογικό χώρο των στύλων του Ολυμπίου Διός που αποτελεί και τον τόπο του ενδόξου μαρτυρίου του, με πρωτοβουλία του Αρχιμανδρίτου π. Μαξίμου Κάππα, Προϊσταμένου του ιστορικού Ιερού Ναού Αγίας Φωτεινής Ιλισσού. Αξιομνημόνευτη είναι και η ψηφιδωτή εικονογραφική παράσταση του Αγίου στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής, αλλά και η ιστορηθείσα από τον αείμνηστο Φώτη Κόντογλου τοιχογραφία του ενδόξου Αθηναίου νεομάρτυρος στο παρεκκλήσιο της Αγίας Ειρήνης της οικογένειας Πεσμαζόγλου στην Κηφισιά Αττικής. Προς τιμήν του Αγίου έχουν ποιήσει ασματικές ακολουθίες ο αείμνηστος Μέγας Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας Γεράσιμος Μοναχός ο Μικραγιαννανίτης, ο οποίος έχει ποιήσει και Παρακλητικό Κανόνα, αλλά και ο Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας Δρ. Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, ο οποίος έχει ποιήσει και Χαιρετιστήριους Οίκους στον Αθηναίο νεομάρτυρα του 18ου αιώνα. 


Ο Άγιος νεομάρτυς Μιχαήλ ο Αθηναίος κηπουρός, ο και Πακνανάς ή Μπακνανάς επονομαζόμενος, προβάλλει στη σημερινή εποχή μας ως φωταυγής αστέρας και οδοδείκτης στην πνευματική πορεία των Ελλήνων του 21ου αιώνα, αφού διδάσκει και παραδειγματίζει με το ακμαίο αγωνιστικό του φρόνημα και την ακλόνητη πίστη του στον Ιησού Χριστό, ενώ με τη δι’ αποκεφαλισμού μαρτυρική του τελείωση και με το τίμιο αίμα του συνέβαλε αποφασιστικά στην αναζωογόνηση της χλιαρής πίστεως των χριστιανών της εποχής του και στην αποφυγή του πνευματικού αποπροσανατολισμού του ελληνορθοδόξου Γένους μας στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος
Εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφία 

* Αττάρτ Αθανασίου Α., Πρωτοπρεσβυτέρου, Ο Άγιος Φίλιππος Αθηνών και οι περί αυτόν κατεδαφισθέντες Ιεροί Ναοί και Ναΐσκοι από του 1ου αιώνος μ.Χ. έως και σήμερον, Αθήνα 2003.

* Μπούσια Χαραλάμπους Μ., Μιχαήλ νεομάρτυς ο Κηπουρός ή και Πακνανάς, Περιοδικό «Τόλμη», Τεύχος 21, Ιούλιος /Αύγουστος 2002.

* Νέον Μαρτυρολόγιον, Εκδοτικός Οίκος Αστήρ, Δ΄ Έκδοσις, Αθήναι 1993.

* Νικολάκη Φιλοθέου Μ., Αρχιμανδρίτου, Οι Άγιοι των Αθηνών, Εκδόσεις Σαΐτης, Αθήνα 2006.

* Τασούλα Μανουήλ, Αθηναίων Σεβάσματα - Ναοί της Αρχαίας Αγοράς και ξεχασμένα εκκλησάκια της Παλιάς Αθήνας, Εκδόσεις Ατραπός, Αθήνα 2003.

* Φερούση Δημήτρη, Μιχαήλ Μπακνανάς, Εκδόσεις Αστέρος, Αθήνα 2007.

Εικόνες 

[1] Ψηφιδωτή τοιχογραφία του Αγίου Μιχαήλ του Μπακνανά στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου Δήμου Αγίας Παρασκευής Αττικής.

