Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

Σάββατο, 31 Αυγούστου 2013

Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου 2013 /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀριθμός 31
Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου 2013
(Α΄ Τιμ. β΄, 1 -7)

Σήμερα πρώτη Σεπτεμβρίου, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἡ ἀρχή τοῦ νέου Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἡ ἀρχή τῆς Ἰνδίκτου, ὅπως σημειώνει τό Ἐκκλησιαστικό ἡμερολόγιο. Τά τροπάρια πού ψάλλονται στήν Ἐκκλησία μας σήμερα εἶναι σχετικά μέ τήν ἀρχή τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους καί τήν ἐπίκληση στό Θεό νά εὐλογήση τόν «νέον ἐνιαυτόν» τῆς χρηστότητός Του.

Ὁ ἱερός ὑμνῳδός, μέ ἀφορμή τό νέο χρόνο, ἀνάγεται στήν ἀρχή τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου καί ἔρχεται νά ὑμνήση τόν Χριστό σάν τόν προαιώνιο Λόγο τοῦ Πατρός, ὁ ὁποῖος τήν σύμπασα κτίσι ἐδημιούργησε, «παραγαγών ἐκ μή ὄντων εἰς τό εἶναι» καί νά Τόν παρακαλέση νά εὐλογήση καί τή νέα χρονική περίοδο, τήν ὁποία βλέπει ὡς ἔκφραση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο.

Τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἔρχεται νά μᾶς βοηθήση νά δοῦμε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά περαιώσουμε μέ τρόπο ὠφέλιμο γιά μᾶς τόν χρόνο πού ὁ Θεός ἔχει δώσει στόν καθένα μας.

Στό ἀνάγνωσμα αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος παραγγέλλει στόν Τιμόθεο καί μέσῳ αὐτοῦ στούς πιστούς νά προσεύχωνται γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους καθώς, ἐπίσης, καί γιά τούς ἄρχοντες καί γενικότερα αὐτούς πού βρίσκονται σέ ὑψηλές θέσεις, γιά νά ζοῦν καί οἱ ὑπόλοιποι ἄνθρωποι βίο ἤρεμο καί ἥσυχο μέ κάθε εὐσέβεια καί σεμνότητα. Τονίζει μάλιστα ὅτι αὐτή ἡ προσευχή εἶναι πολύ ἀρεστή στό Θεό, ὁ Ὁποῖος θέλει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά σωθοῦν καί νά γνωρίσουν τήν ἀλήθεια.

Ὁ ἱερός Ἀπόστολος καί σέ ἄλλο σημεῖο παραγγέλλει στούς πιστούς νά ἐξαγοράσουν τόν καιρό τους, γιατί οἱ ἡμέρες εἶναι πονηρές. Ὁ τρόπος αὐτῆς τῆς ἐξαγορᾶς, προκειμένου ὁ χρόνος νά γίνει μέσο σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ἡ προσευχή. Ἡ καθημερινή, ζωντανή καί ἀδιάλειπτη προσευχή εἶναι ὁ κατ’ἐξοχήν τρόπος καθαγιασμοῦ τοῦ χρόνου καί φωτισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου κατά τήν ἐπίγεια πορεία του. Μάλιστα ἡ παραγγελία τοῦ Ἀποστόλου γιά προσευχή γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους προσανατολίζει τόν πιστό γιά τήν κατεύθυνση τῆς ζωῆς του.

Κατ’ ἀρχήν ἡ προσευχή διατηρεῖ ζωντανή τήν σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Ἑνώνει τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό. Ἡ προσευχή εἶναι δρόμος ἑνώσεως, κοινωνίας καί παραμονῆς στόν Θεό. Δέν προσευχόμεθα μόνο καί μόνο γιά νά ζητήσουμε κάτι ἀπό τό Θεό. Προσευχόμεθα γιατί θέλουμε τήν ἀληθινή ζωή. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος θεωρεῖ τήν προσευχή σάν τήν ἀναπνοή τῆς ψυχῆς καί τονίζει ὅτι εἶναι πιό ἀπαραίτητο νά προσευχώμεθα παρά νά ἀναπνέουμε.

Ὁ ἄνθρωπος πού ἀγαπᾶ τό Θεό προσεύχεται καί μάλιστα προσεύχεται πολύ. Ἡ προσευχή εἶναι ἡ ζωή του. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σέ ἄλλο σημεῖο παραγγέλει «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε». Ὅλος ὁ ἄνθρωπος γίνεται προσευχή καί δέν ἐμποδίζεται ἀπό τήν καθημερινότητα ἡ προσευχή του. Ὅταν ἡ προσευχή μᾶς κουράζει, ὅταν τήν θεωροῦμε καθῆκον ἤ καί κατά κάποιον τρόπο «ἀγγαρεία», αὐτό φανερώνει ὅτι ἔχει παγώσει ἡ ἀγάπη μας γιά τόν Χριστό. Ἄν μᾶς κουράζει ἡ προσευχή, ἄν τήν ἀντιμετωπίζουμε ὡς ὑποχρέωση, αὐτό φανερώνει ὅτι μᾶς λείπει καί ἡ ἀγάπη γιά τό Θεό καί ἡ ταπείνωση. Ὁ ἐγωϊστής ἄνθρωπος δέν νιώθει τήν ἀνάγκη τοῦ Θεοῦ καί πιστεύει ὅτι εἶναι ἀρκετός ὁ ἑαυτός του.

Ἡ προσευχή εἶναι τό ὅπλο γιά τήν κάθαρση τῆς ψυχῆς ἀπό τά πάθη, τό μέσο γιά τήν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν τοῦ Χριστοῦ, τό μέσο τῆς συνεχοῦς παραμονῆς μας στό Θεό.

Γιά τό πῶς θά πρέπει νά προσευχώμεθα, νά θυμηθοῦμε ὅσα οἱ Πατέρες καί οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μᾶς λέγουν. Πρῶτα – πρῶτα εἶναι ἡ προσπάθεια καί ὁ ἀγώνας μας νά εἶναι ζωντανή ἡ προσευχή μας, νά εἴμεθα παρόντες στήν προσευχή μας. Ὁ νοῦς μας εὔκολα διασπᾶται. Πολλές φορές διαπιστώνουμε ὅτι ἐνῶ προσευχόμεθα, ὁ νοῦς μας ἔχει φύγει μακρυά. Νά μήν ἀποκάνουμε, νά μαζεύουμε καί πάλι τό νοῦ μας.

Ἀνάγκη ἀκόμα νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι ἡ προσευχή εἶναι πρῶτα τρόπος καί μετά λόγος. Νά ἀφήσουμε στήν ἄκρη ὅλα τά ἄλλα, νά σταματήσουμε ἀπό τίς ποικίλες, ἀκόμα καί τίς καλές, ἀσχολίες μας, νά εἰσέλθουμε στό «ταμιεῖον» μας, στό νοῦ μας, ἀφήνοντας ἔξω ὅλα τά ἄλλα καί νά ἔχουμε τήν αἴσθηση ὅτι εἴμαστε μόνοι «μόνῳ Θεῷ».

Πρακτικότερα γιά τήν ἀτομική μας προσευχή, πού καταχρηστικά τή λέμε ἀτομική γιατί τίποτα μέσα στήν ἐκκλησία δέν εἶναι ἀτομικό, οἱ προσευχές τῆς Ἐκκλησίας μας προσφέρονται σέ καθημερινή χρήση. Ἡ χρησιμοποίηση, ἐπίσης, τῆς εὐχῆς «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με» εἶναι ἕνα ἰσχυρότατο πνευματικό ὅπλο, γι’αὐτό καί οἱ Ἅγιοί μας μᾶς συμβουλεύουν ۠ «ὀνόματι Ἰησοῦ μάστιζε πολεμίους». Ὅμως ὁ κάθε πιστός γιά νά μήν πλανηθῆ, ἐπειδή ὁ πονηρός χρησιμοποιεῖ τεχνάσματα, ἔχει ἀνάγκη ἀπό πνευματικό πατέρα, πού θά παρακολουθῆ συστηματικά τήν πνευματική του πορεία καί θά τοῦ δώση καί τόν κατάλληλο κανόνα προσευχῆς.

Ἡ προσευχή εἶναι βασική λειτουργία τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Γι’αὐτό ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει πάθος κατά τοῦ ἀδελφοῦ του, δέν μπορεῖ νά προσευχηθῆ μέ καθαρότητα στό Θεό. Δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει ἀληθινή προσευχή χωρίς ἀγάπη, ἀλλά καί ἡ οὐσιαστικότερη ἔκφραση τῆς ἀγάπης γιά τόν ἀδελφό εἶναι ἡ προσευχή γι’αὐτόν. Ἡ προσωπική προσευχή δέν μπορεῖ νά ἀντικαταστήσει τή λειτουργική τῆς Θ. Λειτουργίας καί τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, ὅπως καί ἡ λειτουργική προσευχή δέν καταργεῖ τήν προσωπική προσευχή τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος πού στό χρόνο τῆς ζωῆς του βάζει τήν προσευχή σάν τό κύριο συστατικό του, θά μπορέση νά διαφυλάξη τή ζωή του καί νά ἐξαγοράση τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ΑΜΗΝ!

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

Τετάρτη, 28 Αυγούστου 2013

Την Παρασκευή 30 Αυγούστου συνέρχεται η Δ.Ι.Σ. /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Συνέρχεται, την Παρασκευή 30 Αυγούστου ώρα 9 π.μ., η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, της 156ης Συνοδικής Περιόδου, για να ασχοληθεί με θέματα της Ημερησίας Διατάξεως. Η Συνεδρία θα συνεχισθεί και το απόγευμα της ιδίας ημέρας ώρα 5,30 μ.μ.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος θα τελειώσει τις εργασίες της με την Συνεδρία του Σαββάτου 31 Αυγούστου 2013.

Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΕΝ ΤΩ ΙΕΡΩ ΝΑΩ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Δευτέρα, 26 Αυγούστου 2013


Ο ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ ΚΑΙ Η ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ/ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ /ΠΗΓΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΧΙΟΥ  

Άγιος Φανούριος
Ένας άγνωστος άγιος στις αγιολογικές πηγές, για τον οποίο δεν γνωρίζουμε ούτε τον τόπο της καταγωγής του, ούτε τα ονόματα των γονέων του, ούτε τη χρονολογική περίοδο, που έζησε, γίνεται γνωστός και καθιερώνεται στη συνείδηση των ορθοδόξων από την εύρεση της εικόνος του τον 14ο αιώνα στη Ρόδο. Ο λόγος για τον Άγιο Φανούριο, τον λαοφιλή και νεοφανή αυτό άγιο της Εκκλησίας μας, του οποίου την εύρεση της εικόνος από τον Μητροπολίτη Ρόδου Νείλο, εορτάζουμε κάθε χρόνο στις 27 Αυγούστου. Η εικόνα αυτή έφερε την επιγραφή «Άγιος Φανούριος» και απεικόνιζε τον άγιο με στρατιωτική στολή περιστοιχιζόμενο από δώδεκα σκηνές του βίου του. Μετά τη Ρόδο η τιμή του νεοφανούς αυτού Αγίου της Εκκλησίας μας μεταφέρεται στην Κρήτη, όπου γίνεται ιδιαίτερα γνωστός μετά το θαύμα της απελευθέρωσης τριών Κρητικών ιεροδιακόνων από τους Αγαρηνούς, που τους συνέλαβαν αιχμάλωτους και τους μετέφεραν στη Ρόδο. 


Τα δύο αυτά γεγονότα, δηλαδή η εύρεση της εικόνος του Αγίου στη Ρόδο και το επιτελεσθέν θαύμα συνέβαλαν στην καθιέρωση της τιμής του όχι μόνο στη Ρόδο και την Κρήτη, αλλά και σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να συγκαταλέγεται ως ένας από τους πιο δημοφιλείς αγίους της Ορθοδοξίας. Εκτός όμως από τα δύο αυτά γεγονότα, τίποτα άλλο δεν μας είναι γνωστό για τον Άγιο Φανούριο. 

Για να καλυφθεί το κενό για περισσότερες πληροφορίες για τον άγνωστο στα συναξάρια άγιο, δημιουργήθηκαν από τη λαϊκή πίστη διάφορες φανταστικές ιστορίες και ανευλαβή μυθεύματα, τα οποία όχι μόνο δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αλλά είναι και ασυμβίβαστα προς την ορθόδοξη πίστη και λατρεία του λαού μας, όπως χαρακτηριστικά τονίζει στο ευσύνοπτο βιβλίο του «Πλάνες και η Αλήθεια» ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ηλείας κ. Γερμανός. Το αρνητικό βέβαια σ’ αυτή την περίπτωση είναι ότι πολλά από αυτά καλλιεργήθηκαν και παγιώθηκαν δια μέσου των αιώνων σε τέτοιο βαθμό και με τέτοιο τρόπο, ώστε να θεωρούνται ως ιστορικά τεκμηριωμένα γεγονότα, που προσβάλλουν τόσο την αξιοπιστία της ορθόδοξης πνευματικής ζωής όσο και τη νοητική αντίληψη των χριστιανών. 

Για παράδειγμα από την παρετυμολογία του ονόματος Φανούριος, που έχει να κάνει με το ρήμα φανερώνω, δημιουργήθηκε η μυθώδης αντίληψη, ότι ο Άγιος Φανούριος είναι ειδικός στην ανεύρεση των χαμένων αντικειμένων. Γι’ αυτό τον λόγο όσοι έχουν χάσει κάποιο αντικείμενο ή οι ανύπαντρες κοπέλες, που ψάχνουν να βρουν γαμπρό, φτιάχνουν μία πίτα, την επονομαζόμενη φανουρόπιτα, την οποία μοιράζουν επικαλούμενοι το όνομα του Αγίου. Στην πραγματικότητα όμως πουθενά στον βίο του Αγίου δεν έχουμε αναφορά για ανεύρεση χαμένων αντικειμένων ή για φανέρωση προσώπων ή για παρασκευή πίτας από τον Άγιο ή προς τιμήν του Αγίου. Παρόλα αυτά κατ’ οικονομία μπορούμε να αποδεχθούμε μέσα στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας την παρασκευή πίτας προς τιμήν του νεοφανούς Αγίου Φανουρίου από ευλάβεια στον Άγιο και μόνο, όπως κατά τον ίδιο τρόπο συνηθίζουμε να παρασκευάζουμε και να προσφέρουμε άρτους και κόλλυβα προς τιμήν των εορταζομένων αγίων. Γι’ αυτόν τον σκοπό άλλωστε υπάρχει και η σχετική ευχή της Εκκλησίας μας. 

Άγιος Φανούριος
Αυτό όμως που ξεπερνά κάθε φαντασία και αποτελεί μια ανιστόριστη και μυθώδη δοξασία είναι η παρασκευή της φανουρόπιτας για τη συγχώρηση της ψυχής της αμαρτωλής μητέρας του Αγίου. Σύμφωνα μάλιστα με τη λαϊκή πίστη η μητέρα του υπήρξε αφιλόδωρη και αμαρτωλή και βασανιζόταν στην κόλαση. Γι’ αυτό τον λόγο ο Άγιος Φανούριος παρακάλεσε τους χριστιανούς να προσεύχονται για την ψυχή της και να φτιάχνουν πίτα για τη συγχώρησή της. Η λαϊκή αυτή δοξασία, όταν μάλιστα συνδυάζεται και με την επίκληση του ονόματος της μητέρας του Αγίου, προσβάλλει την ορθόδοξη πίστη και λατρεία του λαού μας, αλλά και τον ίδιο τον Άγιο, αφού η προσφερόμενη φανουρόπιτα δεν προορίζεται για τον νεοφανή Άγιο Φανούριο, αλλά για την ψυχή της μητέρας του, για την οποία σύμφωνα με τις υπάρχουσες πηγές δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτα. 