[2] Φορητή εικόνα του Αγίου Μιχαήλ του Μπακνανά στον Ιερό Ναό Αγίου Φιλίππου Βλασσαρούς Αθηνών. Ιστορήθηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Δημητρίου Στεφανίου Κορινθίας.

[3] Φορητή εικόνα του Αγίου Μιχαήλ του Μπακνανά στον Ιερό Ναό Αναλήψεως Κυρίου Ν. Κόσμου Αθηνών.

[4] Το σπίτι του Αγίου Μιχαήλ του Πακνανά στην ιστορική αθηναϊκή συνοικία της Βλασσαρούς, πριν την κατεδάφισή του.

[5] Το δεξιό κλίτος του Ιερού Ναού Αναλήψεως Κυρίου Ν. Κόσμου Αθηνών τιμάται επ’ ονόματι του Αγίου Μιχαήλ του Μπακνανά. Πλησίον του Ιερού Ναού υπάρχει κεντρικός δρόμος και στάση τραμ που φέρουν το όνομα του ενδόξου νεομάρτυρος των Αθηνών.

[6] Πάνω σε αυτόν τον στύλο του Ολυμπίου Διός χαράχθηκε η επιγραφή που σώζεται μέχρι σήμερα: «1771 Ιουλίου 9, απεκεφαλίσθη ο Πακνανάς Μιχάλης…»

[7] Φορητή εικόνα που απεικονίζει το μαρτύριο του Αγίου Μιχαήλ του Πακνανά. Φυλάσσεται στον ιστορικό Ιερό Ναό Αγίας Φωτεινής Ιλισσού Αθηνών, ο οποίος βρίσκεται πλησίον των στύλων του Ολυμπίου Διός, όπου έλαβε χώρα και το ένδοξο μαρτύριο του Αγίου. (www.romfea.gr)

[8] Ο Άγιος Μιχαήλ ο Μπακνανάς αποκεφαλίσθηκε στους στύλους του Ολυμπίου Διός στις 9 Ιουλίου 1771. Τοιχογραφία του Αγίου δια χειρός Φωτίου Κόντογλου στο παρεκκλήσιο της Αγίας Ειρήνης οικογένειας Πεσμαζόγλου στην Κηφισιά Αττικής. 

[9] Ο Άγιος Μιχαήλ ο Μπακνανάς τιμάται στον ιστορικό Ιερό Ναό του Αγίου Φιλίππου Βλασσαρούς Αθηνών, ο οποίος βρίσκεται στην παλαιά αθηναϊκή συνοικία της Βλασσαρούς, όπου βρισκόταν και το σπίτι του Αγίου.

[10] Στον ιστορικό Ιερό Ναό της Παναγίας Βλασσαρούς εκκλησιαζόταν ο ευσεβής και ενάρετος Μιχαήλ ο Πακνανάς.

[11] Στον αρχαιολογικό χώρο των στύλων του Ολυμπίου Διός μαρτύρησε δι' αποκεφαλισμού στις 9 Ιουλίου 1771 ο Άγιος Μιχαήλ ο Πακνανάς.(www.romfea.gr)

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση με την απαραίτητη προϋπόθεση της αναφοράς του συγγραφέα και του ιστολογίου πρώτης δημοσίευσης (Σύνδεσμος Κληρικών Χίου)

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Οι Αγίες της Ορθοδοξίας στη Χίο ως πρότυπα γυναίκας ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Τετάρτη, 3 Ιουλίου 2013

Οι Αγίες της Ορθοδοξίας στη Χίο ως πρότυπα γυναίκας ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Παγκόσμια ημέρα γυναίκας. Η γυναίκα ως πρότυπο. Παρουσίαση Γυμνασίου Καλαμωτής: Οι Αγίες της ορθοδοξίας στη Χίο.