Οι λαϊκές δοξασίες για τον Άγιο Φανούριο, αλλά και για άλλους αγίους της Εκκλησίας μας, έχουν βέβαια ένα ιδιαίτερο λαογραφικό ενδιαφέρον για τον λαϊκό πολιτισμό της πατρίδος μας και την επιστήμη της λαογραφίας, αφού καταδεικνύουν τον τρόπο, με τον οποίο ο ευσεβής ελληνικός λαός έχει αγκαλιάσει τους αγίους και τους έχει βάλει στην καθημερινή ζωή και τα προβλήματά του. 

Είναι όμως και επιτακτική ανάγκη να διαχωρίσουμε την πράγματι ενδιαφέρουσα για κάθε φιλίστορα μελετητή λαογραφική προσέγγιση των αγίων του τόπου μας από την υγιή και αληθινή ελληνορθόδοξη παράδοση και πίστη του λαού μας, η οποία θα πρέπει να είναι απαλλαγμένη από την αρρωστημένη θρησκοληψία, τις μαγικές προλήψεις και τις λαϊκές δοξασίες και δεισιδαιμονίες. 

Ας ευχηθούμε ολόψυχα ο Πανάγαθος Θεός δια πρεσβειών του Αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Φανουρίου του νεοφανούς και θαυματουργού να μας αποκαλύψει στο μέλλον θαυμαστά σημεία και γεγονότα από τον βίο του λαοφιλούς αυτού Αγίου της Εκκλησίας μας. 

Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος 
Εκπαιδευτικός 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 
  •  Παρασκευοπούλου Γερμανού, Μητροπολίτου Ηλείας, Πλάνες και η Αλήθεια, Αποστολική Διακονία, Β΄ Έκδοση, Αθήνα 2001. 
  •  Χατζηφώτη Ι.Μ., Ορθοδοξία και λαϊκές δοξασίες, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1996.
 ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ
(Σκλαβιά, 24 Αυγούστου 2013)
 
<<Ως δ΄αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών>>.
 
          Σεβασμιώτατε πάτερ και Δέσποτα, Αγαπητοί Αδελφοί,
 
Χρέος ιερό και μνήμη νοσταλγική μας οδηγούν στον φιλόξενο τούτο χώρο των θερινών κατασκηνώσεων του Τμήματος Χίου της Πανελληνίου Ενώσεως Γονέων <<Η Χριστιανική Αγωγή>>, όπου η αγάπη και ο κατά Θεόν ζήλος ευλαβών αδελφών ανήγειραν τον απέρριτο μα περικαλλή Ναό του Αγίου Ιερομάρτυρος Κοσμά του Αιτωλού, του οποίου τη μνήμη σήμερα επιτελούμε.
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που γεννήθηκε το 1714, υπήρξε ο μεγαλύτερος φωτιστής του ελληνικού Γένους στους χρόνους της λεγόμενης περιόδου του Διαφωτισμού. Κινούμενος από τα ιερά αισθήματα που πηγάζει το χρέος έναντι της Εκκλησίας και της πατρίδας, έννοιες απόλυτα συνυφασμένες και σφιχταγκαλιασμένες, άρρηκτα συνδεδεμένες με τον αγώνα των Ελλήνων στα χρόνια του υπόδουλου Γένους, διήνυσε βίο ασκητικό αλλά και παράλληλα ιεραποστολικό, εν τέλει δε μαρτυρικό. Πόσα και πόσα έπραξε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για τους Χριστιανούς, για τους Έλληνες Χριστιανούς ! Και πόσα υπέστη ένεκα τούτων !
Καταρχήν υπήρξε ενάρετος Μοναχός. Ολόκληρη η ζωή του διαπνέετο από το άρωμα της Ορθόδοξης βιοτής. Υπήρξε λαμπρός ιεραπόστολος. Δεν θα ήταν υπερβολή να τον συγκρίνουμε, ως Ιεραπόστολο, ακόμη και με τον Απόστολο Παύλο. Ο ίδιος πραγματοποίησε τέσσερις περιοδείες, καλύπτοντας εκτάσεις και πληθυσμό που σήμερα διακρίνεται σε πέντε κράτη: Ελλάδα, Τουρκία, Αλβανία, Βουλγαρία, πρώην Γιουγκοσλαβία. Υπήρξε αποστολικός Ιεροκήρυκας και Διδάσκαλος, πρότυπο των Ιεροκηρύκων. Πελοπόννησος, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Ήπειρος, Ιόνιο, Μακεδονία, Βόρειος Ήπειρος, Θράκη, Αιγαίο, υπήρξαν σταθμοί του κηρύγματος του πατρό- Κοσμά. Ο λόγος του σωτήριος. Η αλήθεια του Ευαγγελίου να καταστεί γνωστή, να γίνει κτήμα ακόμη και στον πιο απλό, τον πιο αμόρφωτο (κατά κόσμον), τον πιο απόμακρο χριστιανό. Πάντοτε ανέφερε ότι τέσσερα είναι τα αναγκαία που οδηγούν στη σωτηρία: Εξομολόγηση, Αγάπη, Εκκλησιασμός, Ελεημοσύνη. Υπήρξε φωτιστής του υπόδουλου Γένους. Στον αντίποδα εκείνων που μιλούσαν αλλού για την θύραθεν, την κοσμική παιδεία και τη σχέση της με την απελευθέρωση του υπόδουλου Γένους, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μίλησε για την μόρφωση του ανθρώπου που προέρχεται από την χριστιανική παιδεία, ως επάξιος συνεχιστής του έργου των Τριών Ιεραρχών και των Πατέρων της Εκκλησίας μας οι οποίοι μιλούσαν για μόρφωση και παιδεία που, όμως, επίκεντρό της έχει τον Χριστό, την Ορθοδοξία, όχι το άθεο πνεύμα της δύσης που στηριζόταν στην αδυναμία της στείρας γνώσης και μόνον. Και επαληθεύθηκε πλήρως ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός σε όσα έλεγε και δίδασκε. Διότι τα γεγονότα που επακολούθησαν απέδειξαν ότι ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός στηριζόταν στην αθεΐα και μοναδικό δίδαγμα είχε την γνώση. Όμως, κατά τον Μέγα Βασίλειο <<γνώσις άνευ αρετής κοσμουμένη, πανουργία εστί>>. Η γνώση που δεν έχει λουστεί μέσα στο φως του Χριστού, καταντά πανάκεια, στείρα γνώση, ενίοτε δε καταστρεπτική για έθνη και πολιτισμούς. Κανένας άλλος διδάσκαλος της σύγχρονης, νεοελληνικής ιστορίας δεν προσέφερε στο Γένος μας όσα ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Τα δημοτικά σχολεία που ίδρυσε εκατοντάδες, τα γυμνάσια δεκάδες, οι Ναοί που ανήγειρε, επίσης δεκάδες. Όλα ανιδιοτελώς, όλα προς δόξαν Χριστού, όλα για τη σωτηρία των ανθρώπων, των συνανθρώπων του. Έτσι έβλεπε και έτσι λειτουργούσε ο πατρό- Κοσμάς στην ιερή του αυτή διακονία. Υπήρξε λαμπρός Προφήτης. Κανένας άλλος Πατέρας της Εκκλησίας μας στους σύγχρονους καιρούς δεν έδωσε τόσα σημεία (προφητείες) όσα ο Άγιος Κοσμάς. Επαληθεύτηκε τριάντα, πενήντα, εκατό, εκατόν πενήντα χρόνια μετά την προς Κύριον μαρτυρική του εκδημία, επαληθεύεται και στις ημέρες μας με όσα συμβαίνουν. Εάν αναζητήσει κάποιος τις προφητείες του και τις μελετήσει θα διαπιστώσει του λόγου το αληθές. Τέλος δε, υπήρξε ένδοξος Ιερομάρτυρας. Κι αν ο ίδιος, ιεραποστολικά κινούμενος, κατόρθωσε πολλά για τη μεταστροφή του αγνοούντος τις Ευαγγελικές αλήθειες λαού, με το μαρτύριο του -υπέρ πίστεως αλλά και πατρίδος- πέτυχε περισσότερα. Δεν δειλίασε στιγμή, δεν λιποψύχησε, δεν εγκατέλειψε τον αγώνα του, αν και θα μπορούσε. Η ιερή του αποστολή επισφραγίστηκε με τον στέφανο του μαρτυρίου στις 24 Αυγούστου του έτους 1779, όταν οι τύραννοι τον οδήγησαν στην αγχόνη, κοντά στο χωριό Κολικόντασι της Βορείου Ηπείρου.
Αναρίθμητα όσα μπορεί κανείς να πει για τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Στεκόμαστε σε λίγα: Ο ίδιος, ακτινοβόλησε από όπου πέρασε την αγάπη του, μέσα από έργα ευποιίας και αρετής. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Αποστόλου των Εθνών, Παύλου, ο οποίος προέτρεπε τον μαθητή του Τίτο <<Μανθανέτωσαν και οι ημέτεροι καλών έργων προίστασθαι εις τας αναγκαίας χρείας ίνα μη ώσιν άκαρποι>>(Τιτ. Γ΄, 14). Ο Άγιος Κοσμάς είχε σπλάχνα πατρικά. Πονούσε, συνέπασχε με τον λαό του Κυρίου που βρισκόταν σε καθημερινό μαρτύριο υπό τυραννικό καθεστώς. Αισθανόταν τις ανάγκες των χριστιανών, ηθικές και υλικές και με τον λόγο του Θεού συγκινούσε, καλώντας σε σωτηρία, αλλά και σε φιλανθρωπία υπέρ εκείνων που στερούνταν βασικές ανάγκες της ζωής. Προκαλούσε τη συμπάθεια αλλά και διήγειρε τα φιλάνθρωπα αισθήματα, με την δύναμη της θείας χάριτος, ωθώντας τον λαό σε έργα κοινής ωφελείας.
Πρώτο χαρακτηριστικό παράδειγμα: Στα παλάτια των Τούρκων πασσάδων υπηρετούσαν νεαρές χριστιανές γυναίκες οι οποίες γαλουχούσαν τα παιδιά των τυράννων και κινδύνευαν να παρασυρθούν στη διαφθορά και να χαθούν. Ό Άγιος Κοσμάς κατόρθωσε να πείσει πολλούς Τούρκους να απομακρύνουν τις γυναίκες αυτές λέγοντάς τους ότι, λόγω της ακολασίας, θα επισύρουν την οργή του Ουρανού και η φυλή τους θα εξαλειφθεί από προσώπου γης. ‘Έτσι, κατά τον ιστορικό Ζώτο Μολοττό, συγγραφέα του λεξικού των Αγίων Πάντων, κατόπιν ενεργειών του Αγίου Κοσμά σώθηκαν περί τις 1.500 χριστιανές γυναίκες από την ακολασία και απελευθερώθηκαν.
Δεύτερο παράδειγμα: Στα περισσότερα χωριά Ηπείρου, Μακεδονίας και Αλβανίας δεν υπήρχαν κολυμβήθρες, με αποτέλεσμα η βάπτιση των νηπίων να γίνεται εσφαλμένα. Ό Άγιος έφριξε για την σοβαρή αυτή ατέλεια και έπεισε τους πλουσίους ομογενείς της Κωνσταντινούπολης και των Ιωαννίνων να κατασκευάσουν με δαπάνες τους κολυμβήθρες. Έτσι, 4.000 κολυμβήθρες κατασκευάστηκαν και εστάλησαν σε όλες τις ενορίες των χωριών που δεν είχαν.
Τρίτο παράδειγμα: Χιλιάδες ορφανά περιφέρονταν στους δρόμους, νηστικά, γυμνά, άπλυτα, ρακένδυτα. Οι γονείς τους είχαν σκοτωθεί από τους τυράννους. Ό Άγιος, σε όλα του τα κηρύγματα έκανε λόγο για υιοθεσία των παιδιών αυτών, ιδιαιτέρως από γονείς που στερούντο τέκνων. Πολλοί τον άκουσαν και σώθηκαν εκατοντάδες ορφανά από την πείνα αλλά και την εκμετάλλευση.
Τέταρτο παράδειγμα: Περιερχόμενος ο Άγιος Κοσμάς τα χωριά της υπαίθρου διαπίστωνε ότι οι γνωρίζοντες γράμματα, γραφή, ανάγνωση και αριθμητική ήσαν ελάχιστοι. Μιλά με μεγάλη θέρμη προς τον λαό για την αξία των γραμμάτων, την αναγκαιότητα της Χριστιανικής παιδείας και ανατροφής της νέας γενιάς, η οποία αργότερα δημιούργησε το θαύμα της επανάστασης του 1821. Ένα θαύμα που όσο κι αν επιχειρούν κάποιοι να αποδώσουν στη σοφία και την κοσμική μόρφωση αδυνατούν να αποτυπώσουν την ιστορική αλήθεια η οποία διακηρύσσει στους αιώνες, μαζί με τον πατρό-Κοσμά ότι όλα έγιναν <<πρώτα για του Χριστού την πίστη την Αγία κι έπειτα για της πατρίδος την ελευθερία>>. <<Ανοίξατε σχολεία- κήρυττε ο Άγιος-να σπουδάζετε και εσείς, αδελφοί μου, να μανθάνετε γράμματα, όσον μπορείτε. Και αν δεν εμάθατε οι πατέρες, να σπουδάζετε τα παιδιά σας να μανθάνουν τα Ελληνικά, διότι και η Εκκλησία μας είναι εις την Ελληνικήν. Και αν δεν σπουδάσεις τα Ελληνικά, αδελφέ μου, δεν μπορείς να καταλάβεις εκείνα που ομολογεί η Εκκλησία μας. Καλύτερον, αδελφέ μου, να έχεις Ελληνικόν σχολείον εις την χώραν σου, παρά να έχεις βρύσες και ποτάμια, και ωσάν μάθει το παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται άνθρωπος. Το σχολείον ανοίγει τας εκκλησίας, το σχολείον ανοίγει τα Μοναστήρια>>.  Με τις ενέργειες του Αγίου κτίστηκαν 210 Ελληνικά σχολεία (δηλαδή Γυμνάσια) και 1.100 Δημοτικά άρχισαν να λειτουργούν, στα οποία μάθαιναν ανάγνωση και γραφή. Ποιος άλλος φώτισε, βοήθησε, μόρφωσε τόσο τους υπόδουλους Έλληνες όσο ο Άγιος Κοσμάς ? Επάξια έχει χαρακτηριστεί Ισαπόστολος και Διδάσκαλος του Γένους μας.  Θα ρωτήσει κάποιος: <<Και που έβρισκε ο Άγιος τα χρήματα να τα κάνει όλα αυτά ?>>. Αυτός ο ίδιος χρήματα δεν είχε. Ήταν υλικά φτωχός, ακτήμων όπως ο Χριστός. <<Εγώ, αδελφοί μου, -έλεγε-με την χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού του Εσταυρωμένου και Θεού δεν έχω μήτε σακούλα, μήτε σπίτι, μήτε κασσέλα, μήτε άλλο ράσο από αυτό που φορώ, αλλ΄ακόμη παρακαλώ τον Κύριο μου μέχρι τέλους της ζωής μου να με αξιώσει να μην αποκτήσω σακούλα, διότι ωσάν κάμω αρχήν να παίρνω άσπρα (δηλαδή χρήματα) ευθύς έχασα τους αδελφούς μου και δεν ημπορώ και τα δύο, ή τον Θεόν ή τον διάβολον>>. Πώς, λοιπόν, κατόρθωσε να φτιάξει σχολεία ? Ό Άγιος Κοσμάς, κατά τις περιοδείες του, έβλεπε ότι οι γυναίκες των εύπορων οικογενειών αγαπούσαν την πολυτέλεια και τους στολισμούς με ακριβά δακτυλίδια, βραχιόλια, σκουλαρίκια, καδένες από χρυσές λίρες και φλουριά, κ.α. Στολισμός ματαιότητας. Από αυτά, με την πειθώ του κηρύγματος, μα πάνω από όλα τη χάρη του Θεού, κατόρθωσε να τις πείσει να τα διαθέσουν για αυτό τον ιερό σκοπό. Από τον θησαυρό αυτό κτίστηκαν τα 210 σχολεία και σιτίστηκαν χιλιάδες παιδιά.
Θα περατώσουμε τον σύντομο λόγο μας, με ένα πέμπτο παράδειγμα, επίκαιρο σήμερα όσο ποτέ άλλοτε. Σήμερα που, άθεοι, υλιστές και ξενοκίνητοι πολιτικοί επιχειρούν να καταργήσουν την θεοίδρυτη αργία της Κυριακής ημέρας, ο Άγιος Κοσμάς έρχεται να δώσει την απάντηση που πρέπει και που διεκήρυξε πρώτα εκείνος πριν από δυόμιση αιώνες. Με την πύρινη διδασκαλία του κατόρθωσε να καταργήσει τα παζάρια της Κυριακής και να μεταφέρει τη δραστηριότητα αυτή την ημέρα του Σαββάτου. Για τούτο και τον μίσησαν θανάσιμα οι Εβραίοι. Δίδαξε όσο κανένας άλλος την αξία της Κυριακής και καυτηρίασε όσους βεβηλώνουν την ημέρα αυτή. <<Εκείνο το κέρδος οπού γίνεται την Κυριακήν είναι αφορισμένο και κατηραμένο και βάζετε φωτιά στο σπίτι σας και όχι ευλογία. Την φυλάγετε την Κυριακήν ? Αν είστε χριστιανοί, να την φυλάγετε>> διεκήρυττε. Ασφαλώς συνιστούσε την εργασία. Ήθελε όλοι οι χριστιανοί να αγαπούν την εργασία, να καλλιεργούν εντατικά τη γη, ιδίως να φυτεύουν δέντρα. <<Όσοι δεν αγαπούν τα δέντρα και τα φυτά θα ζουν φτωχικά>> έλεγε. Και με τη δική του συμβολή, δεκάδες χιλιάδες άγρια δέντρα μπολιάστηκαν και έγιναν καρποφόρα.
 