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Μία ακόμη «ιεραποστολική» εκστρατεία ενός προτεσταντικού σωματείου /ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Μία ακόμη «ιεραποστολική» εκστρατεία ενός προτεσταντικού σωματείου /ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ
E-mail Εκτύπωση PDF
Σε συνέχεια προηγούμενων προγραμματισμένων δραστηριοτήτων της, η νεοπροτεσταντική οργάνωση «Ελληνική Ιεραποστολική Ένωση» διοργανώνει μία ακόμη ευρείας κλίμακας προσηλυτιστική δραστηριότητα, με την ονομασία «Ιησούς του Ναυή 6», το χρονικό διάστημα 24 Ιουλίου -1 Αυγούστου, στους νομούς Καβάλας, Δράμας και Σερρών, με τη διανομή κειμένων της Καινής Διαθήκης, συνοδευομένων με προσηλυτιστικά έντυπα.
Η «Ελληνική Ιεραποστολική Ένωση», που ιδρύθηκε το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα, θεωρεί την Ορθόδοξη πίστη ως «πνευματικά δεσμά αιώνων», όπως η ίδια έχει δηλώσει στο παρελθόν.
Με αφορμή αυτό το γεγονός, τονίζουμε ότι η Ορθόδοξη Πίστη δεν είναι χθεσινό κατασκεύασμα, δεν αποτελεί ιδεολόγημα μιάς κινήσεως, αλλά είναι η ίδια η Αποστολική παρακαταθήκη (Γαλ. α΄ 11-12. Α΄ Κορ. ιε΄1-3). Γι' αυτή την πίστη ο απόστολος Παύλος τονίζει με έμφαση στους Γαλάτες: «Εάν ακόμα και ο άγγελος από τον ουρανό κηρύξει σε σας άλλο ευαγγέλιο διαφορετικό από εκείνο που σας κηρύξαμε, ας είναι ανάθεμα» (Γαλ. α΄ 8-9). Δηλαδή, μας προτρέπει να μην ακούμε κανέναν που δεν έχει σχέση με την Ορθόδοξη Πίστη.
Υπενθυμίζουμε για μία ακόμη φορά ότι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ως μέλη του ενός και μοναδικού Σώματος του Χριστού, δηλαδή της Εκκλησίας, δεν έχουμε ανάγκη τις «προσφορές» των νεοφανών αιρετικών κινήσεων, ούτε τους διάφορους αυτοχειροτονημένους «κήρυκές» τους από το εσωτερικό ή το εξωτερικό.
 
Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Προκήρυξις κενών οργανικών θέσεων τακτικών Διακόνων /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Δευτέρα, 1 Ιουλίου 2013

Προκήρυξις κενών οργανικών θέσεων τακτικών Διακόνων /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Π Ρ Ο Κ Η Ρ Υ Ξ Ι Σ

Ἔχοντες ὑπ’ ὄψει τάς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 37, παρ. 2, τοῦ Ν. 590/1977, «Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» καί τῶν ἄρθρων 4, 5 καί 6 παρ. 1, β τοῦ ὑπ’ ἀριθ. 230/2012 Κανονισμοῦ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου «Περί Ἐφημερίων καί Διακόνων», προκειμένου νά πληρώσωμεν τάς κενάς ὀργανικάς θέσεις τακτικῶν Διακόνων τῶν Ἱερῶν Ναῶν

Ἁγ. Γεωργίου Βροντάδου

καί Ἁγ. Εὐστρατίου Θυμιανῶν

καλοῦμεν τούς βουλομένους καί ἔχοντας τά κανονικά καί νόμιμα προσόντα, ὅπως ἐντός μηνός ἀπό τῆς δημοσιεύσεως τῆς παρούσης ὑποβάλωσιν ἡμῖν τά ἀπαιτούμενα δικαιολογητικά διά τήν κατάληψιν τῶν ἀνωτέρω κενῶν θέσεων.

Ἐν Χίῳ τῇ 28ῃ Ἰουνίου 2013

Ὁ Μητροπολίτης

+ Ὁ Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν ΜΑΡΚΟΣ