Σεβασμιώτατε,
Αυτός ήταν, επιγραμματικά, ο Άγιος Ιερομάρτυρας Κοσμάς ο Αιτωλός, του οποίου τη μνήμη εορτάζουμε.
Δεηθείτε, η μορφή και το έργο του λαμπρού αυτού αγωνιστή του Χριστού μας, της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, να εμπνεύσει σήμερα τους συνέλληνες, τώρα που το παράδειγμά του είναι άξιο μίμησης όσο ποτέ άλλοτε. Μέσα στην κρίση των αξιών και των Αρχών που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος, η μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού έρχεται να δείξει τον ορθό δρόμο για τη σωτηρία μας, ως έθνους, ως λαού, ως ψυχών που ελπίζουν και θαρρεύουν έχοντας πίστη στον Κύριο της δόξης. Και που γνωρίζουν ότι, της όποιας οικονομικής ή κοινωνικής κρίσης προηγείται η ηθική.
Εύχεσθε ! –
 
Γεώργιος  Φωτ.  Παπαδόπουλος
Κήρυξ  του  θείου  λόγου
 
            
Πηγές- Βοηθήματα:
(+) Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου- Μητροπολίτου Φλωρίνης
<<Ο  ΑΓΙΟΣ  ΚΟΣΜΑΣ  Ο  ΑΙΤΩΛΟΣ>>
Έκδοση (Λ΄-30η) Ιεραποστολικής Αδελφότητος <<ΣΤΑΥΡΟΣ>>, Αθήνα 2010
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΟΤΑΤΑ ΤΟΝ Κ.Γ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΟΜΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΘΕΑΡΕΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ

ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ
(Σκλαβιά, 24 Αυγούστου 2013)
 
<<Ως δ΄αν ποιήση και διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών>>.
 
          Σεβασμιώτατε πάτερ και Δέσποτα, Αγαπητοί Αδελφοί,
 
Χρέος ιερό και μνήμη νοσταλγική μας οδηγούν στον φιλόξενο τούτο χώρο των θερινών κατασκηνώσεων του Τμήματος Χίου της Πανελληνίου Ενώσεως Γονέων <<Η Χριστιανική Αγωγή>>, όπου η αγάπη και ο κατά Θεόν ζήλος ευλαβών αδελφών ανήγειραν τον απέρριτο μα περικαλλή Ναό του Αγίου Ιερομάρτυρος Κοσμά του Αιτωλού, του οποίου τη μνήμη σήμερα επιτελούμε.
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που γεννήθηκε το 1714, υπήρξε ο μεγαλύτερος φωτιστής του ελληνικού Γένους στους χρόνους της λεγόμενης περιόδου του Διαφωτισμού. Κινούμενος από τα ιερά αισθήματα που πηγάζει το χρέος έναντι της Εκκλησίας και της πατρίδας, έννοιες απόλυτα συνυφασμένες και σφιχταγκαλιασμένες, άρρηκτα συνδεδεμένες με τον αγώνα των Ελλήνων στα χρόνια του υπόδουλου Γένους, διήνυσε βίο ασκητικό αλλά και παράλληλα ιεραποστολικό, εν τέλει δε μαρτυρικό. Πόσα και πόσα έπραξε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για τους Χριστιανούς, για τους Έλληνες Χριστιανούς ! Και πόσα υπέστη ένεκα τούτων !
Καταρχήν υπήρξε ενάρετος Μοναχός. Ολόκληρη η ζωή του διαπνέετο από το άρωμα της Ορθόδοξης βιοτής. Υπήρξε λαμπρός ιεραπόστολος. Δεν θα ήταν υπερβολή να τον συγκρίνουμε, ως Ιεραπόστολο, ακόμη και με τον Απόστολο Παύλο. Ο ίδιος πραγματοποίησε τέσσερις περιοδείες, καλύπτοντας εκτάσεις και πληθυσμό που σήμερα διακρίνεται σε πέντε κράτη: Ελλάδα, Τουρκία, Αλβανία, Βουλγαρία, πρώην Γιουγκοσλαβία. Υπήρξε αποστολικός Ιεροκήρυκας και Διδάσκαλος, πρότυπο των Ιεροκηρύκων. Πελοπόννησος, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Ήπειρος, Ιόνιο, Μακεδονία, Βόρειος Ήπειρος, Θράκη, Αιγαίο, υπήρξαν σταθμοί του κηρύγματος του πατρό- Κοσμά. Ο λόγος του σωτήριος. Η αλήθεια του Ευαγγελίου να καταστεί γνωστή, να γίνει κτήμα ακόμη και στον πιο απλό, τον πιο αμόρφωτο (κατά κόσμον), τον πιο απόμακρο χριστιανό. Πάντοτε ανέφερε ότι τέσσερα είναι τα αναγκαία που οδηγούν στη σωτηρία: Εξομολόγηση, Αγάπη, Εκκλησιασμός, Ελεημοσύνη. Υπήρξε φωτιστής του υπόδουλου Γένους. Στον αντίποδα εκείνων που μιλούσαν αλλού για την θύραθεν, την κοσμική παιδεία και τη σχέση της με την απελευθέρωση του υπόδουλου Γένους, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μίλησε για την μόρφωση του ανθρώπου που προέρχεται από την χριστιανική παιδεία, ως επάξιος συνεχιστής του έργου των Τριών Ιεραρχών και των Πατέρων της Εκκλησίας μας οι οποίοι μιλούσαν για μόρφωση και παιδεία που, όμως, επίκεντρό της έχει τον Χριστό, την Ορθοδοξία, όχι το άθεο πνεύμα της δύσης που στηριζόταν στην αδυναμία της στείρας γνώσης και μόνον. Και επαληθεύθηκε πλήρως ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός σε όσα έλεγε και δίδασκε. Διότι τα γεγονότα που επακολούθησαν απέδειξαν ότι ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός στηριζόταν στην αθεΐα και μοναδικό δίδαγμα είχε την γνώση. Όμως, κατά τον Μέγα Βασίλειο <<γνώσις άνευ αρετής κοσμουμένη, πανουργία εστί>>. Η γνώση που δεν έχει λουστεί μέσα στο φως του Χριστού, καταντά πανάκεια, στείρα γνώση, ενίοτε δε καταστρεπτική για έθνη και πολιτισμούς. Κανένας άλλος διδάσκαλος της σύγχρονης, νεοελληνικής ιστορίας δεν προσέφερε στο Γένος μας όσα ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Τα δημοτικά σχολεία που ίδρυσε εκατοντάδες, τα γυμνάσια δεκάδες, οι Ναοί που ανήγειρε, επίσης δεκάδες. Όλα ανιδιοτελώς, όλα προς δόξαν Χριστού, όλα για τη σωτηρία των ανθρώπων, των συνανθρώπων του. Έτσι έβλεπε και έτσι λειτουργούσε ο πατρό- Κοσμάς στην ιερή του αυτή διακονία. Υπήρξε λαμπρός Προφήτης. Κανένας άλλος Πατέρας της Εκκλησίας μας στους σύγχρονους καιρούς δεν έδωσε τόσα σημεία (προφητείες) όσα ο Άγιος Κοσμάς. Επαληθεύτηκε τριάντα, πενήντα, εκατό, εκατόν πενήντα χρόνια μετά την προς Κύριον μαρτυρική του εκδημία, επαληθεύεται και στις ημέρες μας με όσα συμβαίνουν. Εάν αναζητήσει κάποιος τις προφητείες του και τις μελετήσει θα διαπιστώσει του λόγου το αληθές. Τέλος δε, υπήρξε ένδοξος Ιερομάρτυρας. Κι αν ο ίδιος, ιεραποστολικά κινούμενος, κατόρθωσε πολλά για τη μεταστροφή του αγνοούντος τις Ευαγγελικές αλήθειες λαού, με το μαρτύριο του -υπέρ πίστεως αλλά και πατρίδος- πέτυχε περισσότερα. Δεν δειλίασε στιγμή, δεν λιποψύχησε, δεν εγκατέλειψε τον αγώνα του, αν και θα μπορούσε. Η ιερή του αποστολή επισφραγίστηκε με τον στέφανο του μαρτυρίου στις 24 Αυγούστου του έτους 1779, όταν οι τύραννοι τον οδήγησαν στην αγχόνη, κοντά στο χωριό Κολικόντασι της Βορείου Ηπείρου.
Αναρίθμητα όσα μπορεί κανείς να πει για τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Στεκόμαστε σε λίγα: Ο ίδιος, ακτινοβόλησε από όπου πέρασε την αγάπη του, μέσα από έργα ευποιίας και αρετής. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Αποστόλου των Εθνών, Παύλου, ο οποίος προέτρεπε τον μαθητή του Τίτο <<Μανθανέτωσαν και οι ημέτεροι καλών έργων προίστασθαι εις τας αναγκαίας χρείας ίνα μη ώσιν άκαρποι>>(Τιτ. Γ΄, 14). Ο Άγιος Κοσμάς είχε σπλάχνα πατρικά. Πονούσε, συνέπασχε με τον λαό του Κυρίου που βρισκόταν σε καθημερινό μαρτύριο υπό τυραννικό καθεστώς. Αισθανόταν τις ανάγκες των χριστιανών, ηθικές και υλικές και με τον λόγο του Θεού συγκινούσε, καλώντας σε σωτηρία, αλλά και σε φιλανθρωπία υπέρ εκείνων που στερούνταν βασικές ανάγκες της ζωής. Προκαλούσε τη συμπάθεια αλλά και διήγειρε τα φιλάνθρωπα αισθήματα, με την δύναμη της θείας χάριτος, ωθώντας τον λαό σε έργα κοινής ωφελείας.
Πρώτο χαρακτηριστικό παράδειγμα: Στα παλάτια των Τούρκων πασσάδων υπηρετούσαν νεαρές χριστιανές γυναίκες οι οποίες γαλουχούσαν τα παιδιά των τυράννων και κινδύνευαν να παρασυρθούν στη διαφθορά και να χαθούν. Ό Άγιος Κοσμάς κατόρθωσε να πείσει πολλούς Τούρκους να απομακρύνουν τις γυναίκες αυτές λέγοντάς τους ότι, λόγω της ακολασίας, θα επισύρουν την οργή του Ουρανού και η φυλή τους θα εξαλειφθεί από προσώπου γης. ‘Έτσι, κατά τον ιστορικό Ζώτο Μολοττό, συγγραφέα του λεξικού των Αγίων Πάντων, κατόπιν ενεργειών του Αγίου Κοσμά σώθηκαν περί τις 1.500 χριστιανές γυναίκες από την ακολασία και απελευθερώθηκαν.
Δεύτερο παράδειγμα: Στα περισσότερα χωριά Ηπείρου, Μακεδονίας και Αλβανίας δεν υπήρχαν κολυμβήθρες, με αποτέλεσμα η βάπτιση των νηπίων να γίνεται εσφαλμένα. Ό Άγιος έφριξε για την σοβαρή αυτή ατέλεια και έπεισε τους πλουσίους ομογενείς της Κωνσταντινούπολης και των Ιωαννίνων να κατασκευάσουν με δαπάνες τους κολυμβήθρες. Έτσι, 4.000 κολυμβήθρες κατασκευάστηκαν και εστάλησαν σε όλες τις ενορίες των χωριών που δεν είχαν.
Τρίτο παράδειγμα: Χιλιάδες ορφανά περιφέρονταν στους δρόμους, νηστικά, γυμνά, άπλυτα, ρακένδυτα. Οι γονείς τους είχαν σκοτωθεί από τους τυράννους. Ό Άγιος, σε όλα του τα κηρύγματα έκανε λόγο για υιοθεσία των παιδιών αυτών, ιδιαιτέρως από γονείς που στερούντο τέκνων. Πολλοί τον άκουσαν και σώθηκαν εκατοντάδες ορφανά από την πείνα αλλά και την εκμετάλλευση.
Τέταρτο παράδειγμα: Περιερχόμενος ο Άγιος Κοσμάς τα χωριά της υπαίθρου διαπίστωνε ότι οι γνωρίζοντες γράμματα, γραφή, ανάγνωση και αριθμητική ήσαν ελάχιστοι. Μιλά με μεγάλη θέρμη προς τον λαό για την αξία των γραμμάτων, την αναγκαιότητα της Χριστιανικής παιδείας και ανατροφής της νέας γενιάς, η οποία αργότερα δημιούργησε το θαύμα της επανάστασης του 1821. Ένα θαύμα που όσο κι αν επιχειρούν κάποιοι να αποδώσουν στη σοφία και την κοσμική μόρφωση αδυνατούν να αποτυπώσουν την ιστορική αλήθεια η οποία διακηρύσσει στους αιώνες, μαζί με τον πατρό-Κοσμά ότι όλα έγιναν <<πρώτα για του Χριστού την πίστη την Αγία κι έπειτα για της πατρίδος την ελευθερία>>. <<Ανοίξατε σχολεία- κήρυττε ο Άγιος-να σπουδάζετε και εσείς, αδελφοί μου, να μανθάνετε γράμματα, όσον μπορείτε. Και αν δεν εμάθατε οι πατέρες, να σπουδάζετε τα παιδιά σας να μανθάνουν τα Ελληνικά, διότι και η Εκκλησία μας είναι εις την Ελληνικήν. Και αν δεν σπουδάσεις τα Ελληνικά, αδελφέ μου, δεν μπορείς να καταλάβεις εκείνα που ομολογεί η Εκκλησία μας. Καλύτερον, αδελφέ μου, να έχεις Ελληνικόν σχολείον εις την χώραν σου, παρά να έχεις βρύσες και ποτάμια, και ωσάν μάθει το παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται άνθρωπος. Το σχολείον ανοίγει τας εκκλησίας, το σχολείον ανοίγει τα Μοναστήρια>>.  Με τις ενέργειες του Αγίου κτίστηκαν 210 Ελληνικά σχολεία (δηλαδή Γυμνάσια) και 1.100 Δημοτικά άρχισαν να λειτουργούν, στα οποία μάθαιναν ανάγνωση και γραφή. Ποιος άλλος φώτισε, βοήθησε, μόρφωσε τόσο τους υπόδουλους Έλληνες όσο ο Άγιος Κοσμάς ? Επάξια έχει χαρακτηριστεί Ισαπόστολος και Διδάσκαλος του Γένους μας.  Θα ρωτήσει κάποιος: <<Και που έβρισκε ο Άγιος τα χρήματα να τα κάνει όλα αυτά ?>>. Αυτός ο ίδιος χρήματα δεν είχε. Ήταν υλικά φτωχός, ακτήμων όπως ο Χριστός. <<Εγώ, αδελφοί μου, -έλεγε-με την χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού του Εσταυρωμένου και Θεού δεν έχω μήτε σακούλα, μήτε σπίτι, μήτε κασσέλα, μήτε άλλο ράσο από αυτό που φορώ, αλλ΄ακόμη παρακαλώ τον Κύριο μου μέχρι τέλους της ζωής μου να με αξιώσει να μην αποκτήσω σακούλα, διότι ωσάν κάμω αρχήν να παίρνω άσπρα (δηλαδή χρήματα) ευθύς έχασα τους αδελφούς μου και δεν ημπορώ και τα δύο, ή τον Θεόν ή τον διάβολον>>. Πώς, λοιπόν, κατόρθωσε να φτιάξει σχολεία ? Ό Άγιος Κοσμάς, κατά τις περιοδείες του, έβλεπε ότι οι γυναίκες των εύπορων οικογενειών αγαπούσαν την πολυτέλεια και τους στολισμούς με ακριβά δακτυλίδια, βραχιόλια, σκουλαρίκια, καδένες από χρυσές λίρες και φλουριά, κ.α. Στολισμός ματαιότητας. Από αυτά, με την πειθώ του κηρύγματος, μα πάνω από όλα τη χάρη του Θεού, κατόρθωσε να τις πείσει να τα διαθέσουν για αυτό τον ιερό σκοπό. Από τον θησαυρό αυτό κτίστηκαν τα 210 σχολεία και σιτίστηκαν χιλιάδες παιδιά.
Θα περατώσουμε τον σύντομο λόγο μας, με ένα πέμπτο παράδειγμα, επίκαιρο σήμερα όσο ποτέ άλλοτε. Σήμερα που, άθεοι, υλιστές και ξενοκίνητοι πολιτικοί επιχειρούν να καταργήσουν την θεοίδρυτη αργία της Κυριακής ημέρας, ο Άγιος Κοσμάς έρχεται να δώσει την απάντηση που πρέπει και που διεκήρυξε πρώτα εκείνος πριν από δυόμιση αιώνες. Με την πύρινη διδασκαλία του κατόρθωσε να καταργήσει τα παζάρια της Κυριακής και να μεταφέρει τη δραστηριότητα αυτή την ημέρα του Σαββάτου. Για τούτο και τον μίσησαν θανάσιμα οι Εβραίοι. Δίδαξε όσο κανένας άλλος την αξία της Κυριακής και καυτηρίασε όσους βεβηλώνουν την ημέρα αυτή. <<Εκείνο το κέρδος οπού γίνεται την Κυριακήν είναι αφορισμένο και κατηραμένο και βάζετε φωτιά στο σπίτι σας και όχι ευλογία. Την φυλάγετε την Κυριακήν ? Αν είστε χριστιανοί, να την φυλάγετε>> διεκήρυττε. Ασφαλώς συνιστούσε την εργασία. Ήθελε όλοι οι χριστιανοί να αγαπούν την εργασία, να καλλιεργούν εντατικά τη γη, ιδίως να φυτεύουν δέντρα. <<Όσοι δεν αγαπούν τα δέντρα και τα φυτά θα ζουν φτωχικά>> έλεγε. Και με τη δική του συμβολή, δεκάδες χιλιάδες άγρια δέντρα μπολιάστηκαν και έγιναν καρποφόρα.
 
Σεβασμιώτατε,
Αυτός ήταν, επιγραμματικά, ο Άγιος Ιερομάρτυρας Κοσμάς ο Αιτωλός, του οποίου τη μνήμη εορτάζουμε.
Δεηθείτε, η μορφή και το έργο του λαμπρού αυτού αγωνιστή του Χριστού μας, της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, να εμπνεύσει σήμερα τους συνέλληνες, τώρα που το παράδειγμά του είναι άξιο μίμησης όσο ποτέ άλλοτε. Μέσα στην κρίση των αξιών και των Αρχών που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος, η μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού έρχεται να δείξει τον ορθό δρόμο για τη σωτηρία μας, ως έθνους, ως λαού, ως ψυχών που ελπίζουν και θαρρεύουν έχοντας πίστη στον Κύριο της δόξης. Και που γνωρίζουν ότι, της όποιας οικονομικής ή κοινωνικής κρίσης προηγείται η ηθική.
Εύχεσθε ! –
 
Γεώργιος  Φωτ.  Παπαδόπουλος
Κήρυξ  του  θείου  λόγου
 
            
Πηγές- Βοηθήματα:
(+) Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου- Μητροπολίτου Φλωρίνης
<<Ο  ΑΓΙΟΣ  ΚΟΣΜΑΣ  Ο  ΑΙΤΩΛΟΣ>>
Έκδοση (Λ΄-30η) Ιεραποστολικής Αδελφότητος <<ΣΤΑΥΡΟΣ>>, Αθήνα 2010
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΟΤΑΤΑ ΤΟΝ Κ.Γ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΟΜΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΘΕΑΡΕΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

25 Αὐγούστου 2013 - Κυριακή Θ' /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Παρασκευή, 23 Αυγούστου 2013

25 Αὐγούστου 2013 - Κυριακή Θ' /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀριθμός 30
Κυριακή Θ΄
25 Αὐγούστου 2013
(Α΄ Κορ.. γ΄, 9 - 17)

«Ἕκαστος βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ»

Κτίζουν σήμερα οἱ ἄνθρωποι. Οἰκοδομοῦν σπίτια, καταστήματα, ἐργοστάσια. Ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα βρίσκεται σέ ἕναν οἰκοδομικό ὀργασμό. Ὅλη ὅμως αὐτή ἡ προσπάθεια θά ἀποδειχθῆ μάταιη, ἄν οἱ ἄνθρωποι δέν μάθουν πρῶτα νά οἰκοδομοῦν τή ζωή τους. Γι’αὐτό καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καλεῖ σήμερα τούς οἰκοδόμους τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ νά προσέξουν ἰδιαίτερα τό κτίσιμο τῆς ζωῆς. Καί σάν «σοφός ἀρχιτέκτων», στό σημερινό ἀνάγνωσμα, δίνει τίς προδιαγραφές γιά ἕνα ἔργο πνευματικῆς οἰκοδομήσεως τῆς ζωῆς.

Ὅπως καί σέ κάθε οἰκοδόμημα, ἔτσι καί στό οἰκοδόμημα τῆς ζωῆς χρειάζονται γερά θεμέλια.

Στίς πάσης φύσεως οἰκοδομές, θεμέλιο εἶναι ἕνας γερός βράχος ἤ σταθερά καί ἀμετακίνητα ἀγκωνάρια. Ἐπάνω σ’αὐτά στηρίζεται συνήθως ὁλόκληρο τό οἰκοδόμημα.

Τό θεμέλιο ὅμως τῆς ζωῆς εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, τονίζει σήμερα ὁ Ἀπόστολος. Αὐτός εἶναι τό θεμέλιο τῆς ζωῆς καί τῆς εὐτυχίας κάθε ἀνθρώπου. Τό θεμέλιο τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδας του. Τόν Κύριο Ἰησοῦ δέν Τόν ἀνεγνώρισαν καί δέν Τόν ἀναγνωρίζουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι σάν θεμέλιο τῆς ζωῆς. Παρ’ ὅλη ὅμως αὐτή τήν ἀντίδρασι καί τήν πολεμική ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Θεός τελικά ἀνέδειξε τόν Κύριο μοναδικό θεμέλιο τῆς ζωῆς καί τῆς ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητος. Ἔτσι ἐφαρμόσθηκε καί ἡ προφητεία τοῦ Δαβίδ γιά τόν Ἰησοῦ. «Ἡ πέτρα πού θεώρησαν ἀκατάλληλη οἱ κτίστες, ἔγινε τελικά τό ἀκρογωνιαῖο λιθάρι (=θεμέλιο) ὁλόκληρης τῆς οἰκοδομῆς» (Ματθ. κα΄, 42).

Πάνω στό αἰώνιο αὐτό θεμέλιο, τόν Ἰησοῦ Χριστό, στήριζε καί σύ, ἀδελφέ μου, τό οἰκοδόμημα τῆς ζωῆς σου. Πολλοί βέβαια γύρω σου προσπαθοῦν νά θεμελιώσουν τή ζωή τους πάνω στήν ἄμμο τοῦ χρήματος, μέσα στούς βάλτους τῆς πολύμορφης κακίας, πάνω στά σαπισμένα δοκάρια τῶν διαφόρων ἰδεολογιῶν καί θεωριῶν...Οἱ οἰκογένειες ὅμως πού διαλύονται, οἱ σταδιοδρομίες πού καταρρέουν καί οἱ ὑπολήψεις πού ἀνατινάσσονται, ἄς σέ πείσουν γιά τό μεγάλο λάθος τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν...

Διάλεξε, λοιπόν, τόν αἰώνιο βράχο, τόν Ἰησοῦ, καί ζήτησε πάνω σ’Αὐτόν νά στηρίζης τίς ἐπιδιώξεις καί τά σχέδιά σου, τούς πόθους καί τούς ὁραματισμούς σου, ὁλόκληρη τή ζωή σου. Στήριζε τήν ἀτομική, οἰκογενειακή καί ἐπαγγελματική σου ζωή στό νόμο τοῦ Εὐαγγελίου, στήν ἀγάπη, στή δικαιοσύνη. Ἐξάρτησε ὁλόκληρη τήν ὕπαρξί σου ἀπό τόν Χριστό. Στηρίξου ἐπάνω Του μέ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη. Καί θά βγῆς κερδισμένος. Θά κτίσης γερό τό οἰκοδόμημα τῆς ὑπάρξεώς σου, πού θά μένη ἀσάλευτο στίς θύελλες καί καταιγίδες τῆς ζωῆς, ὅπως βεβαίωσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος (Ματθ. ζ΄, 24-27).

Τό οἰκοδόμημα τῆς ζωῆς κάθε ἀνθρώπου πρέπει νά εἶναι ἕνα γερό καί ὄμορφο οἰκοδόμημα. Γι’αὐτό πρέπει νά κτισθῆ μέ ἀκριβά καί πολύτιμα ὑλικά. Καί ἕνα τέτοιο οἰκοδόμημα κτίζεται μέ τά πολύτιμα οἰκοδομικά ὑλικά τῶν ἀρετῶν. «Ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ μακροθυμία, ἡ χρηστότης, ἡ ἀγαθωσύνη, ἡ πίστις, ἡ πραότης, ἡ ἐγκράτεια» (Γαλ. ε΄, 22-23) καί «ὅσα ἐστίν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά...εἴ τις ἀρετή καί εἴ τις ἔπαινος» (Φιλ. δ΄, 8) εἶναι τά πολύτιμα δομικά ὑλικά , μέ τά ὁποῖα οἰκοδομεῖται τό οἰκοδόμημα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.

Ἡ ὡραία αὐτή διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου, ἄς μᾶς κάνει σοφούς ἀρχιτέκτονες τῆς ζωῆς μας. ΑΜΗΝ!

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Η οικογένεια της Ιματιοθήκης της αγάπης, στο Μερσινίδι /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Πέμπτη, 22 Αυγούστου 2013

Η οικογένεια της Ιματιοθήκης της αγάπης, στο Μερσινίδι /ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Μετά από σχετική επικοινωνία, εκπροσώπου των Γιατρών του Κόσμου, που βρίσκονται κοντά στο κέντρο υποδοχής λαθρομεταναστών, στο Μερσινίδι. Η οικογένεια της Ιματιοθήκης ανταποκρινόμενη στο αίτημα για την άμεση ανακούφιση των 80 φιλοξενουμένων συνανθρώπων μας, παρέδωσε 4 δέματα με γενικό ιματισμό, κλινοσκεπάσματα και υποδήματα. Η Χίος της προσφοράς κοντά στον καθένα μέσω της Ιματιοθήκης!

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 1930/742/20-8-2013 - ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΧΙΟΥ/ ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Τετάρτη, 21 Αυγούστου 2013

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 1930/742/20-8-2013 - ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΧΙΟΥ/ ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Ἀρ. Πρωτ.: 1930
Ἀρ. Διεκπ.: 742
’Εν Χίῳ τῇ 20ῆ Αὐγούστου 2013 


ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Πρός
τόν Ἱερόν Κλῆρον
καί τόν Εὐσεβῆ λαόν
τῆς καθ' ἡμᾶς Ἱ. Μητροπόλεως

Διά τοῦ παρόντος, γνωρίζομεν ὑμῖν, ὅτι τήν Κυριακήν 1ην Σεπτεμβρίου ἐ.ἔ. πανηγυρίζεται πολυαρχιερατκῶς ἡ ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΧΙΟΥ, εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Γεωργίου Φρουρίου.


Σάββατον: Μ. Ἑσπερινός 7.00 μ.μ.

Κυριακή: Ὄρθρος καί Θ. Λειτουργία 7.00 π.μ.

Λιτάνευσις πρός τήν Φυλακή 10.00 π.μ.

Ὁφειλόμενον χρέος ὅλων τῶν Χίων εἶναι νά τιμήσουν τούς Νεομάρτυρες καί Ἐθνομάρτυρες τοῦ νησιοῦ μας οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν τήν ζωήν των «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία».

Παρακαλοῦμεν τούς εὐσεβεῖς χριστιανούς νά προσέλθουν καί νά συμπροσευχηθοῦν εὐχόμενοι τήν ἀπό Θεοῦ, πρεσβείαις τῶν Ἁγίων, εὐλογίαν.


Ἐντολῇ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Ο ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΣ
Αρχιμανδρίτης
Γεώργιος Κ. Λιαδής

Σημείωσις: Νά ἀναγνωσθῇ ἐπ’ ἐκκλησίας κατά τό τέλος τῆς Θ. Λειτουργίας τῆς Κυριακῆς 25ης Αὐγούστου ἐ.ἔ.

Δεσπότη Ἐθνομάρτυρα, εὐλόγα τά παιδιά Σου." ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Δεσπότη Ἐθνομάρτυρα, εὐλόγα τά παιδιά Σου." ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Ὁ Ανδριάς τοῦ Ἐθνομάρτυρος
Μητροπολίτου Χίου
Πλάτωνος Φραγκιάδου